ทัศนศึกษาที่พระราชนิเวศน์มฤคทายวัน

ทัศนศึกษาที่พระราชนิเวศน์มฤคทายวัน
ในที่สุดวันที่พวกเราทุกคนได้รอคอยก็มาถึง วันนี้เป็นวันอังคารที่๒๘กรกฏาคม พ.ศ๒๕๕๒ วันนี้ตอนเวลา๘นาฬิกา พวกเราได้ออกเดินทางจากที่โรงเรียนกรุงเทพคริสเตียนวิทยาลัยไปทัศนศึกษาที่จังหวัดเพชรบุรีและหนึ่งในที่ซึ่งพวกเราไปทัศนศึกษาก็คือพระราชนิเวศน์มฤคทายวันซึ่ง
เป็นพระราชวังสร้างในสมัยร.6 ที่ ต.ห้วยทรายเหนือ อำเภอชะอำ จังหวัดเพชรบุรี โดยเป็นพระตำหนักประทับแรมของพระบาทสมเด็จพระมงกุฏเกล้าเจ้าอยู่หัว
และตอนที่เราได้ออกเดินทางจากกรุงเทพท้องฟ้าก็ดูแจ่มใสแต่เมื่อเรามาถึงที่พระราชนิเวศน์มฤคทายวันฝนเพิ่งตกเสร็จจึงทำให้อากาศร้อนนิดหน่อยพวกเราได้เรียนรู้ประวัติของที่นี่ว่าเมื่อก่อสร้างพระราชนิเวศน์มฤคทายวันใกล้เสร็จอย่างสมบูรณ์ในเดือนกุมภาพันธ์ พ.ศ. 2466 เจ้าพระยายมราช เสนาบดีกระทรวงมหาดไทย ผู้อำนวยการก่อสร้างพระราชนิเวศน์มฤคทายวันได้มีการตรวจการปลูกสร้างพระราช นิเวศน์มฤคทายวันเพื่อเตรียมความพร้อมที่จะรับเสด็จ ในการแปรพระราชฐานในฤดูร้อน พ.ศ. 2467
เมื่อการก่อสร้างพระราชนิเวศน์เสร็จได้พระราชทานนามพระราชนิเวศน์แห่งนี้ว่าพระราชนิเวศน์มฤคทายวันพระ บาทสมเด็จพระมงกุฏเกล้าเจ้าอยู่หัว ได้ทรงแปรพระราชฐานประทับพระราชนิเวศน์มฤคทายวันในช่วงฤดูร้อน พ.ศ. 2467 เป็นครั้งแรก (วันที่ 22 เมษายน-13 กรกฎาคม) และเสด็จประทับพักผ่อนพระราชอิริยาบถในฤดูร้อน พ.ศ. 2467 เป็นครั้งที่ 2 (วันที่ 12 เมษายน-20 มิถุนายน) ในการเสด็จครั้งนี้พระองค์ทรงงานตลอดเวลา
หลังจากสร้างเสร็จแล้วทางกระทรวงมหาดไทยได้จัดให้หลวงสมบูรณ์บุรินทร์เป็น หัวหน้าพนักงานรักษาที่พักมฤคทายวัน ต่อมาใน พ.ศ. 2512 พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวรัชกาลปัจจุบัน ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ พระราชทานพระบรมราชานุญาตให้กองบัญชา การตำรวจตะเวนชายแดนใช้เป็นที่ตั้งศูนย์ฝึกการต่อต้านปราบปรามการก่อความไม่ สงบ คือกองกำกับการที่ 1 กองบังคับพิเศษ ในพ.ศ. 2523 หน่วยราชการนี้ได้นามพระราชทานว่า "ค่ายพระรามหก"
นอกจากนี้ได้จัดตั้งมูลนิธิพระราชนิเวศน์มฤคทายวันขึ้นโดยสมเด็จพระเจ้าภคินีเธอ เจ้าฟ้าเพชรรัตนราชสุดา สิริโสภาพัณณวดีได้ ทรง พระกรุณาโปรดรับไว้ในพระอุปถัมภ์ ปัจจุบันนี้ทางมูลนิธิและค่ายพระรามหก ยังได้เปิดให้ประชาชนได้เข้าชมพระราชนิเวศน์ความสวยงามของพระราชวังแห่งนี้ ด้วย
• และในระหว่างเยี่ยมชมที่นี่พวกเราก็เห็นว่าพระราชนิเวศน์ นั้นประกอบด้วยพระที่นั่งใหญ่ 3 องค์ มีนามเรียงกันจากชั้นในสุดมาจนถึงประตูพะราชนิเวศน์ด้านหน้า ดังนี้1.พระที่นั่งสมุทรพิมาน มีสองหมู่ คือหมู่เดิมด้านในและหมู่ใหม่ด้านหน้า เป็นที่ประทับของพระบาทสมเด็จพระมงกุฏเกล้าเจ้าอยู่หัว โดยเป็นอาคารหลังใหญ่สุดทรงใช้เป็นห้องบรรทม
ห้องแต่งพระองค์ ห้องทรงพระอักษร และห้องสรง ส่วนห้องเสวยเป็นศาลารูปสีเหลี่ยม มีลูกกรงรอบไม่กั้นฝา ในส่วนพระที่นั่งสมุทรพิมานหมู่เดิมเคยเป็นประทับของพระนางเจ้าสุวัทนา พระวรราชเทวี ระหว่างมีพระครรภ์สมเด็จพระเจ้าภคินีเธอ เจ้าฟ้าเพชรรัตนราชสุดา สิริโสภาพัณณวดี
• 2.พระที่นั่งพิศาลสาคร เป็นที่ประทับของสมเด็จพระนางเจ้าอินทรศักดิศจี พระวรราชชายา และที่พำนักของ พระสุจริตสุดา พระสนมเอก นอกจากพระที่นั่งแล้วยังมีเรือนเล็กๆ เป็นที่อยู่ของข้าราชการฝ่ายใน
• 3.พระที่นั่งสโมสรเสวกามาตย์ เป็นอาคารสองชั้น มีรูปทรงสี่เหลี่ยมผืนผ้าเปิดโล่ง ทั้งชั้นล่างและชั้นบนทรงใช้เป็นโรงละครและที่ชุมนุมในโอกาสต่างๆ
และเมื่อเราเยี่ยมชมพระราชนิเวศน์มฤคทายวันเสร็จพวกเราก็ได้ออกเดินทางกลับไปที่โรงเรียนกรุงเทพคริสเตียนวิทยาลัยและได้ไปถึงตอน๖น.และทุกคนก็ได้แยกย้ายกันเดินทางกลับบ้าน

การเมืองการปกครองในสมัยกรุงธนบุรี

การเมืองการปกครองในสมัยกรุงธนบุรี
การปกครองในสมัยกรุงธนบุรีนั้น ยืดถือแบบการแบบกรุงศรีอยุธยา โดยแบ่งออกเป็น 2 ประเภท ดังนี้

การปกครองส่วนกลาง

กรุงธนบุรีเป็นศูนย์กลาง มีอัครมหาเสนาบดี 2 ตำแหน่ง
• สมุหนายก' เป็นอัครมหาเสนาบดีฝ่ายพลเรือน เป็นผู้ดูแลหัวเมืองฝ่ายเหนือ ทั้งในราขการฝ่ายทหาร และ พลเรือน ในฐานะเจ้าเสนาบดีกรมมหาดไทย ผู้เป็นจะมียศเป็น เจ้าพระยาจักรี'หรือที่เรียกว่า ออกญาจักรี
• สมุหพระกลาโหม' เป็นอัครมหาเสนาบดีฝ่ายทหาร เป็นผู้ดูแลหัวเมืองฝ่ายใต้ทั้งปวง ยศนั้นก็จะมี เจ้าพระยามหาเสนา'หรือที่เรียกว่า ออกญากลาโหม

ส่วนจตุสดมภ์นั้นยังมีไว้เหมือนเดิม มีเสนาบดีเป็นผู้ดูแล และมีพระยาโกษาธิบดี เป็นผู้ดูแลอีกทอดหนึ่ง ซึ่งได้แก่ กรมเวียง กรมวัง กรมคลัง และ กรมนา

