อิสราเอลภายใต้อำนาจปกครองของประเทศกรีก หรือ กรีซ

 

 

กรีก (Greece)

อำนาจปกครองของประเทศกรีก

          ประเทศกรีกภายใต้การนำของอเล็กซานเดอร์  มหาราชเรืองอำนาจอย่างรวดเร็วที่สุด  ภายในเวลาเพียงไม่กี่ปี    อเล็กซานเดอร์ชนะเปอร์เซียและกรีกกลายเป็นประเทศที่เข้มแข็งที่สุดในโลก  (สมัยก่อน ค.ศ. 333)  กรีกจึงแผ่อำนาจไปครอบครองทุกประเทศตั้งแต่ประเทศกรีกทางตะวันตก  ถึงประเทศอินเดียทางตะวันออก วัฒนธรรมของกรีกแพร่สะพัดไปทั่วเขตนั้น   และภาษากรีกได้กลายเป็นเป็นภาษาที่พูดกันทั่วจักรวรรดิศิลปะและปรัชญาของกรีกมีอิทธิพลมากในสมัยต่อมา   ทำให้ความคิด   และชีวิตความเป็นอยู่ของชาวโลกเปลี่ยนแปลงไป   ซึ่งมีผลตกทอดต่อมาจนถึงสมัยปัจจุบัน (1 คร.1:20 -22)

 

 

 

          ชาวกรีกช่วยประชาชนที่เขาปกครองทุกด้าน   ไม่ว่าด้านการศึกษา  ด้านมหรสพ  ด้านกีฬา   หรือด้านสาธารณสุข   ทำให้อารยธรรมแบบกรีกขึ้นสู่ขีดสุดยอด   คนที่มีชีวิตความเป็นอยู่ตามแบบกรีกนั้นถือว่าเป็นคนอารยะ    ส่วนคนอื่นถือว่าเป็นอนารยชน  (รม.1:14)    ไม่ช้าอเล็กซานเดอร์ได้สิ้นชีวิตลง   อาณาจักรกรีกแตกแยกออกไปเป็นส่วน ๆ   (ดนล.11:2-4)    และต่อมาถึงสมัยก่อน  ค.ศ.  301  มีสามเขตใหญ่   ทางตะวันตกมีเขตหนึ่งซึ่งประเทศกรีกเองเป็นศูนย์กลางการปกครอง   ทางตะวันออกมีสองเขตคือ  ซีเรียทางเหนือและอียิปต์ทางใต้   ตอนแรกปาเลสไตน์ตกอยู่ในเขตของอียิปต์  และไม่ค่อยได้รับความเดือดร้อน   เวลานั้นมีพวกชาวยิว   70  คนที่แปลพระคัมภีร์เป็นภาษากรีก    เพราะแม้แต่ชาวยิวก็พูดภาษากรีกได้เป็นส่วนใหญ่    ในสมัยพระคัมภีร์ใหม่คริสเตียนใช้พระคัมภีร์ทั้งสองฉบับคือ   ฉบับแปลภาษาฮีบรู  และฉบับภาษากรีก

          กษัตริย์ชาวกรีกที่ปกครองเขตอียิปต์รุ่นต่อมากดขี่ชาวยิวมากขึ้น   เมื่ออาณาจักรอียิปต์พ่ายแพ้อาณาจักรซีเรียสมัย   ก่อน ค.ศ. 198   อิสราเอลตกอยู่ในการปกครองของซีเรีย  (ดนล.11:14-16)   กษัตริย์ชาวกรีกที่ปกครองเขตซีเรียก็เคี่ยวเข็ญชาวยิวเช่นเดียวกัน   นครหลวงของอาณาจักรซีเรียคือ  เมืองอันทิโอก  (กจ.11:20  ดู  อันทิโอกในแคว้นซีเรีย)  กษัตริย์เกือบทุกพระองค์ใช้พระนามว่าแอนติโอคุส

 

 

ความแปรปรวนในอิสราเอล

          ประเทศปาเลสไตน์อยู่ใต้บังคับของประเทศกรีกร้อยกว่าปีแล้ว   ธรรมเนียมของกรีกจึงแทรกเข้ามาในศาสนายิวบ้าง  ชาวยิวที่หวงศาสนาของปู่ย่าตายายอย่างเคร่งครัด  จึงต่อต้านคนที่นิยมวัฒนธรรมของกรีก   ซึ่งเป็นเหตุให้มีข้อโต้แย้งกันเกิดขึ้นระหว่างชาวยิวด้วยกัน    พวกที่ลำเอียงไปทางกรีกเป็นที่ชมชอบของพวกผู้ปกครองกรีก    ทางกรีกจึงมักตั้งพวกนี้ในตำแหน่งสำคัญในศาสนายิว   เช่นตั้งเป็นมหาปุโรหิต นายธรรมศาลา เป็นต้น

