โคโลสี (หนังสือ) COLOSSIANS (BOOK)

 

โคโลสี (เมือง) COLOSSAE

          ถึงแม้ว่าเมืองโคโลสีตั้งอยู่บนเส้นทางหลวงที่เชื่อมแคว้นซีเรียกับเมืองเอเฟซัส  แต่เปาโลก็ไม่ได้ไปเยี่ยม

คริสตจักรเมืองโคโลสีในระหว่างการเดินทางประกาศที่บันทึกไว้ในหนังสือกิจการ (คส. 1:4; 2:1)  โคโลสีอยู่ในเขตหนึ่งของแคว้นเอเชียที่พระเจ้าไม่ทรงอนุญาตให้เปาโลไปประกาศ (กจ. 16:6-8 แผนที่เมืองต่าง ๆ ในแคว้นเอเซียสมัยจักรวรรดิโรม อยู่ในหัวข้อ โรม)

          เข้าใจว่าคริสตจักรโคโลสีได้เกิดขึ้นในระหว่างเวลาที่เปาโลอยู่ที่เมืองเอเฟซัสสามปีและสาวกของท่านที่รับเชื่อที่เมืองเอเฟซัสได้ออกไปเผยแพร่ข่าวประเสริฐตามชนบทและเมืองต่าง ๆ แถบนั้น (กจ. 19:9-10)  เอปาฟรัส  คงเป็นคนหนึ่งที่มีบทบาทสำคัญในการก่อตั้งคริสตจักรโคโลสี  (คส. 1:7)  คริสตจักรนั้นได้ประชุมที่บ้านของสมาชิกคนหนึ่งชื่อฟีเลโมน (คส. 4:9; ฟม. 1ม2ม 10-12)

 

โคโลสี (หนังสือ) COLOSSIANS (BOOK)

          ตอนที่เปาโลเขียนจดหมายฉบับนี้ท่านเป็นนักโทษถูกจองจำอยู่  (คส. 4:3)  ท่านได้มายังกรุงโรมพร้อมกับลูกาและอาริสทารคัส   เพื่อถวายฎีกาแด่จักรพรรดิซีซาร์  เวลานั้นท่านอยู่กรุงโรมสองปี (กจ. 25:12; 27:1-2; 28:16, 30; คส. 4:10, 14)  ในระหว่างสองปีนั้นมีคนจากคริสตจักรโคโลสีมาเยี่ยมท่านชื่อเอปาฟรัส คนเป็นคนที่ก่อตั้งคริสตจักรโคโลสีขึ้นแต่แรก  (คส. 1:6-7; 4:12)  เอปาฟรัสมาปรึกษาเปาโล  เพราะมีปัญหาเกิดขึ้นในคริสตจักรที่เขาไม่รู้จะแก้ไขได้อย่างไร

 

ปัญหาที่คริสตจักรโคโลสี

          ที่เมืองโคโลสีมีพวกหนึ่งได้เข้ามาในคริสตจักรและสอนผิด ๆ พวกนี้เอาเรื่องปรัชญาเรื่องศาสนา  และเรื่องเทพนิยายมาปนกันคล้ายกับลัทธินอสติกที่ก่อการยุ่งยากทั่วเอเชียไมเนอร์มาแล้ว  ที่คริสตจักรโคโลสีพวกนี้ก็มีบางสิ่งบางอย่างที่เอามาจากศาสนายิวบ้าง (คส. 2:16, 20-21)

          พวกนอสติกนี้ไม่เชื่อว่าพระเยซูเป็นพระเจ้าบริบูรณ์และเป็นมนุษย์บริบูรณ์ในเวลาเดียวกัน  เขาบอกว่าพระเจ้าสูงสุดจะผูกพันกับมนุษย์ผู้เป็นคนบาปไม่ได้  พระวิญญาณกับวัตถุจะเข้ากันไม่ได้  ดังนั้นเขาจึงคิดจะเปลี่ยนให้มีพระเจ้าหลายองค์  ตั้งแต่พระเจ้าเที่ยงแท้และสูงสุดเป็นลำดับมาจนถึงมนุษย์ตามคำสอนของพวกเขาพระเยซูไม่ใช่พระเจ้าเที่ยงแท้แต่มีบางส่วนเป็นพระเจ้า  บางส่วนเป็นมนุษย์  คล้าย ๆ  กับทูตสวรรค์  เขาบอกว่า  มนุษย์ต้องนมัสการขอความช่วยเหลือจากพวกทูตสวรรค์เหล่านี้จะได้พ้นบาป  ขึ้นไปหาพระเจ้าทีละขั้น ๆ จนถึงพระผู้สูงสุด (คส. 2:8; 18)

