เหตุการณ์ 7 วันสุดท้ายของพระเยซู

เหตุการณ์  7  วันสุดท้ายของพระเยซู

เสด็จเข้ากรุงเยรูซาเล็มอย่างผู้พิชิต(วันอาทิตย์ )(มธ 21.1-11,มก 11.1-11,ลก 19.29-44,ยน 12.12-19)

-ต้นปาล์มหรืออินทผาลัมคือสัญลักษณ์ความสง่างาม ผู้ชอบธรรม (สดด 92.12-14) ความยินดี ชัยชนะ

-    พระเยซูทรงใช้สาวก 2 คนไปนำลูกลามาให้พระองค์ และทรงลูกลาเข้าเยรูซาเล็ม

-    พระองค์เสด็จไปพักที่เบธานีในคืนวันอาทิตย์

เหตุการณ์ที่เป็นหมายสำคัญ (วันจันทร์)

-    เช้าวันจันทร์ พระองค์กับสาวกเดินทางเข้ายังเยรูซาเล็มอีก

-    ทรงสาปต้นมะเดื่อ (มธ 21.18-19, มก 11.12-14) เปรียบกับอิสราเอลซึ่งดูเหมือนจะเกิดผล

** ทำไมพระเยซูไปหาผลมะเดื่อ หาใช่ฤดูของมัน  (ปกติมักมีมะเดื่อดิบเล็กๆรสหวานที่เรียกว่า ‘ทากซ์’ จะออกก่อนที่ใบมะเดื่อจะผลิ และผลทากซ์ยังแสดงว่ามะเดื่อต้นนั้นจะมีผลแน่)

-    ทรงชำระพระวิหารครั้งที่ 2 (มธ 21.12-13, มก 11.15, ลก 19.45-48) ผู้นำศาสนาขาดผลประโยชน์

วันที่งานยุ่ง (วันอังคาร) พระเยซูทรงสอนในพระวิหารและบนภูเขามะกอกเทศ

-          ต้นมะเดื่อเหี่ยวแห้ง (มธ 21.19-22, มก 11.20-26)   เปโตรอัศจรรย์ใจที่ต้นมะเดื่อเหี่ยวแห้งไป

-          ปัญหาเรื่องสิทธิอำนาจของพระเยซู (มธ 21.23-27, มก 11.27-33, ลก 20.1-8)

-   การทรงชำระพระวิหารทำให้ผู้นำศาสนาไม่พอใจ จึงทูลถามว่า   พระองค์มีอำนาจใดที่มาทำเช่นนี้

-    พระเยซูไม่ตอบ แต่ถามกลับว่า ยอห์นมีอำนาจให้บัพติศมาจากพระเจ้าหรือมนุษย์ พวกเขาไม่กล้าตอบ พระเยซูจึงไม่ตอบคำถามพวกเขาเช่นกัน

-          คำอุปมาที่เป็นคำเตือนแก่พวกเขา 3 เรื่อง (มธ 21.28-34, มก 12.1-12, ลก 20.9-19)

-    บุตร 2 คน = พวกเขาเป็นคนหน้าไหว้หลังหลอก, ดูเหมือนเชื่อฟัง แต่ไม่จริงใจ

-    คนเช่าสวนองุ่นชั่วร้าย = พวกเขาเป็นคนต่อต้านพระเจ้า มีภาพเล็งถึงพระเยซู

·    การเลี้ยงในพิธีอภิเษกมเหสี

-          ปัญหา 3 เรื่องที่พวกเขาเอามาทดสอบเพื่อจับผิด (มธ 22.15-40, มก 12.13-34, ลก 20.20-40)

-    การเสียส่วยให้แก่ซีซาร์ (สิ่งใดควรแก่ใครก็ให้แก่ผู้นั้น รม 13.7)

-    การคืนชีพ (กายที่เป็นขึ้นเป็นกายใหม่ และมีสภาวะแบบใหม่)

-  พระบัญญัติข้อใหญ่ (ทรงสรุป 10 ประการเหลือ 2 ประการ คือ ท่าทีที่ถูกต้องต่อพระเจ้าและมนุษย์)