• หัวเมืองชั้นใน จะมีผู้รั้งเมือง เป็นผู้ปกครอง จะอยู่รอบๆไม่ไกลจากราชธานี
• เมืองพระยามหานคร จะแบ่งออกได้เป็น เมืองเอก โท ตรี จัตวา มีเจ้าเมืองเป็นผู้ปกครอง
• เมืองประเทศราช คือเมืองที่จะต้องส่งเครื่องราชบรรณาการมาให้กรุงธนบุรี ซึ่งในขณะนั้น จะมี นครศรีธรรมราช เชียงแสน เชียงใหม่ ลำปาง ลำพูน พะเยา แพร่ น่าน ปัตตานี ไทรบุรี ตรังกานู มะริด ตะนาวศรี พุทไธมาศ พนมเปญ จำปาศักดิ์ หลวงพระบาง และ เวียงจันทน์ ฯลฯ

การสื่อความหมายพระกิตติคุณกับมุสลิม

การสื่อความหมายพระกิตติคุณกับมุสลิม

การสื่อสารพระกิตติคุณกับมุสลิม

คำนำ
ปัจจุบันจำนวนประชากรโลกมีประมาณ 6 พันกว่าล้านคน และ 1 ใน 5 คนนั้นเป็นมุสลิม ประชากรมุสลิมมีประมาณ 930 ล้านคน และแบ่งป็น 4,030 กลุ่ม กลุ่มที่พระกิตติคุณไปถึงมี 30 กลุ่ม ประมาณ 70 ล้านคน แต่ที่พระกิตติคุณยังไปไม่ถึงมี 4,000 กลุ่ม ประมาณ 860 ล้านคน การประกาศกับพี่น้องมุสลิมมีผลน้อยมาก ทั้งยังมีการต่อต้านข่าวประเสริฐมาก มุสลิมในประเทศไทยมีประ มาณ 5 ล้านคน ซึ่งส่วนใหญ่อาศัยอยู่ในจังหวัดชายแดนภาคใต้ คือ ปัตตานี ยะลา นราธิวาส และสตูล และ ส่วนมากยังไม่รู้จักพระเยซูคริสต์ ยิ่งในปัจจุบันที่มีปัญหาความไม่สงบจากภัยก่อการร้ายที่รุนแรงมากขึ้นยิ่งทำให้การประกาศข่าวประเสริฐกับพี่น้องมุสลิมยากมากขึ้น อีกประการหนึ่งคือคริสเตียนไทยยังมีภาระใจในการประกาศกับพี่น้องมุสลิมน้อยมาก อาจเป็นเพราะคริสตจักรส่วนใหญ่กลัวที่จะประกาศกับมุสลิม แม้มีคริสเตียนบางกลุ่มทำการประกาศอยู่บ้างแต่ก็ขาดความเข้าใจ อีกสาเหตุหนึ่งที่ไม่ค่อยมีการประกาศกับมุสลิม คือการที่ไม่ทราบว่าจะเข้าไปหาพี่น้องมุสลิมอย่างไร ทั้งขาดยังข้อมูลที่เหมาะสมด้วย คำสอนในอิสลามก็เป็นอุปสรรคในการรับฟังพระกิตติคุณด้วย อย่างไรก็ตามเราจะต้องไม่ลืมว่า พระเยซูคริสต์ทรงมอบพันธกิจแห่งความรอดให้แก่เหล่าสาวกและเราทั้งหลาย โดยตรัสว่า "เจ้าทั้งหลายจงออกไปทั่วโลก ประกาศข่าวประเสริฐแก่มนุษย์ทุกคน" ดังนั้นจำเป็นที่เราจะต้องออกไปประกาศกับชนทุกชาติ หรืออีนัยหนึ่งก็คือการประกาศข้ามวัฒนธรรม ข้าพเจ้าจึงถือว่าการประกาศพระกิตติคุณกับพี่น้องมุสลิมก็เป็นการข้ามวัฒนธรรมด้วยเช่นกัน