          วันหนึ่งชาวยิวสองฝ่ายนี้ต่อสู้กัน  จนเกิดมีการวุ่นวายบ้างเล็กน้อยในกรุงเยรูซาเล็ม กษัตริย์ของซีเรีย  (แอนติโอคุสองค์ที่สี่เรียกว่า  อีพิฟานีส)   เข้าใจว่าเป็นการกบฏต่อพระองค์จึงนำกองทัพมารุกรานกรุงเยรูซาเล็ม   ฆ่าฟันชาวยิวนับเป็นพัน ๆ คน   ที่เหลือก็นำไปเป็นทาสรับใช้  เก็บหนังสือพระคัมภีร์เผาหมด   บังคับให้ชาวยิวรับประทานอาหารซึ่งผิดธรรมบัญญัติของพวกเขา   และห้ามชาวยิวทำพธีสุหนัตหรือหยุดพักงานในวันสะบาโต   สิ่งที่ร้ายแรงกว่านี้ทั้งหมดคือ   แอนติโอคุสได้ตั้งรูปเคารพของกรีกไว้ในพระวิหารของชาวยิวสร้างแท่นบูชาตามแบบศาสนากรีก   แล้วก็เอาหมูซึ่งชาวยิวถือว่าเป็นสัตว์ที่สกปรกที่สุด  มาทำการถวายบูชาบนแท่นนั้น   ซึ่งเป็นการกระทำที่น่าสะอิดสะเอียนที่สุดสำหรับชาวยิว  (ดนล.11:31)  แต่แอนติโอคุสไม่ตระหนักว่า  ไม่มีชาติหนึ่งชาติใดร้อนรนหรือหวงศาสนาของเขาเท่าชาวยิว  เขาไม่อาจทนการหมิ่นประมาทอย่างนี้ต่อไปอีกแล้ว  เขาจะไม่นิ่งดูดายเมื่อคนมุ่งจะทำลายศาสนาอันศักดิ์สิทธิ์ของเขา

 

 

พวกแมคคาบีต่อสู้พวกกรีก

          มีปุโรหิตแก่คนหนึ่งชื่อ   มัททาไทอัส (Mattathias)  กับบุตรห้าคนของเขา  หนีเอาตัวรอดไปอยู่ตามถ้ำแถบภูเขา   หกคนนี้เรียกว่า  พวกแมคคาบี  เขาไปหาชาวยิวให้ช่วยกันฝึกทหาร  ไปต่อสู้กับพวกนั้นที่ทำให้พระวิหารสกปรกเป็นมลทิน   เขาต่อสู้รวมสามปีและในที่สุดชนะพวกแอนติโอคุสที่ยังครอบครองพระวิหารอยู่   เขากวาดล้างพวกปุโรหิตที่ขายชาติ   แล้วก็ชำระพระวิหารถวายพระเจ้าใหม่  (ก่อน ค.ศ. 165)  ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา ชาวยิวเฉลิมฉลองวันยิ่งใหญ่นั้นทุกปี  โดยร่วมเทศกาลฉลองพระวิหาร  (ยน10:22) 

          พวกแมคคาบีเห็นว่า   ไม่มีใครจะต้านทานเขาได้   เพราะเขาต่อสู้เพื่อความเชื่อและความศักดิ์สิทธิ์ของพระเจ้า   เขาจึงไปต่อสู้กับพวกผู้ปกครองกรีกเพื่อจะได้เป็นเอกราชทางการเมืองด้วย   พวกเคร่งศาสนาที่เมื่อก่อนคัดค้านพวกชาวยิวที่อะลุ่มอล่วยต่อกรีกก็คัดค้านพวกแคคาบีเช่นกัน   เขาบอกว่า   พวกแมคคาบีไม่ควรจะยุ่งเกี่ยวกับการเมือง  ชาวยิวมีอิสระทางศาสนาก็เพียงพอแล้ว  พวกแมคคาบีไม่ยอมฟัง   เขาทำสงครามกับพวกกรีกต่อไปตลอดยี่สิบปี   ในที่สุดชาวยิวชนะและได้เป็นเอกราชอย่างเต็มที่  (ก่อน ค.ศ. 143)