-    เงินถวายของหญิงม่าย (มก 12.41-44, ลก 21.1-4)

-     ตามกฎหมายยิวแล้ว การถวายเหรียญทองแดงถือว่าเป็นเงินถวายที่มีค่าน้อยที่สุด

-     แต่หญิงคนนี้ถวายหมดทั้งตัว ไม่ใช่ส่วนที่เหลือใช้

-     พระเจ้าทอดพระเนตรไม่เหมือนมนุษย์ ( 1 ซมอ 16.7)

-     คำตรัสที่ภูเขามะกอกเทศ (มธ 24-25, มก 13.1-17, ลก 21.5-36)

-     สาวกทูลถามถึงหมายสำคัญของการเสด็จมา มีอะไรบ้างเป็นสัญญาณบอก

-     คำเปรียบ 3 เรื่อง

1.      ต้นมะเดื่อ หมายถึง  อิสราเอล เป็นตารางเวลาบอกเหตุ

2.      โนอาห์ การที่จะมาโดยไม่รู้ตัว

3.      ขโมยจะมาในยามวิกาล เราต้องเฝ้าระวังอยู่เสมอ

-     คำอุปมา 4 เรื่อง

1.      ทาสผู้ไม่ซื่อสัตย์ (ความรับผิดชอบต่อหน้าที่)

2.      พรหมจารีย์ 10 คน (การเฝ้ารอคอย การดำเนินชีวิตอย่างพร้อมเสมอ)

3.      เงินตะลันต์ (การรับใช้ตามของประทานให้เกิดผล)

4.      แพะกับแกะ (การพิพากษาในอนาคตระหว่างผู้รับใช้แท้และเทียม)

-          ยูดาสแอบพบผู้นำศาสนา (มธ 26.14-16, มก 14.10-11, ลก 22.3-6)

-    ผู้นำศาสนาถือว่าสาวกใกล้ชิด 12 คนก็เป็นศัตรูด้วย แต่เมื่อยูดาสอาสาจะพาไปจับพระเยซู พวกนั้นก็เชื่อว่าพระเจ้าทรงตอบคำอธิษฐานของเขา

-     ซาตานดลใจเพราะยูดาสเปิดทางให้ เพราะเขารักเงินทอง เคยขโมย (ยน 12.6)

ช่วงพักสงบตลอดวันพุธ และ พฤหัสบดี ทรงอยู่ลำพังที่เนินเขาเบธานี เตรียมสู่ช่วงพันธกิจสุดท้าย

      5. คืนวันพฤหัสบดี (วันศุกร์ของชาวยิวเริ่ม 6 โมงเย็นของวันพฤหัสบดี)

-          การเตรียมอาหารมื้อสุดท้าย (มธ 26.17-20, มก 14.12-17, ลก 22.7-30)

-     พระเยซูทรงกำหนดสถานที่ทานเลี้ยงไว้แล้ว

-     ผู้หญิง,เด็กมักจะแบกเหยือกน้ำ ไม่ใช่ผู้ชาย จึงง่ายที่สาวกที่จะหาพบ  เปโตรกับยอห์นเตรียมงาน

-     เริ่มต้นด้วยการอธิษฐานขอพรพระเจ้า รำลึกถึงพิธีปัสกาจากหนังสืออพยพ และร้องเพลงสดุดี 113 และ 114

-     สิ่งที่รับประทานกัน : เนื้อลูกแกะ ซึ่งฆ่าเป็นเครื่องบูชา  ขนมปังไร้เชื้อ  ผักรสขม และเหล้าองุ่น

-     เมื่อรับประทานเสร็จ จะร่วมอธิษฐานขอบคุณพระเจ้า และร้อง สดุดี 115-118

-          ทรงล้างเท้าพวกสาวก (ยน 13.1-20)

·  สาวกโต้เถียงกันว่าใครจะเป็นใหญ่ (ลก 22.24-30)  จึงทรงสอนว่าคนที่เป็นใหญ่ต้องเรับใช้ผู้อื่น แล้วทรงกระทำให้เห็นเป็นตัวอย่าง