ความจริงเกี่ยวกับศาสนาอิสลามที่คริสเตียนพึงทราบ

มูฮัมหมัด (Muhammad)
อิสลามเป็นศาสนาใหญ่ ในจำนวนศาสนาใหญ่ของโลก 3 ศาสนา คือ ศาสนาพุทธ คริสต์และ อิสลาม เกิดขึ้นในแหลมอาหรับอันกว้างใหญ่ ท่ามกลางทะเลทรายอันร้อนระอุ เป็นศาสนาประเภทเอกเทวนิยม (Monotheism) เกิดขึ้นหลังสุด “อิสลาม” เป็นภาษาอาหรับ แปลว่า “สันติ” ผู้ค้นพบคือมูฮัมหมัด เกิดที่มหานครเมกกะตรงกับวันจันทร์ที่ 17 (บ้างก็ว่า 12) เดือนร็อบีอุลเอาวัล ในปี ค.ศ. 570 ในตอนแรกเกิดวรกายของมุฮัมมัด (ซล) มีรัศมีสว่างไสวและมีกลิ่นหอม เป็นศุภนิมิตบ่งถึงความพิเศษของทารก
บิดาท่านเป็น เผ่ากุเรช ได้รับเกิยรติให้คุ้มครองบ่อน้ำศัมริมกะอฺบะหฺ เสียชีวิตไปตั้งแต่ตอนที่มุฮัมมัด(ซล)ยังอยู่ในครรภ์มารดา ปู่ได้ขนานนามว่า มุฮัมมัด แปลว่าผู้ที่ได้รับการสรรเสริญ เป็นนามที่ยังไม่มีผู้ใดใช้มาก่อนเลย เมื่อเกิดได้เพียงไม่นาน ท่านก็ต้องไปอยู่กับแม่นมรับจ้างเผ่าซะอัด ตั้งถิ่นฐานอยู่นอกมหานคร ทั้งนี้เป็นเพราะประเพณีดั้งเดิมของชาวอาหรับ ต้องการให้บุตรเติบโตในชนบท เพื่อสัมผัสวัฒนธรรมชาวอาหรับพื้นเมืองที่แท้จริง ท่านสูญเสียมารดาเมื่ออายุ 6 ขวบ จึงอยู่ในความอุปการะของท่านปู่ ต่อมาอีกสองปี ท่านปู่ก็สิ้นชีวิตไปอีกคน ท่านจึงอยู่ในความดูแลของลุง ซึ่งเป็นผู้มีเกิยรติในเผ่ากุเรชเช่นกัน
ท่านก็เหมือนกับชาวอาหรับทั่วไปคือเป็นคนไม่รู้หนังสือ อ่านเขียนไม่เป็นตลอดชีวิต นักประวัติ ศาสตร์รายงานว่าในสมัยนั้นมีคนที่อ่านออกเขียนได้น้อยมาก เหตุนี้ชาวอาหรับในสมัยนั้นถูกขนานนามว่า อุมมียูน คือชนผู้อ่านเขียนไม่เป็น ในวัยหนุ่มท่านได้รับการยอมรับว่าเป็นบุคคลที่ซื่อสัตย์ เมตตาการุณ จนได้สมญานามว่า "อัล-อะมีน" หรือผู้ซื่อสัตย์ แม้ผู้คนจะเคารพบูชาเทวรูปต่างๆ แต่ท่านไม่เคยเข้าร่วมเลย เพราะครอบครัวท่านนับถือศาสนาแห่งศาสดาอิบรอฮีม(อับราฮาม)อันเป็นบรรพบุรุษของท่าน
เมื่ออายุได้ 20 ปี กิตติศัพท์แห่งคุณธรรม และความสามารถค้าขายก็เข้าถึงหูของคอดีญะหฺเศรษฐีนีหม้ายผู้มีเกียรติเผ่ากุเรช จึงเชิญท่านเป็นผู้จัดการในการค้าของนาง โดยให้นำสินค้าไปขายยังประเทศซีเรียในฐานะหัวหน้ากองคาราวาน ปรากฏผลว่า ได้กำไรเกินความคาดหมาย จึงทำให้นางพอใจในความสามารถ และความซื่อสัตย์ของท่านเป็นอย่างมาก
เมื่ออายุ 25 ปี ท่านได้แต่งงานกับนาง ค็อดีญะหฺ (Khadija) แก่กว่าท่าน 15 ปี สิ่งแรกที่ท่านทำหลังสมรสไม่กี่วันคือปล่อยทาส ซึ่งน้อยนักที่จะมีผู้ทำเช่นนั้น ต่อมาได้กลายเป็นบทบัญญัติอิสลาม ทั้งสองได้ใช้ชีวิตคู่เป็นเวลา 25 ปีมีบุตรี 4 คน ภรรยาท่านจากไป ค.ศ. 619 ก่อนที่ท่านจะลี้ภัยไปเมืองยัธริบ 3 ปี
เมื่ออายุ 30 ปี ท่านได้เข้าเป็นสมาชิกในสหพันธ์ ฟุดูล(องค์การพิทักษ์สาธารณภัยประชาชน) เพื่อขจัดทุกข์ให้ประชาชน ทุกวันท่านจะประกอบแต่กุศลกรรม บำรุงสาธารณกุศล พออายุ 35 ปี ได้เกิดกรณีขัดแย้งในการบูรณะกะอฺบะหฺ (Kaaba) เรื่องที่ว่าผู้ใดกันที่จะนำเอา อัลฮะญัร อัลอัสวัด (หินดำ) ไปประดิษ ฐานไว้สถานที่เดิมคือที่มุมของกะอฺบะหฺ คนทั้งเมืองเกือบจะรบราฆ่าฟันกันเองเพราะแย่งหน้าที่อันมีเกียรติ หลังจากการถกเถียงในที่ประชุมเป็นเวลานาน บรรดาหัวหน้าตระกูล มีมติว่า ผู้ใดที่เป็นคนแรกที่เข้ามาใน อัลมัสญิด อัลฮะรอม ทางประตูบนีชัยบะหฺในวันนั้นจะให้เป็นผู้ชี้ขาดว่าจะทำอย่างไร ปรากฏว่า ท่านเป็นคนเดินเข้าไปเป็นคนแรก จึงมีอำนาจชี้ขาด โดยท่านเอาผ้าผืนหนึ่งปูลง แล้วก็วางหินดำลงบนผ้านั้น จากนั้นก็ให้หัวหน้าตระกูลต่าง ๆ จับชายผ้ากันทุกคน แล้วยกขึ้นพร้อม ๆ กันเอาไปใกล้ ๆ สถานที่ตั้งของหินดำนั้น แล้วท่านก็เป็นผู้นำเอาหินดำไปประดิษฐานไว้ ณ ที่เดิม
ชาวอาหรับในอาราเบียสมัยนั้นเชื่อว่า อัลลอหฺเป็นพระผู้เป็นเจ้าแห่งสากลตามคำสอนของบรรพ บุรุษคือ อิสมาอีล(Ishmael) และอิบรอฮีม ผู้ก่อตั้งกะอฺบะหฺ แต่ในขณะเดียวก็บูชาเทวรูปและผีสางอีกด้วย ด้วยเหตุนี้พวกเขาจึงถูกเรียกว่า มุชริกูน นอกจากนี้ยังมีอาหรับส่วนหนึ่งที่นับถือศาสนาคริสเตียน และในยัธริบก็มีชาวยิวอาศัยอยู่อีกด้วย
เมื่ออายุ 40 ปี ท่านได้รับว่าวะฮฺยู (การวิวรณ์) จากอัลลอหฺ ในถ้ำฮิรออฺ บนภูเขาลูกหนึ่งนอกเมืองมักกะหฺ โดยฑูตญิบรีลนำมาบอกเป็นครั้งแรก ให้ท่านรับหน้าที่ผู้เผยแผ่ศาสนาของอัลลอหฺดั่งที่ศาสดามูซา (โมเสส) อีซา (เยซู)เคยทำมา คือประกาศให้มนุษย์นับถือพระเจ้าองค์เดียว ท่านได้รับพระโองการติดต่อกันเป็นเวลา 23 ปี พระโองการเหล่านี้รวบรวมเป็นเล่มเรียกว่าคัมภีร์อัลกุรอาน
ในตอนแรกท่านเผยแพร่ศาสนาแก่ญาติและเพื่อน ภรรยาท่านได้สละทรัพย์สินไปมาก และลุงก็ได้ปกป้องท่าน ต่อมาท่านได้รับโองการจากพระเจ้าให้เผยแพร่ศาสนาโดยเปิดเผย ทำให้ญาติพี่น้อง ชาวกุเรชและอาหรับเผ่าอื่น ๆ ที่เคยนับถือท่าน โกรธแค้น ตั้งตนเป็นศัตรูกับ ถึงกับวางแผนสังหารท่านหลายครั้งแต่ก็ไม่สำเร็จ ชนมุสลิมถูกคว่ำบาตรไม่สามารถทำธุรกิจ จนต้องอดอยาก สองหัวหน้ามุชริกูนได้พยายามทำลายล้างศาสนาอิสลาม สาวกกลุ่มหนึ่งต้องหนีออกจากมักกะหฺไปลี้ภัยในอบิสสิเนียกษัตริย์นัญญาชีแห่งอบิสสิเนีย(นับถือคริสต์)ให้การต้อนรับ ภายหลังท่านเองก็นับถือศาสนาอิสลาม
หลักข้อเชื่อ 6 ข้อของมุสลิม
1. พระอัลลอหฺ (Allah)
อิสลามเชื่อว่า อัลลอหฺ คือ พระนามของพระผู้เป็นเจ้า ผู้สร้างมนุษย์ สิ่งมีชีวิต สิ่งไม่มีชีวิต และทุกสรรพสิ่งในจักรวาล พระองค์ทรงมีโดยไร้จุดเริ่มต้น และทรงมีอยู่นิรันดร์โดยไม่มีจุดจบ พระองค์แตกต่างกับทุกสรรพสิ่งอย่างสิ้นเชิง ทรงดำรงด้วยพระองค์เอง มิต้องทรงพึ่งพาสิ่งใด พระองค์เป็นพระผู้เป็นเจ้าเอกองค์เดียว ไม่มีพระผู้เป็นเจ้าอื่นใดอีกนอกเหนือจากพระองค์
ตามความเชื่อของอิสลาม อัลลอฮ์ ทรงมีความสามารถในการบันดาลทุกสรรพสิ่ง ทรงรอบรู้โดยไม่จำกัดขอบเขต ทรงสดับฟังโดยมิต้องพึ่งโสต ทรงเห็นโดยมิต้องใช้สายตา ทรงมีชีวิตและทรงสามารถสื่อสารด้วยคำพูดโดยมิต้องใช้ลิ้น
อัลลอฮ์เป็นพระปฐมนามแห่งพระองค์ พระองค์ทรงมีพระนามอันวิจิตรอื่น ๆ อีกมากกว่า 99 พระนาม ซึ่งบ่าวของพระองค์สามารถใช้นามเหล่านั้นเรียกพระองค์ได้
พระองค์ไร้เพศ ไร้ตัณหา ไม่มีคู่ครอง ไม่มีบุตร ไร้ภาคี ไม่มีรูปร่างตัวตน พระอัตมันแห่งพระองค์อยู่นอกเหนือกาละและเทศะ เพราะทั้งสองสิ่งนั้น เป็นสิ่งที่พระองค์ได้ทรงสร้าง พระองค์ทรงกำหนดระบบและปัจจัยของทุกสรรพสิ่ง อีกทั้งยังได้กำหนดจุดเริ่มต้นและจุดจบของสรรพสิ่งที่พระองค์สร้างทั้งมวล
อัลลอหฺ คืออัตมันที่ทรงสิทธิในการได้รับการเคารพบูชาอย่างแท้จริง ไม่มีสิ่งใดอย่างเด็ดขาดที่ควรแก่การเคารพบูชานอกเหนือจากพระองค์
อัลลอหฺ ในความเชื่อของอิสลาม เป็นพระเจ้าองค์เดียวกับพระเจ้าในความเชื่อของคริสต์ และยูดาย

2. ฑูตสวรรค์ (Angels)
มีลำดับชั้น ถูกสร้างจากความสว่าง “กาเบรียล” เป็นฑูตสวรรค์ที่สำคัญที่สุด ผู้ถ่ายทอด อัลกรุอาน
แก่ มุฮัมมัด “เอสราเฟส” ผู้เป่าเเตรวันพิพากษา “เอสราเอล” ฑูตมรณะ “ชายตาน” หรือ Iblis เป็นทูตชั่วถูกไล่ออกจากสวนเอเดนเมื่อไม่เชื่อฟังพระเจ้า “จินท์” เป็นวิญญาณชั่วที่คอยก่อกวนมนุษย์