          อาจารย์เปาโลโต้แย้งว่า  พระเยซูคริสต์เป็นพระเจ้าและเป็นมนุษย์  พระองค์ทรงยิ่งใหญ่กว่าพวกทูตสวรรค์และพวกเทพวิญญาณทั้งหลาย  (คส. 1:15-19; 2:9)  พระองค์เป็นพระผู้ทรงสร้างทุกสิ่ง  และเป็นผู้ชนะบรรดาวิญญาณชั่ว  (คส. 1:20-22; 2:15)  แต่แล้วพระองค์ก็ยังเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันกับทุกคนที่เชื่อ  พระองค์เป็นอันหนึ่งอันเดียวกันกับคริสตจักรเหมือนศรีษะเป็นอันหนึ่งอันเดียวกับร่างกาย (คส. 1:18; 2:19)  การที่คริสเตียนติดสนิทอยู่กับพระเยซูเช่นนี้ควรจะมีผลในชีวิตประจำวันด้วย  โดยที่ชีวิตของผู้เชื่อจะเปลี่ยนแปลงอยู่เรื่อย ๆ กลายเป็นเหมือนชีวิตของพระคริสต์ (คส. 3:3-5, 10)

 

ข้อความในจดหมาย

          เปาโลขอบพระคุณพระเจ้าต่อความเชื่อของพวกคริสเตียนชาวโคโลสี  และอธิษฐานขอพระเจ้าให้พวกเขาเจริญก้าวหน้าต่อไป (1:1-14)  ต่อไปท่านกล่าวถึงหัวใจของจดหมายที่เขียนคือ  พระเยซูเป็นผู้ที่ยิ่งใหญ่เหนือสิ่งสารพัด  การสิ้นพระชนม์ของพระองค์เท่านั้นเป็นทางแห่งความรอด   นี่เป็นรากฐานของความเชื่อและชีวิตคริสเตียน  จะเปลี่ยนแปลงไม่ได้เป็นอันขาด  (1:15-23)  เปาโลประกาศเรื่องนี้ทุกหนทุกแห่ง  ท่านต้องการให้คริสเตียนมั่นคงในความเชื่อนี้ (1:24-2:5) 

          การสอนผิด ๆ ทุกอย่างนำไปสู่พันธนาการ  เปาโลอยากให้คริสเตียนยึดพระเยซูไว้ให้แน่น  และจะมีอิสรเสรีภาพอย่างแท้จริงในพระองค์  (2:6-15)  เราไม่ควรหลงไปติดพันกับศาสนาที่มนุษย์สร้างขึ้นเองชีวิตของคริสเตียนผูกพันอยู่กับพระเยซูแต่ผู้เดียว (2:16-3:4)  เราควรแสดงถึงชีวิตใหม่ของเราโดยละทิ้งความประพฤติเก่า ๆ และสร้างนิสัยใหม่ ๆ ขึ้น  ให้มีลักษณะเหมือนพระเยซูมากขึ้นเรื่อย ๆ (3:5-17)  ทั้งนี้หมายถึงชีวิตส่วนตัว  ชีวติในบ้าน  ชีวิตในคริสตจักร  และ ชีวิตในสังคม (3:18-4:6)

          ตอนท้ายของจดหมายเป็นรายละเอียดส่วนตัวเกี่ยวกับความเป็นอยู่ของเปาโล  และโครงการของท่านต่อไป  บุคคลที่ท่านกล่าวถึงซึ่งอยู่กับท่านในกรุงโรมบ้าง  อยู่ที่เมืองโคโลสีบ้าง  และอยู่ที่เมืองอื่น ๆ บ้าง (4:7-18)