-         ทรงบอกถึงการทรยศต่อพระองค์ (มธ 26.21-25, มก 14.18-21, ลก 22.21-23, ยน 13.21-30)

-     พระเยซูทรงรู้ว่ายูดาสจะทรยศพระองค์ ทรงเปิดเผยแก่สาวกเพื่อให้โอกาสทางอ้อมแก่ยูดาสกลับใจ เพราะสาวกต่างก็ไม่รู้ว่าเป็นใคร  ยูดาสไม่ยอมกลับใจ ซาตานจึงสามารถทำงานในใจของเขา

-     ทรงตั้งพิธีมหาสนิท (มธ 26.26-29, มก 14.22-25, ลก 22.17-20, ยน 13.31-35)

-     หลังยูดาสออกไปแล้ว พระเยซูเพิ่มความหมายในพิธีปัสกาโดยมอบพันธสัญญาใหม่ให้แก่สาวก

-     พระองค์ทรงใช้อาหาร 2 อย่างเป็นเครื่องหมาย คือ ขนมปังไร้เชื้อและเหล้าองุ่น ซึ่งหมายถึงพระกายและพระโลหิตที่ต้องถวายเป็นเครื่องบูชาไถ่บาปมนุษย์

-     เปาโลได้อธิบายพิธีนี้เพิ่มเติมใน 1 โครินธ์ 11.23-32

-          คำตรัสเรื่องการเกิดผลมาก (ยน 15.1-27)

-     ใช้คำอุปมาเปรียบเทียบ เถาองุ่น คือ พระเยซู   แขนง คือ สาวก   ผู้ดูแล คือ พระเจ้าพระบิดา

-          ทรงอธิษฐานเผื่อพวกสาวก (ยน 17.1-26) ทรงอธิฐานต่อหน้าพวกสาวก และพวกเขาได้ยิน

-          การจับกุมที่สวนเกทเซมาเน (มธ 26.36-46, มก 14.32-42, ลก 22.39-46, ยน 18.1)

-    ทรงอธิษฐานก่อนทนทุกข์  ที่สวนนี้มีที่สำหรับบีบน้ำมันจากลูกมะกอก ที่สวนนี้ จิตใจพระเยซูอยู่ในสภาพบีบคั้นอย่างหนัก

-     ยูดาสนำฝูงชนและผู้นำศาสนามาจับกุม โดยการจุบ

-          การพิจารณาคดีของพวกยิว (มธ 26.57, มก 14.53, ลก 22.54, ยน 18.13)

-     เป็นช่วงเช้าตรู่ก่อนพระอาทิตย์ขึ้นของวันศุกร์

-     ทรงถูกพิจารณาคดี 2 ครั้ง ซึ่งเป็นการสอบสวนหาความผิดมากกว่า

** ครั้งแรกที่สภายิว ซึ่งถ้าไม่ใช่โทษประหาร สภายิวก็ตัดสินได้เลย

** ครั้งที่ 2 ที่ศาลของโรมัน เราพพวกยิวต้องการประหารพระองค์แต่ไม่มีอำนาจ จึงต้องพี่งปีลาต

-     ข้อกล่าวหาที่ทำให้เขาตัดสินประหารชีวิตพระเยซู คือ พระองค์ทรงรับว่าเป็นพระบุตรของพระเจ้า ซึ่งพวกยิวถือว่าเป็นการดูหมิ่นพระเจ้าซึ่งมีโทษถึงตาย

-          เปโตรปฏิเสธพระเยซู (มธ 26.58, มก 14.54, ลก 22.54, ยน 18.15)

-    สาวกเพียง 2 คนที่ตามพระเยซูไปในช่วงที่ถูกจับ คือ ยอห์น ซึ่งเขารู้จักกับมหาปุโรหิตเป็นส่วนตัว อีกคนคือเปโตร นอกนั้นหลบหนีด้วยความกลัว

-     เปโตรปฏิเสธพระเยซู 3 ครั้งภายในเวลาชั่วโมงกว่าๆ

กลางวันของวันศุกร์

-          การพิจารณาคดีของโรม (มธ 27.2-31, มก 15.1-20, ลก 23.1-25, ยน 18.28-19.6)