3. หนังสือศักดิ์สิทธิ์ (Koran)
อัลลอหฺ ได้ทรงประทานคัมภีร์อัลกรุอานแก่ นบีมุฮัมมัด ซึ่งเป็นศาสนทูตคนสุดท้าย และคัมภีร์นี้ก็เป็นคัมภีร์สุดท้ายที่พระผู้เป็นเจ้าได้ส่งมาให้แก่มวลมนุษยชาติ หลังจากนี้แล้วจะไม่มีคัมภีร์ใด ๆ จากพระผู้เป็นเจ้าอีก คัมภีร์กรุอานนี้ได้ประทานมาเพื่อยกเลิกคัมภีร์เก่า ๆ ที่เคยได้ทรงประทานมาในอดีตนั่นคือคัมภีร์เตารอต (Torah) ที่ทรงประทานมาแก่ศาสดามูซา (โมเสส) คัมภีร์ซะบูร (Psalm) ที่ทรงประทานมาแก่ศาสดาดาวูด(David) และคัมภีร์อินญีล (Evangelist) ที่ทรงประทานมาแก่ศาสดาอีซา (Jesus) จึงเป็นคัมภีร์ที่บริบูรณ์ไม่มีการเพี้ยนเปลี่ยนแปลง ภาษาของอัลกุรอานนั้น คือภาษาอาหรับ ซึ่งเป็นภาษาของศาสดามุฮัมมัด

4. ผู้เผยพระวจนะ (Prophets)
มี 6 คน อาดาม โนอา อับราฮัม โมเสส พระเยซูเเละมูฮัมมัด
อาดาม (The Children of God)
โนอา (The Preacher of God)
อับราฮัม (Friend of God)
โมเสส (The Speaker of God)
พระเยซู (The Word of God)
มูฮัมมัด (The apostle of God)
ท่านมูฮัมมัดนั้นยิ่งใหญ่ที่สุดเเละใหญ่กว่าทุกองค์รวมทั้งพระเยซูด้วย จริงๆ เเล้วในอัลกุรอานไม่ได้บอก เเต่สาวกเเละประเพณีนิยมต่อๆมาได้บอกว่าท่านมูฮัมมัดเกิดก่อนสร้างโลก เป็นผู้ทำอัศจรรย์ทั้งปวงเป็นเลิศมนุษย์ ปราศจากบาป เเต่ในอัลกุรอานบันทึกว่ามูฮัมมัดอธิษฐานขอพระเจ้ายกโทษบาปของตน

5. การประกาสิต (Destination)
ทุกสิ่งที่เกิดเเก่มุสลิมไม่ว่าดีหรือร้ายเขาถือว่าอัลลอหฺบัญชาประกาสิตมาเเล้ว ไม่สามารถเปลี่ยน แปลงได้ หลักความเชื่อนี้ทำให้อัลลอหฺเป็นพระเจ้าผู้สูงสุดและมีอำนาจกำหนดอนาคต โชค อุบัติเหตุ ความตาย สิ่งดีหรือสิ่งร้ายทุกอย่างที่เกิดขึ้นในชีวิตของมนุษย์ ศาสนศาสตร์มุสลิมปัจจุบันส่วนมากปฎิเสธความมีอิสระของมนุษย์ เเต่บางคนก็ยอมรับว่ามนุษย์มีอิสระได้ คำสอนนี้ทำให้มุสลิมยอมรับทุกสิ่งที่เกิดขึ้นเเก่ชีวิตของตน

6. วันพิพากษาโลก (The Day of Judgment)
ชาวมุสลิมเชื่อว่าชีวิตในโลกปัจจุบันนี้เป็นเพียงการเตรียมตัว เป็นการมาทดลองใช้ชีวิตเพื่อสำหรับชีวิตในโลกหน้าที่จะมีขึ้นเท่านั้น ชีวิตนี้เป็นเพียงการทดสอบของแต่ละบุคคล เพื่อสำหรับชีวิตหลังความตาย วันหนึ่งจะมาถึงเมื่อทั้งจักรวาลถูกทำลายและคนตายจะกลับฟื้นคืนชีวิตเพื่อมารับฟังคำพิพากษาจากพระผู้เป็นเจ้า วันนั้นจะเป็นวันเริ่มต้นชีวิตที่เป็นอมตนิรันดร วันนั้นก็คือวันพิพากษานั่นเอง ในวันนั้น มวลมนุษย์ทุกหมู่เหล่าจะได้รับการตอบแทนจากพระผู้เป็นเจ้าไปตามความเชื่อและการกระทำของตน บุคคลซึ่งตายในขณะที่มีความเชื่อว่า “ไม่มีพระผู้เป็นเจ้าที่แท้จริงอื่นใด นอกจากพระผู้เป็นเจ้า และพระมูฮัมมัดคือผู้ถือสาร (พระศาสดา) ของพระผู้เป็นเจ้า” และเป็นชาวมุสลิม จะได้รับการตอบแทนในวันนั้นและจะได้รับอนุญาตให้ไปสถิตสถาพรยังสรวงสวรรค์ตลอดนิจนิรันดร

หน้าที่หลัก 5 ประการในพระศาสนา
1. พรํ่าบ่นหลักข้อเชื่อใหญ่
คือ “มีพระเจ้าองค์เดียวคือพระอัลลอหฺเเละมูฮัมมัดเป็นอัครฑูตของพระอัลลอหฺ” ต้องท่องจำตั้งแต่เด็กเริ่มหัดพูด คนใกล้จะตายต้องกล่าว และจะต้องท่องซํ้าๆตอนละหมาด

2. อธิษฐานวันละ5ครั้ง
ละหมาดภาคบังคับ (ฟัรฎ) วันละ 5 เวลา ประกอบด้วย รุ่งอรุณ (ศุบฮิ) เที่ยง (ซุหฺริ) บ่ายสามโมง (อัศริ) ดวงอาทิตย์ตก (มัฆริบ) และกลางคืน (อิชาอ์) การละหมาดจะหันหน้าไปทางเมกกะ การละเว้นละหมาดชนิดนี้เป็นบาป
ละหมาดวันศุกร์ (ญุมุอะหฺ) เป็นการละหมาดร่วมกันในเวลาเที่ยง ก่อนละหมาดจะมีเทศนา (คุฏบะหฺ) เป็นข้อบังคับเฉพาะผู้ชาย
ละหมาดอื่น ๆ ได้แก่ละหมาดในวันอิดุลฟิฏริ และวันอีดุลอัฏฮา ละหมาดในเดือนรอมะฎอน (ในมัซฮับซุนนีย์เรียกว่า ตะรอวีฮฺ) ละหมาดเมื่อเกิดสุริยคราส (กุซูฟ)และจันทรคราส (คูซูฟ) ละหมาดขอฝน (อิสติกออ์) ละหมาดให้ผู้ตาย (ญะนาซะหฺ) และละหมาดขอพรในกรณีต่าง ๆ
ก่อนการละหมาด ผู้ละหมาดต้องอาบน้ำละหมาด (วุฎูอ์)ได้แก่การใช้น้ำชำระมือ ปาก จมูก ใบหน้า แขน ศีรษะ หู และเท้า พร้อมกับขอพร ถ้าไม่มีน้ำให้ชำระด้วยผงดิน (ตะยัมมุม) ในกรณีที่เพิ่งหมดประจำเดือน หลังคลอดบุตรหรือแท้งบุตร หรือผู้ที่ผ่านการมีเพศสัมพันธ์ หลั่งน้ำอสุจิ นอกจากอาบน้ำละหมาดแล้วต้องอาบน้ำทั่วร่างกาย (ญะนาบะหฺ) ด้วย
สิ่งที่ทำให้ความสะอาดเสียไป ซึ่งทำให้การละหมาดไม่มีผล ได้แก่ การผายลม การขับ ถ่ายอุจจาระปัสสาวะ การมีเพศสัมพันธ์ หลั่งอสุจิ คลอดบุตร แท้งบุตร หลับ หรือเป็นลมหมดสติ

3. การถือศีลอด ในเดือนรามาดัน
ในเดือนที่เก้าของปฎิทินมุสลิม คนมุสลิมจะอดอาหารตั้งแต่ดวงอาทิตย์ขึ้นจนถึงดวงอาทิตย์ตก จะทานอาหารได้ในยามค่ำคืนเท่านั้น ต้องงดการดื่มทุกชนิด งดการสูบบุหรี่ และห้ามกลืนน้ำลาย

4. บริจาคทาน
ถวาย 1 ส่วน 40 ให้เเก่คนยากจน และสาธารณะกุศล ทั้งเงินรายได้ต่างๆ ก็ต้องนำมาบริจาคด้วย

