นิทานเรื่องเด็กชายสามคน

มีเด็กวัยรุ่นอยู่สี่คนที่เป็นเพื่อนสนิทกันมากเเละทั้งสี่คนเป็นเด็กเลวมากวันหนึ่งเด็กในสี่คนนั้นที่ชื่อไมไมบอกลาเพื่อนเพื่อที่จะเดินทางไปเป็นโจรที่อีกเมืองหนึ่งเเต่ระหว่างทางคนนั้นได้ตาย พอเพื่อนอีกสามคนได้ข่าวก็โกรธมากเพื่อนที่ชื่อวีนจึงถามคนส่งข่าวว่าใครเป็นคนห่า คนส่งข่าวจึงตอบว่าความตาย พอเพื่อนทั้งสามได้ยินเลยออกไปเเละตามหาความตายเพื่อเเก้เเค้นระหว่างทางก็ได้ปล้นร้านค้าหลายเเห่ง เเละเพื่อนทั้งสามได้เห็นคนเเก่คนหนึ่ง หนึ่งในเพื่อนทั้งสามที่ชื่อโด้โด้ก็ถามคนเเก่นั้นว่า ทำไมเเกยังไม่ตายสักทีไอ้เเก่

ชายเเก่ก็ตอบว่าเพราะความตายยังไม่มาฆ่าฉัน โด้โด้ก็ถามคนเเก่ว่าอ่าวเเกรู้จักความตายด้วยหรอ ชายเเก่ก็ตอบว่าใช่ เเล้วโซ้โซ้เพื่อนอีกคนก็ถามว่าความตายอยู่ใหน ชายเเก่ก็ตอบเข้าไปในป่ามันอยู่ข้างต้นสนสีนํ้าเงินกลางป่า พอเพื่อนทั้งสามได้ยินก้รีบวิ่งเข้าไปพอไปถึงพวกเขาไม่เจอความตายเเต่กลับเจอทองคํา พอทั้งสามเจอทองคํา ก็ลืมเรื่องความตายไป เเล้วโด้โด้ก็ได้บอกเพื่อนว่าให้รีบเอาทองคําออกไป เเต่วินบอกว่า“ถ้าเอาออกไปตอนนี้ทุกคนต้องคิดว่าพวกเขาขโมยมาเเน่ๆให้เราเอาออกไปตอนกลางคืนดีกว่า”

ระหว่างที่เพื่อนทั้งสามเฝ้าทองคําอยู่ เพื่อนทั้งสามก้อยากกินเหล้าวีนเลยเข้าไปซื้อเหล้าในเมือง ระหว่างที่วีนเข้าไปในเมือง โด้โด้ก้บอกโซโซ้ว่าพอวีนกลับมาให้เราฆ่าวีนเเล้วเเบ่งทองกันเเค่สองคน โซโซ้ตกลงเเต่ในใจโซโซ้คิดว่าหลังจากฆ่าวีนเเล้งจะฆ่าโด้โด้ด้วยจะได้ทองคําคนเดียว เเต่ระหว่างนั้นวีนก็คิดในใจว่าให้เราใส่ยาพิาลงใยเหล้าของโด้โด้กับโซโซ้เราจะได้ทองคําคนเดียวพอกลับมาวีนก็ให้เหล้าโด้โด้กับโซโซ้เเล้วพอวีนให้เหล้าโด้โด้กับโซโซ้ โด้โด้ก็เอามีดมาเเทงวีนตายเเล้วโซโซ้ก็เอาปืนมายิงโด้โด้ตายเเล้วด้วยความดีใจโซโซ้ก็เอาเหล้าขึ้นมากินเเล้วก็ตาย