-     ปอนทิอัส ปีลาต เป็นที่รู้กันดีในคนยิวว่าเป็นผู้ปกครองที่เข้มงวด ดุดัน เหยียดหยามคนยิวความสัมพันธ์ไม่ค่อยดีกับผู้นำศาสนายิว เพราะปีลาตสั่งให้แห่รูปซีซาร์ไปตามถนนในกรุงเยรูซาเล็ม ทำให้ยิวไม่พอใจ ทั้งสั่งให้สังหารฝูงชน 2-3 ครั้ง เมื่อได้ยินว่าพวกยิวจะก่อจลาจล (ลก 13.1)

-     แต่การตัดสินพระเยซูกลับเป็นช่องทางที่ทำให้พวกเขามีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน

-     ปีลาดส่งพระเยซูไปให้เฮโรดด้วย ซึ่งอดีตเขาทั้งสองไม่ค่อยลงรอยกัน แต่เหตุการณ์นี้ทำให้เขาคืนดีกัน (ลก 23.6-12)

-          การตรึงพระเยซูที่กางเขน (มธ 27.31-56, มก 15.20-41, ลก 23.26-49, ยน 19.16-37)

-     การตรึงกางเขนเป็นวิธีประหารชีวิตที่พวกโรมันใช้กับทาสหรือคนต่างชาติ

-     นักโทษที่ถูกตรึงตามปกติอาจกินเวลาหลายวันถึงจะตายอย่างทรมาน

-     กางเขนเป็นเครื่องหมายแห่งความอัปยศ ซึ่งโรมันใช้ประหารต่างชาติที่มีโทษรุนแรงที่สุด (แต่คนโรมันเองจะใช้วิธีตัดคอ)

-     สดุดี บทที่ 22 ได้พรรณนาไว้อย่างแจ่มชัดก่อนหน้านี้แล้ว

-          คำตรัสของพระเยซู  7  ประโยคบนกางเขน

   1. ให้อภัย ‘โอพระบิดาเจ้าข้า ขอโปรดอภัยโทษเขา เพราะเขาไม่รู้ว่า เขาทำอะไร’ ลก 23.34

   2. อภัยและยอมรับ ‘เราบอกความจริงแก่เจ้าว่า วันนี้เจ้าจะอยู่กับเราในเมืองบรมสุขเกษม’ ลก 23.43

   3. ฝากมารดา ‘จงดูบุตรของท่าน ... จงดูมารดาของท่านเถิด’ ยน 19.26-27

   4. รู้สึกว้าเหว่ ตัดขาดจากพระบิดาเพราะบาป ‘พระเจ้าของข้าพระองค์ๆ ไฉนทิ้งข้าฯเสีย’ มธ 27.46

  5. ทรมานฝ่ายกาย ‘เรากระหายน้ำ’ ยน 19.28

  6. ประกาศว่า ‘สำเร็จแล้ว’ ยน 19.30

  7. ฝากวิญญาณไว้กับพระเจ้า ‘พระบิดาเจ้าข้า ข้าฯฝากวิญญาณข้าไว้ในพระหัตถ์พระองค์’ ลก 23.46

-          ปรากฏการณ์ต่างๆที่เกิดขึ้นเมื่อพระเยซูสิ้นพระชนม์ (มธ 27.15-56)

-     ความมืดตั้งแต่เที่ยงถึงบ่ายสามโมง

-     ม่านที่วิหารขาดเป็น 2 ท่อน แสดงถึงความสัมพันธ์ของมนุษย์กับพระเจ้าได้เปิดออกโดยพระองค์

-     แผ่นดินไหว,    อุโมงค์ฝังศพก็เปิดออก(น่าจะเป็นความหมายฝ่ายวิญญาณ)

-          การฝังศพพระเยซู (มธ 27.57-66, มก 15.42-47, ลก 23.50-56, ยน 19.38-42)

-     โยเซฟแห่งอาริมาเธีย มีฐานะดี เป็นสมาชิกสภายิว (มก 15.43)   สาวกลับๆ ได้ขอรับศพจากปีลาตมาฝังตามธรรมเนียม   พร้อมกับสาวกลับๆอีกคนคือ นิโคเดมัส