5. เดินทางไปประกอบพิธีฮัจญ์ที่เมกกะ
การประกอบพิธีทำฮัจญ์ หรือ การทำฮัจญ์ คือการเดินทางไปปฏิบัติศาสนกิจที่นครมักกะหฺในเดือนซุลฮิจญะหฺ ตามวันเวลา และสถานที่ต่าง ๆ ที่ทางศาสนาอิสลามกำหนดไว้ ซึ่งศาสนกิจข้อนี้เป็นหน้าที่สำหรับมุสลิมทั้งชายและหญิง ทุกคนที่มีความสามารถในด้านร่างกาย ทรัพย์สิน และการเดินทาง ที่จะต้องปฏิบัติอย่างน้อย 1 ครั้งในชีวิต หรือจะส่งคนไปแทนก็ได้
ช่วงทำพิธีฮัจญ์ คือ วันที่ 1-12 เดือนสุดท้ายของปฏิทินมุสลิม (ราวๆ เดือนสิงหาคม) ชาวมุสลิมทั่วโลกจะเดินทางเข้าสู่อารเบีย โดยก่อนอื่นจะมีการทำ อิฮฺรอม นั่นคือการตั้งใจว่าจะทำพิธีฮัจญ์ ก่อนการเข้าไปในแผ่นดินฮะรอม (แผ่นดินต้องห้าม) โดยจะปฏิบัติตามกฏของฮัจญ์ อาทิเช่น การไม่สมสู่ การไม่ล่าสัตว์ในแผ่นดินฮะรอม การไม่ตัดเล็บหรือผม การไม่เสริมสวยหรือใช้น้ำหอม ผู้ชายจะเปลี่ยนเครื่องแต่งกาย มาสวมผ้าเพียงสองผืน
ส่วนชาวมุสลิมทั่วโลกที่ไม่ได้ไปประกอบพิธีฮัจญ์ก็จะเฉลิมฉลองทำบุญเลี้ยงอาหารที่บ้าน เรียกวันนี้ว่าวันอีดุลอัฎฮา ทีเรียกว่าอัฎฮาเพราะมีการเชือดสัตว์พลีให้ผู้คนรับประทานในยามดุฮา คือยามสายหลังตะวันขึ้น แต่ก่อนเที่ยง หรือชาวไทยเชื้อสายมลายูในห้าจังหวัดภาคใต้เรียกว่าวันรายอ (รายาฮาญี) ซึ่งแปลเป็นไทยตามตรงก็คือ วันใหญ่ นั่นเอง
การทำฮัจญ์เป็นพิธีกรรม ทางศาสนาที่เก่าแก่ซึ่งมีมาตั้งแต่สมัยศาสดาอิบรอฮีม การทำฮัจญ์เริ่มต้นขึ้นเมื่ออัลลอฮได้บัญชาให้ศาสดาอิบรอฮีม และศาสดาอิสมาอีล ผู้เป็นลูกชายร่วมกันสร้าง บัยตุลลอหฺ ขึ้นมาเพื่อใช้เป็นสถานที่สำหรับการเคารพบูชาอัลลอฮ เมื่อสร้างเสร็จแล้ว พระองค์ก็ทรงบัญชาให้ศาสดาอิบรอฮีม เรียกร้องให้มนุษย์ชาติมาร่วมกันแสดงความจงรักภักดีต่อพระองค์ เมื่อกาลเวลาผ่านไป ชนรุ่นหลังได้อุตริรูปแบบการทำฮัจญ์ จนมันได้เปลี่ยนแปลงไปจากรูปแบบเดิมที่อัลลอหฺได้ทรงกำหนดไว้ เช่น มีการนำ เทว รูปต่าง ๆ มาตั้งรอบ ๆ กะอฺบะหฺ เพื่อบูชาในระหว่างการทำฮัจญ์และมีการเปลือยกายในยามทำพิธีฏอวาฟ พร้อมกับกู่ร้องและปรบมือ
จนกระทั่ง มาถึงสมัยของศาสดามุฮัมมัด สิ่งแรกที่ท่านปฏิบัติก็คือการทุบทำลายเทวรูปและเจว็ดรอบข้างกะอฺบะหฺจนหมดสิ้น และท่านก็ได้แสดงแบบอย่างของการทำฮัจย์ที่ถูกต้องให้บรรดาผู้ศรัทธาได้ปฏิบัติสืบทอดกันมาจนถึงวันนี้

ปัญหาหลักในการนํามุสลิมมาเป็นคริสเตียน
ปัญหาประวัติศาสตร์
- เกิดสงครามครูเสด
- ประเทศมุสลิมอยู่ใต้อำนาจของชาติตะวันตก

ปัญหาทางวัฒนธรรม,การเมือง
- อิสลามไม่ใช่ศาสนาเท่านั้น เเต่เป็นสังคม การใช้ชีวิตของคน เป็นเป้าหมายสูงสุด ,ระบบ
การเมืองด้วย
- มุสลิมไม่เเยกระหว่างรัฐ,ศาสนจักร
- ทำให้เกิดความผูกพันเเละหว่างสังคม,ศาสนา
- ผู้ที่เปลี่ยนศาสนาจะถูกสังคมต่อต้าน,ขับไล่,ทำร้าย

ปัญหาทางศาสนา
- พวกมุสลิมภูมิใจในมุสลิม
- พวกมุสลิมเชื่อว่าอิสลามเป็นความหวังอันสุดท้ายเเละดีกว่าศาสนาอื่น
- พวกมุสลิมเชื่อว่าการละทิ้งศาสนาคือการทรยศ
- พวกมุสลิมมีทัศนคติลำเอียงต่อความเชื่อของคริสเตียน

จุดเชื่อมกับความเชื่อของคริสเตียน
ในศาสนาอิสลามมีจุดเชื่อมเเละหลักความข้อเชื่อบางอย่างที่สามารถนำเป็นสะพานข้ามไปหามุสลิมได้
1. ศาสนาอิสลามคือ การยอมตัวต่อพระเจ้า คริสเตียนก็เหมือนกัน
2. มุสลิมเป็นผู้เชื่อในพระเจ้าองค์เที่ยงเเท้ผู้สร้างเเละผู้พิพากษา
3. มุสลิมเป็นผู้เชื่อในคัมภีร์ เชื่อว่าพระเจ้าเป็นผู้เปิดเผยพระองค์ได้ทางคัมภีร์
4. อัลกุรอานพูดถึงพระเยซูว่าเป็นพระวาทะของพระเจ้า, พระวิญญาณของพระเจ้า
5. คําหลายคําที่ศาสนาอิสลามใช้เหมือนคริสเตียน
6. การปฎิบัติตนเช่น การอดอาหาร การเเจกทานเป็นการปฎิบัติที่มีความหมายเหมือนคริสเตียน