          ถึงกระนั้นก็ตาม  ไม่มีความสงบสุขระหว่างชาวยิวด้วยกัน   สิ่งที่พวกเคร่งศาสนาวิตกกังวลก็เกิดเป็นจริงขึ้น   พวกแมคคาบีเหลิงอำนาจ   คนที่เขาแต่งตั้งเป็นมหาปุโรหิตและผู้ใหญ่ทางศาสนาเป็นคนมั่งมี  มีอำนาจ  ฝ่ายปกครอง  เย่อหยิ่ง  แต่ไม่เลื่อมใสในเรื่องศาสนา   นี่เป็นการเริ่มต้นของพวกสะดูสี  ส่วนพวกเคร่งครัดที่คัดค้านสะดูสีเรียกว่าพวกฟาริสีจำนวนของฟาริสีมากกว่าสะดูสี  แต่เขาเป็นคนธรรมดาที่ไม่มีอำนาจ  (รายละเอียดสองพรรคนี้ดูเพิ่มเติมในหัวข้อ  สะดูสี  และ  ฟาริสี)

          สมัยต่อ ๆ  มาคนในเชื้อสายของแมคคาบีได้ครองตำแหน่งทั้งหมด   ทั้งฝ่ายปกครองฝ่ายทหาร  และฝ่ายศาสนา  คือเป็นผู้ปกครองประเทศ   เป็นผู้บัญชาการทหารและเป็นมหาปุโรหิต  พวกนี้เป็นพวกสะดูสีทั้งสิ้น    ต่อมาอีกหลายสิบปี   มีพระราชินีองค์หนึ่งที่เข้าข้างพวกฟาริสี   เมื่อพระองค์สวรรคตโอรสของพระองค์ตกลงกันไม่ได้ว่า   ใครจะเป็นกษัตริย์องค์ต่อไป  เวลานั้นประเทศโรมกำลังเจริญเข้มแข็ง  มีกองทัพอยู่ใกล้ประเทศซีเรีย   ทั้งสองฝ่ายไปขอร้องให้แม่ทัพโรมมาไกล่เกลี่ยข้อบาดหมางนี้   แม่ทัพจึงยกทัพเข้ามา   และปกครองเสียเอง   ประเทศยูเดียจึงเสียเอกราชไปและตกอยู่ในอำนาจของโรม (ก่อน ค.ศ. 63)

 

 

สมัยพระคัมภีร์ใหม่

          เมื่อโรมครอบครองจักรวรรดิกรีก  เขาก็นำเอาการศึกษาแบบกรีกและภาษากรีก   กลับมาใช้ในจักรวรรดิโรม   เป็นเหตุอย่างหนึ่งที่ศาสนาคริสเตียนแพร่หลายได้รวดเร็วเพราะมีภาษาที่ใช้พูดกันทุกประเทศ  (กจ. 6:1  เรื่องคนที่เรียกว่าพวกนิยมกรีกโปรดดูเฮเลน)   มิหนำซ้ำ  ภาษากรีกเป็นภาษายอดนิยม  ที่สามารถอธิบายความหมายที่ลึกซึ้งได้อย่างแจ่มแจ้ง  เป็นการเหมาะที่ภาษากรีกเป็นภาษาของพระคัมภีร์ใหม่

          สมัยพระเยซู   ชาวกรีกบางคนสนใจคำสอนของพระองค์  (ยน.12:20)  ต่อมามีชาวกรีกหลายคนที่กลับใจเสียใหม่   และเชื่อไว้วางใจในพระเยซูเจ้า   จึงมีคริสตจักรเกิดขึ้นตามเมืองต่าง ๆ ของชาวกรีก (กจ. 14:1 , 17:1-4,10-12; 18:1-4 ดู  โครินธ์ เธสะโลนิกา  ฟิลิปปี   มาซิโดเนีย  อาคายา  เอเธนธ์)   บางทีชาวยิวใช้คำว่ากรีกหมายถึงคนต่างชาติทั่วไป (กท.3:28)   แผนที่ของประเทศกรีกและประเทศอื่น ๆ  สมัยพระคัมภีร์ใหม่อยู่ในหัวข้อ  โรม