-     ยิวถือว่า ดวงอาทิตย์ตกคือเริ่มต้นวันใหม่ (วันสะบาโตพอดี ห้ามฝังศพ) จึงรีบฝังพระศพพระเยซูผู้ร้ายยังไม่ตายก็ทำให้ตายด้วยการทุบขาให้หัก จะเจ็บปวดยิ่งขึ้นและทรงตัวยาก หายใจยากตายไว

-     อุโมงค์ฝังศพนั้นจะขุดเข้าตามภูเขาและมีก้อนหินใหญ่สำหรับปิดปากอุโมงค์

-     ก่อนฝังจะชโลมเครื่องหอมที่ทำมาจากมดยอบกับกฤษณา แล้วพันผ้าเป็นมัมมี่ วางไว้ในอุโมงค์

-     พวกผู้นำยิวขอให้ปีลาตประทับตราอุโมงค์และมีทหารเฝ้าด้วย

วันอาทิตย์

-          การคืนพระชนม์และการปรากฏครั้งแรก (มธ 28.1-15, มก 16.1-11, ลก 24.1-12, ยน 20.1-18)

-     เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในเช้าตรู่วันอาทิตย์หรือวันต้นสัปดาห์

** แผ่นดินไหว  ทูตสวรรค์กลิ้งก้อนหินออกแล้วนั่งอยู่บนหินนั้น ทหารหนีไป

-     กลุ่มคนที่อยู่ในเหตุการณ์ (มก 16.1, ลก 24.10, ยน 20.2-10)

** ผู้หญิงที่ไปที่อุโมงค์ มี มารีย์ชาวมักดาลา มารีย์(มารดา) นางสะโลเม โยฮันนา

** ทูตสวรรค์บอกพวกผู้หญิงว่า พระเยซูทรงเป็นขึ้นแล้ว และเสด็จไปที่แคว้นกาลิลี พวกเจ้าจะได้พบพระองค์ที่นั่น

** พวกผู้หญิงกลับมาบอกอัครทูต แต่พวกเขาไม่เชื่อ แต่เปโตรกับยอห์น เมื่อได้ยินมารีย์มักดาลาบอกก็รีบวิ่งไปที่อุโมงค์ ได้เห็นแต่ยังไม่เข้าใจ ???

** เมื่อเปโตรกับยอห์นได้กลับจากอุโมงค์แล้ว มารีย์มักดาลาได้ตามไปด้วยแต่ถึงทีหลัง นางจึงนั่งร้องไห้อยู่นอกอุโมงค์ พระเยซูได้ปรากฏกับเธอเป็นคนแรก

-          ทรงปรากฏบนถนนที่จะไปเอมมาอูส (มก 16.12, ลก 24.13-33)

-    บ่ายวันอาทิตย์  สาวก 2 คน คนหนึ่งชื่อ เดล โอปัส กำลังเดินทางไปเอมมาอูส(ห่างจากเยรูซาเล็มราว 11 กม.) กำลังคุยกันถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

-   พระเยซูได้ร่วมเดินทางไปกับเขา แต่เขาจำไม่ได้ จนเข้าไปในบ้าน ทรงหักขนมปัง เขาจึงรู้ว่าเป็นพระองค์ แล้วพระองค์ก็หายไป

-          ทรงปรากฏกับเปโตรและพวกสาวก (มก 16.13-14, ลก 24.33-43, ยน 20.19-25)

-     เย็นวันอาทิตย์ ขณะที่พวกเขาประชุมกัน  ทรงปรากฏ และได้ทรงพิสูจน์ให้เห็นว่าพระองค์เป็นขึ้นมาจริงๆทั้งกายและวิญญาณ โดยที่โธมัสไม่ได้อยู่ด้วย

-          ทรงปรากฏเพื่อโธมัสจะแน่ใจ (ยน 20.26-31)