ข้อแตกต่างทางศาสนศาสตร์ในศาสนาอิสลามกับคริสเตียน
ศาสนาอิสลามและคริสเตียนมีความใกล้เคียงกันในหลายๆ เรื่องยิ่งกว่าศาสนาอื่นๆในโลก เเต่ในความเป็นจริงก็เข้ากันไม่ได้ประหนึ่งอยู่คนละซีกโลก เเละยากที่จะพูดคุยกันได้ หลักศาสนศาสตร์ของอิสลามผิดกับหลักศาสนศาสตร์ของคริเตียน โดยเฉพาะเรื่องพระคัมภีร์ เรื่องหลักคำสอนว่าด้วยพระเจ้าตรีเอกานุภาพ และเรื่องราวของพระเยซู การสิ้นพระชนม์และการคืนพระชนม์ของพระองค์
1. พระคัมภีร์ (Bible)
เเม้ว่าอัลกุรอานจะยอมรับพระคัมภีร์ของคริสเตียน เเต่มุสลิมจะสงสัยเมื่ออ่านพบข้อขัดเเย้งหลาย
ประการกับอัลกุรอาน เพราะถ้าพระคัมภีร์ไบเบิ้ลกับพระคัมภีร์อัลกุรอาน มาจากการเปิดเผยของพระเจ้าจริงจะต้องไม่ขัดกัน เพื่อเเก้ปัญหามุสลิมจึงกล่าวหาว่าพระคัมภีร์ไบเบิ้ลของคริสเตียนไม่ถูกต้อง และถูกบิดเบือนไปจากต้นฉบับภาษากรีก เพราะมีการแปลในหลาย versions หลายภาษา ไม่เหมือนอัลกุรอานที่เป็นภาษาเดียวเท่านั้น ไม่เปลี่ยนแปลง จึงถูกต้อง
เเม้ว่ามุสลิมจะไม่เชื่อหรือยอมรับสิทธิ์อำนาจของพระคัมภีร์ก็ตาม แต่เราต้องเชื่อว่าพระคัมภีร์เป็น
พระวจนะของพระเจ้าที่ทรงพลานุภาพ ยิ่งกว่าดาบสองคมใดๆ สามารถทะลุทะลวงถึงส่วนลึกที่สุดในชีวิตของพี่น้องมุสลิมได้ เราควรจะเชื้อเชิญพี่น้องมุสลิมลองอ่านพระคัมภีร์ไบเบิ้ลของเราดู ซึ่งมีเรื่องราวหลายอย่างที่คล้ายกัน เพราะว่าในอัลกุรอาน (โกราน10:99) บอกว่า อณุญาตให้มุสลิมปรึกษาคริสเตียนในเรื่องศาสนาที่มุสลิมไม่เข้าใจได้
2. หลักคำสอนว่าด้วยตรีเอกานุภาพ
มุสลิมคิดว่าคริสเตียนเชื่อในพระเจ้า 3 หลายองค์ มุสลิมส่วนมากคิดว่าคริสเตียนเชื่อในพระเจ้าที่เป็น พระเจ้า / กาเบรียล + นางมาเรีย = พระเยซู ในแง่ที่ว่าพระเจ้ามีความสัมพันธ์ทางเพศกับมาเรียและเกิดลูกเป็นพระเยซูคริสต์
ในฐานะที่เป็นคริสเตียนเราต้องเเก้ไขความเข้าใจผิดนี้ให้มุสลิมเข้าใจใหม่ เราต้องบอกว่าเรามิได้เชื่อในพระเจ้า 3 องค์ พระคัมภีร์บอกว่ามีพระเจ้าองค์เดียวที่เราควรนมัสการ (เฉลยธรรมบัญญัติ 6:4) พระเยซูก็บอกใน มาระโก 12:29-30 พระเจ้ามิได้เเต่งงานกับมาเรีย พระเจ้าไม่เคยเเต่งงาน เเละไม่สามารถจะเเต่งงานได้ เมื่อมุสลิมได้ฟังดังนี้เขาจะเบาใจเเละมีทัศนคติที่อยากสนทนากับคริสเตียน
แต่มุสลิมก็ยอมรับไม่ได้ว่า พระเจ้าทรงมีบุตรที่เท่าเทียมกันกับพระองค์ในอำนาจและพระสิริ เด็ก ๆ มุสลิมมักจะถูกสอนว่า พวกคริสเตียนเชื่อพระเจ้าแต่3องค์ เมื่อเขาฟังพระกิตติคุณ เขามักสงสัยว่า 1+1+1=1 เป็นไปได้อย่างไร เขารู้แต่ว่าพระเจ้าต้องเป็นหนึ่ง (เอกะ) เขาไม่สามารถเข้าใจเมื่อเรากล่าวว่า พระเจ้าทรงเป็นเอกะ แต่เป็น 3 สถานะนั้น คือพระบิดา พระบุตร และพระวิญญาณบริสุทธิ์ แต่เขาคิดว่า 3 ก็ต้องเป็น 3 หนึ่งต้องเป็นหนึ่ง ดังนั้นหากหลีกเลี่ยงไม่พูดถึงเรื่องนี้ในตอนแรกได้จะดีกว่า
3. พระเยซู (Jesus)
เเม้ว่ามุสลิมบางคนจะเชื่อในพระเยซู คือ “นบีอีซา” ซึ่งเป็นผู้เผยพระวจนะคนหนึ่งที่พระเจ้าส่งมายัง
คนยิวเกิดจากมาเรียกับกาเบรียลคือพระเยซู ซึ่งไม่ใช้พระบุตรของพระเจ้าเพราะเขาปฏิเสธตรีเอกนุภาพ และยังพระเยซูเป็นผู้กล่าวว่ามูฮัมมัดจะมา (ยน. 14:16) มุสลิมกล่าวคริสเตียนใช้คำว่า Parakletos = ผู้เล้าโลม = พระผู้ช่วยอีกผู้หนึ่ง เป็นคำที่ไม่ถูกต้อง คำที่ถูกต้องคือ paraklutos = “The Praised One” ซึ่งหมายถึง ฮิมฮะมัด / มูฮัมมัด อีซาหรือเยซูไม่ได้ถูกตรึงตาย แต่ยังมีชีวิตอยู่จะกลับมาเเต่งงาน มี ลูก เเละตายที่มาดินา เเละจะถูกฝังไว้ใกล้ๆมูฮัมมัด อีซาจะมาอยู่อีก 40 ปี เเละจะมาเผยเเพร่อิสลามไปทั่วโลก