-     โธมัสคนเดียวที่ไม่ได้อยู่ในคืนนั้นและเขาไม่ยอมเชื่อจนกว่าจะได้เห็นเอง

-      วันอาทิตย์ถัดไป พระเยซูปรากฏอีกครั้งท่ามกลางพวกเขาเพื่อให้โธมัสแน่ใจ

ช่วงเวลา 40 วัน และการเสด็จขึ้นสู่สวรรค์

       ** 1. ทรงปรากฏที่ทะเลกาลิลี (ยน 21.1-25)

-         พวกสาวก 7 คนกลับมาที่กาลิลีมาทำอาชีพประมงอีก เนื่องจากสับสนไม่รู้จะทำอะไรต่อไป

-         พวกเขาจับปลาไม่ได้ทั้งคืน เมื่อกำลังนำเรือเข้าฝั่ง พระเยซูปรากฏกับเขาแต่เขาจำไม่ได้ พระองค์สั่งให้หย่อนอวนลง พวกเขาทำตามและจับปลาได้เป็นอันมาก

-         ยอห์นจำพระองค์ได้ก่อนจึงบอกเปโตร  เปโตรจึงรีบกระโดดออกจากเรือมาหาพระองค์

** ถ้าเราหันออกจากน้ำพระทัยพระเจ้าแล้วจะไม่เกิดผล แต่ถ้าเชื่อฟัง ทำตาม จะเห็นผลมากมาย **

       ** 2. ทรงมอบภารกิจที่สำคัญ (มธ 28.16-20, มก 16.15-18)

-      ทรงรับมอบ ‘ฤทธานุภาพทั้งสิ้นในสวรรค์ก็ดี ในแผ่นดินโลกก็ดี ทรงมอบไว้แก่เราแล้ว’

- ทรงสั่งสาวก‘เหตุฉะนั้น เจ้าทั้งหลายจงออกไปสั่งสอนชนทุกชาติให้เป็นสาวกของเรา’

-สิ่งที่พวกเขาต้องทำคือ ‘ให้รับบัพติศมาในพระนามแห่งพระบิดา พระบุตรและพระวิญญาณบริสุทธิ์’

-          สรุป คือ ให้นำคนมาเชื่อ ‘สอนให้เขาถือรักษาสิ่งสารพัดซึ่งเราได้สั่งพวกเจ้าไว้’ (เติบโตขึ้น)

-          คำสัญญา ‘นี่แหละ เราจะอยู่กับเจ้าทั้งหลายเสมอไป จนกว่าจะสิ้นยุค’

       ** 3. คำตรัสย้ำภารกิจที่ทรงมอบไว้ (ลก 24.44-49)

-         ทรงใช้ 40 วันสอนสาวกในสิ่งที่ทรงเคยสอนแล้ว พวกเขาจึงเข้าใจถึงความเป็นพระเจ้าของพระองค์และพระราชกิจของพระองค์ยิ่งขึ้น พวกเขาพร้อมที่จะออกไปปฏิบัติภารกิจต่อจากพระองค์

-    ทรงสั่งให้คอยรับพระวิญญาณบริสุทธิ์ก่อนไปรับใช้ ราว 10 วันหลังจากที่เสด็จขึ้นสู่สวรรค์

       ** 4. เสด็จขึ้นสู่สวรรค์ (มก 16.19-20, ลก 24.50-53, กจ 1.9-12)

-         สถานที่ที่พระเยซูเสด็จขึ้นสู่สวรรค์ คือ ภูเขามะกอกเทศ อยู่เลยหุบเขาขิดโรน (ห่างเยรูซาเล็มเป็นราว 2000 คิดบิท (ครึ่งไมล์กว่าๆ) ซึ่งเป็นระยะทางที่อนุญาตให้เดินได้ในวันสะบาโต (กจ 1.12) เพราะวันนั้นเป็นวันสะบาโตคือวันเสาร์

-      ตรัสย้ำถึงภารกิจสำคัญ และอวยพรสาวก แล้วเสด็จขึ้นสู่สวรรค์ (กจ 1.8-9) ต่อหน้าต่อตาพวกเขา

-  ทูตสวรรค์บอกกับสาวกว่า พระองค์จะเสด็จกลับมาอย่างที่ได้เห็นพระองค์เสด็จไปสวรรค์นี้อีกครั้ง