ในอัลกุรอานปฏิเสธพระเจ้ามีบุตร เช่น (Koran 112:3; 119:5) “พระเจ้าไม่เคยให้กำเนิดเเละได้เคยเกิด…พระเจ้าย่อมไม่มีบุตร” ถ้าจะเรียก พระเยซู คือ พระบุตรของพระเจ้าจะมีบาป คือทำให้พระเยซูเป็นพระเจ้า การมีพระเจ้าสององค์ ซึ่งเป็นบาปร้ายเเรงที่สุด แต่ในเเง่คริสเตียน “บุตร” นี้ไม่ใช่เรื่องฝ่ายร่างกาย พระเยซูเกิดจากนางมาเรียโดยเดชพระวิญญาณบริสุทธิ์ พระเยซูไม่มีพ่อฝ่ายร่างกาย พระองค์ไม่ได้ถูกสร้าง พระองค์มาจากพระเจ้า พระเจ้าพระบิดา และพระบุตร เป็นคำที่สื่อถึงบทบาทหน้าที่ในความสัมพันธ์เป็นหนึ่งเดียวของพระเจ้าตรีเอกานุภาพ
ในอัลกุรอานก็มีบางข้อที่พูดถึงความพิเศษของพระเยซูที่เราสามารถใช้เพื่อเป็นพยานได้ เช่น ในอัล-กุรอาน ซูเราะฮฺ 3 ข้อ 45 กล่าวว่า “จงรำลึกถึงขณะที่มะลาอิกะฮ์(ทูตสวรรค์)กล่าวว่า มัรยัมเอ๋ย ! แท้จริง อัลลอฮ์ทรงแจ้งข่าวดีแก่เธอซึ่งพจมานหนึ่งจากพระองค์ ชื่อของเขาคือ อัลมะซีห์ อีซาบุตรของมัรยัม” ในที่นี้ "อัลมะซีห์ อีซา" หมายถึง พระเยซู พระมะเซียห์ และ “พจมานจากพระองค์” นั้นภาษาอาหรับอ่านว่า “กะลิมะฮ์” ซึ่งหมายถึงถ้อยคำของอัลลอฮฺ ใน ซูเราะฮฺ อัลอัมบิยาอฺ 21.91 กล่าวว่า “ท่านอีซาเป็นพระวิญญาณของพระเจ้า”
มุสลิมส่วนใหญ่เห็นด้วยว่า "ถ้อยคำของอัลลอฮฺ" ไม่มีการเริ่มต้นและไม่มีการสิ้นสุด ดังนั้นการที่อัลกุรอานเรียกท่านอีซาว่า “ถ้อยคำของอัลลอฮฺ” นับเป็นโอกาสที่คริสเตียนจะแนะนำท่านอีซา ว่าท่านอีซา คือ"ถ้อยคำของอัลลอฮฺ" ที่ไม่ได้ถูกสร้างขึ้นมา แต่ดำรงอยู่ตลอดไป ซึ่งยอมรับสภาพเป็นมนุษย์ จึงกล่าวได้ว่า อัลกุรอานยอมรับว่า ท่านอีซาเหนือกว่ามุฮัมหมัดตั้งแต่เกิด แม้ว่าอิสลามปฏิเสธความเป็นพระเจ้าของท่าน อีซาแต่อัลกุรอานยังมีหลายข้อที่ถือได้ว่า ท่านอีซาเป็นองค์พระผู้เป็นเจ้า
4. การสิ้นพระชนม์ของพระเยซู
มุสลิมปฏิเสธการสิ้นพระชนม์ ใน “Sura 4:158” กล่าวว่า “เขามิได้ฆ่าพระองค์ หรือตรึงพระองค์ เเม้ว่าสาวกจะเห็นเป็นเช่นนั้น” มุสลิมส่วนมากเชื่อว่า พระเจ้าเสด็จมารับพระเยซูไปเสียก่อนจะถูกตรึง ผู้ถูกตรึงจริงๆ คือยูดาส
มุสลิมเชื่อว่าพระเจ้าทรงยิ่งใหญ่สูงสุด จะยอมให้ผู้รับใช้พระองค์จบชีวิตลงอย่างนั้นไม่ได้ เเละการไถ่บาปโดยพระเยซูก็ไม่จำเป็น เพราะพระเจ้ามีสิทธิ์อำนาจที่จะยกโทษบาปได้โดยลั่นวาจาเท่านั้น
เราจะอธิบายเรื่องนี้อย่างไร แน่นอนพระเจ้าทรงยิ่งใหญ่สูงสุด สามารถยกโทษบาปโดยการลั่นวาจาได้ แต่เพราะพระเจ้านั้นเที่ยงธรรม ยุติธรรมด้วย การกระทำเช่นนั้นจะทำให้การยกโทษบาปของพระองค์ไม่ยุติธรรม เพราะไม่มีการชดใช้โทษบาปเลย
เราควรถามมุสลิมว่าชัยชนะที่ยิ่งใหญ่ของพระเจ้าที่เเท้จริงควรจะเกิดจากวิธีใหน จะโดยรับพระเยซูไปก่อนถูกตรึง หรือ ให้พระเยซูถูกตรึงเเล้วฟื้นจากความตาย โดยการทรงสิ้นพระชนม์ของพระเยซูเราถือว่าเป็นความยิ่งใหญ่ของพระเจ้าพระองค์ทรงมีเเผนการในการไถ่บาปก่อนจะวางรากสร้างโลก ทรงตรัสผ่านทางผุ้เผยพระวจนะว่าพระคริสต์จะต้องทนทุกข์ทรมาน (อิสยาห์ 53) พระเจ้าสามารถส่งฑูตสวรรค์มาประหารคนที่ตรึงพระเยซู พระเยซูก็สามารถจะลงมาจากไม้กางเขนโดยอำนาจของพระองค์ เเต่ด้วยความรักพระองค์ทรงยอมทนทุกข์ลำบากเพื่อช่วยมนุษย์ทุกคนที่เชื่อให้พ้นจากบาปได้ (ฮีบรู9:22) “ถ้าไม่มีการหลั่งโลหิตก็ไม่มีการยกโทษบาป”
เนื่องจากมุสลิมยอมรับพระคัมภีร์ภาคพันธสัญญาเดิม เราจึงควรใช้พระคัมภีร์ภาคพันธสัญญาเดิมเป็นพยานถึงความจริงที่พระเยซูมาตายไถ่บาป ซึ่งในพระคัมภีร์ภาคพันธสัญญาเดิมมีเเบบอย่างของเรื่องนี้ไว้มากเเละเรื่องต่อไปนี้มุสลิมรู้ดี
- พระเจ้าทรงทำเสื้อผ้าหนังสัตว์ให้อาดามกับอาวา (ปฐมกาล 3:21)
- การถวายบูชาของคาอินกับอาเบล (ปฐมกาล )
- โนอาห์ถวายบูชาหลังออกจากนาวา (ปฐมกาล )
- อับราฮามถวายอิสอัค (ปฐมกาล 22 )
- ลูกแกะปัสกา (อพยพ 12 )
- ทุกคนในพันธสัญญาเดิมมาหาพระเจ้าด้วยการถวายบูชา (ฮีบรู 10:1-18 )

ลักษณะความคิดของมุสลิม
การดำเนินชีวิตของมุสลิม เขาต้องยำเกรงอัลลอฮฺในทุกกรณี คำสอนทางศาสนาก็ต้องยอมรับว่า เป็นความจริง เมื่อสงสัยก็ไม่อนุญาตให้ใช้ความคิดของตนเองคิดหรือหาเหตุผล เพราะเหตุนี้เมื่อเราคุยกับมุสลิมในเรื่องความเชื่อ สิ่งที่ยากที่สุด คือ ให้เขาคิดตามเหตุผล เพราะเมื่อนบีมุฮัมหมัดได้รับคัมภีร์อัลกุรอาน ท่านไม่ได้ใช้ความคิดเลย ทูตสวรรค์กาเบรียลพูดและท่านมุฮัมหมัดฟัง และท่องจำข้อเหล่านั้น
คริสเตียนเชื่อว่า พระเจ้าทรงเปิดเผยพระวจนะโดยทรงใช้หลายวิธี เช่น ผ่านทางผู้เผยพระวจนะ ทางเหตุการณ์ต่าง ๆ ในประวัติศาสตร์ บางครั้งพระเจ้าพูดโดยตรง พระเจ้าทรงใช้ผู้เผยพระวจนะที่เป็นคนที่มีสติ มีความคิดของตนเอง และพระวิญญาณบริสุทธิ์ทรงนำและควบคุมให้สำแดงตามพระประสงค์ของพระเจ้า แต่มุสลิมถือว่า คัมภีร์ของพระเจ้านั้น ต้องเป็นคำที่พระเจ้าทรงพูดโดยตรงเท่านั้น อัลกุรอานซึ่งเป็นคัมภีร์ของมุสลิมนั้น นบีมุฮัมหมัดได้รับจากอัลลอฮฺโดยตรงผ่านทูตสวรรค์กาเบรียล ใช้ภาษาอาหรับ ถือว่าเป็นภาษาที่สมบูรณ์ที่สุด ซึ่งมุสลิมถือว่า เป็นภาษาสวรรค์
ดังนั้นอัล-กุรอาน เป็นคัมภีร์ที่พระเจ้าทรงตรัสโดยตรง จึงไม่อนุญาตให้มุสลิมสงสัย ห้ามวิจารณ์หรือวิเคราะห์อย่างเด็ดขาด มุสลิมจึงไม่ได้ใช้เหตุผลและไม่ดิ้นรนหาน้ำพระทัยของพระเจ้าโดยความสัมพันธ์กับพระเจ้า นอกจากนั้นมุสลิมส่วนใหญ่จะเชื่อและติดตามผู้นำโดยไม่ไตร่ตรอง และเมื่อเขาฟังอะไรที่ขัดกับคำสอนเดิม เขามักจะบอกเราว่า จะไปคุยกับผู้สอนทางศาสนาอิสลามดีกว่า แม้แต่เรื่องการเมือง ความคิด เห็นส่วนใหญ่มักมาจากผู้นำศาสนา มุสลิมปกติจะคิดและวิเคราะห์เองน้อยมาก
วิธีเรียนศาสนาอิสลามก็เป็นการท่องจำ ไม่ใช่คิดวิเคราะห์เข้าใจตามเหตุผล เพราะเขาจะไม่กล้าใช้ความคิดเห็นตนเอง ทั้งถือว่าความคิดตนเองไม่สำคัญ เขารู้สึกปลอดภัยเมื่อเขาคิดและทำตามที่ผู้นำทางศาสนาสอน ถ้าพบข้อที่ไม่ตรงกับที่เขาได้เรียนจากผู้นำทางศาสนา มุสลิมส่วนมากไม่กล้าอภิปรายเรื่องนั้นตามที่เขาเข้าใจ แต่จะพึ่งผู้นำศาสนา และนบีมุฮัมหมัดเป็นคนที่สำคัญมาก ชีวิตและการปฏิบัติของมุฮัมหมัด นั้นมุสลิมถือว่าเป็นแบบอย่าง ถ้ามุสลิมเจอเหตุการณ์ที่อัลกุรอานไม่พูดถึง เขาจะศึกษาการปฏิบัติของนบีมุฮัมหมัดที่บันทึกในอัลฮาดีส เขาเชื่อว่าความคิดของมุฮัมหมัดก็ยังเป็นแบบอย่างสมบูรณ์ที่มุสลิมต้องทำตาม ในฮาดีสบอกว่ามุฮัมหมัดได้กระทำอย่างนี้ มุสลิมก็ทำตามอย่างนั้น ความคิดใหม่หรือการสร้างสรรค์ใหม่ในความศรัทธานั้นเป็นไปไม่ได้
คัมภีร์อัลกุรอานเขียนเป็นแบบบทกวี ซึ่งเน้นความคล่องแคล่วถ้อยคำสำคัญกว่าความชัดเจนของคำสอน และอัล-กุรอานไม่ได้ถูกจัดตามเรื่องเล่าหรือกระบวนการณ์ตามเวลา ไม่ใช่เป็นเรื่องเล่า คำสอนของอัลกุรอานจึงยาก ยิ่งกว่านั้นยังเป็นภาษาอาหรับที่อ่านเข้าใจยาก ปกติเขาจะไม่อ่านเป็นภาษาท้องถิ่น
เพราะเหตุผลเหล่านี้ มุสลิมจึงยากที่จะเข้าใจพระคัมภีร์ แต่ส่วนใหญ่ไม่กล้าอ่านพระคัมภีร์ไบเบิล มุสลิมบางคนอาจเข้าใจข่าวประเสริฐ แต่ไม่กล้าตัดสินใจติดตามท่านอีซาและยอมรับความรักของพระเจ้าที่ได้สำแดงบนไม้กางเขน และส่วนมากไม่ได้เปลี่ยนความคิดในเวลาสั้น ๆ เราควรค่อย ๆ ให้เขาคิดเอง และเปลี่ยนแปลงเอง พยายามตั้งคำถามให้เขาคิดเองตอนที่เขาอยู่คนเดียว ความศรัทธาของมุสลิมไม่ได้สร้างอยู่บนเหตุผล แต่จากที่เรียนมา ความมั่นใจในความเชื่อนั้นผสมกันกับการปฏิบัติ พื้นฐานความเชื่อของมุสลิมไม่ใช่ด้วยความเข้าใจ แต่ขึ้นอยู่กับความรู้สึกมากกว่า เพราะฉะนั้นความมั่นใจของคริสเตียนในความรอดเป็นเหตุทำให้มุสลิมเริ่มเปิดใจต่อท่านอีซา (องค์พระเยซู)
ความกดดันของครอบครัวหรือสังคมมุสลิม
ความกดดันจากครอบครัวและสังคมนั้นสำคัญมาก มุสลิมส่วนใหญ่อยู่กับครอบครัวอย่างสนิทสนม เมื่อตัดสินใจอะไรต้องคิดถึงครอบครัวหรือสังคมเป็นหลัก การตัดสินใจที่สำคัญ ๆ ไม่ใช่ของตัวเองแต่เป็นของกลุ่ม ความกดดันที่มาจากกลุ่มนั้นจึงสูงกว่าสังคมอื่น ๆ แม้อิทธิพลของวัฒนธรรมตะวันตก ทำให้มุสลิมรุ่นใหม่ค่อย ๆ เปลี่ยน เริ่มคิดถึงชีวิตส่วนตัวและตัดสินใจตามอิสระ และการยึดถือในสิทธิเสรีภาพของบุคคลมีมากขึ้น แต่มุสลิมส่วนใหญ่ยังอยู่ในอิทธิพลของกลุ่ม เช่น การสมรส นั้นพ่อแม่หรือผู้ใหญ่จัดให้พบกัน และงานสมรสนั้นเป็นเรื่องของกลุ่มไม่ใช่เรื่องของส่วนบุคคล
ฉะนั้นถ้ามุสลิมคนหนึ่งตัดสินใจว่าจะเชื่อท่านอีซาเป็นองค์พระผู้เป็นเจ้าและผู้ช่วยให้รอดนั้น เขาคิดว่ามันไม่ใช่เรื่องของส่วนตัวแต่เป็นของกลุ่ม เมื่อเขาเชื่อในพระเยซู เขาต้องเผชิญกับการต่อต้านของครอบ ครัว ญาติพี่น้อง เพื่อนบ้านทุกคนอาจต่อต้านเขาหรือเตือนให้กลับความศรัทธาเดิม เพื่อนส่วนใหญ่อาจจะไม่อยากพบเขา ชุมชนอาจจะพิพากษาและสังเกตดูเขา ครอบครัวเขาอาจตัดความสัมพันธ์ เนื่องจากอาจกลัวเสียหน้าในสังคม การเชื่อศาสนาอื่นเป็นสิ่งที่น่าละอายสำหรับมุสลิม ปกติครอบครัวจะพยายามดึงกลับความศรัทธาเดิม บางครั้งก็ใช้วิธีรุนแรง เช่นไม่ให้ไปโรงเรียน หรือบังคับให้ออกจากบ้าน นี้เป็นวิธีหนึ่งที่เขาจะรักษาชื่อครอบครัว ในอัลกุรอานยังกล่าวว่า คนที่ออกจากศาสนาอิสลามก็ฆ่าได้ (ซูเราะห์ อัน-นิซาอฺ 90; ซูเราะฮฺ อันนะหฺลฺ 107)
ปัจจุบัน กฎหมายสามัญแต่ละประเทศห้ามฆ่าคนเพราะการเปลี่ยนความศรัทธา แต่ปัญหานี้ก็ยังมีอยู่ ยิ่งกว่านั้นประเทศอิสลามบางประเทศเอากฎหมายอิสลาม (คือ กฎหมายซาเรียฮฺ) มาเป็นกฎหมายสามัญ มุสลิมที่รับเชื่อใหม่อาจจะไม่ถึงกับถูกฆ่า แต่ส่วนใหญ่ต้องแยกจากครอบครัวพี่น้องเกือบทุกคน เขาจะรู้สึก อยู่คนเดียวในโลกนี้ ไม่มีกลุ่มที่เขารู้สึกได้ว่า “เป็นเรา” ในประเทศไทย รัฐบาลอนุญาตให้คนไทยทุกคนมีอิสระในการเลือกความศรัทธา แต่มุสลิมที่เชื่ออีซาส่วนใหญ่ก็ยังถูกไล่ออกจากชุมชนและครอบครัว และไม่อนุญาตให้เยี่ยมพ่อแม่ได้ สำหรับคนที่สมรสนั้นอาจจะหย่ากันกับคู่สมรส อยู่ด้วยกับลูก ๆ ก็ไม่ได้ บางคนไม่สามารถเยี่ยมครอบครัว แม้ว่าพ่อแม่เสียชีวิตก็ตาม
มุสลิมที่เชื่อบางคน จึงกลับไปหาสิ่งเก่า ๆ เราควรจะช่วยเหลือมุสลิมที่เชื่อใหม่อย่างไร เราอาจจะแนะนำเขาว่า ไม่ต้องเปิดเผยทันที สอนเขาตัวต่อตัวและช่วยเขาให้พร้อมที่จะเผชิญกับปัญหา ถ้ามีผู้เชื่อที่เคยเป็นมุสลิมมาก่อน ร่วมมือกับเขาก็ดี หรือแนะนำให้เขาสร้างกลุ่มใหม่ คือ กลุ่มพี่น้องที่เคยเป็นมุสลิม ให้ช่วยเหลือซึ่งกันและกัน เราควรหลีกเลี่ยงที่จะดึงเขาให้เป็นสมาชิกคริสตจักรท้องถิ่นในตอนแรก แต่หาวิธีให้เขาสามารถอยู่ในสังคมมุสลิมต่อไปได้ และหนุนใจเขาเป็นพยานกับพี่น้องของเขา
นอกจากการลำบากใจกับการต้อนรับพระเยซูแล้ว อีกปัญหาหนึ่งที่เข้าใจยาก คือเขาจะรู้สึกผิดต่อคำสอนที่สำคัญที่สุดในศาสนาอิสลาม คือ ความเชื่อในเอกะของอัลลอฮฺ ซึ่งเขาได้เรียนมาตั้งแต่เด็กว่า ไม่มีพระอื่นใดนอกจากอัลลอฮฺ ถ้าหมิ่นประมาทข้อนี้ไม่มีทางที่จะได้รับการยกโทษ การนับถือมนุษย์หรือพระอื่นดังพระเจ้า เป็นบาปใหญ่ (ซุเหราะฮฺ อัลอิมรอน 116) ในอัลกุรอานยังเตือนว่า คนใดที่ละทิ้งความศรัทธาเดิม จะพินาศนิรันดร (ซุเหราะฮฺ อัลอิมรอน 90)
การเป็นสมาชิกคริสตจักรท้องถิ่นก็ไม่ง่าย คริสตจักรไทยชอบกินเนื้อหมู บางทีบางคนบังคับมุสลิมที่เชื่อใหม่ให้กินหมู เพราะเขาถือว่าเป็นวิธีพิสูจน์และแสดงความเชื่อ มุสลิมที่เชื่อใหม่ต้องการความช่วยเหลือและดูแลเป็นพิเศษ แน่นอนเขาย่อมคาดหวังว่าคริสตจักรท้องถิ่นจะเป็นครอบครัวใหม่ของเขาทดแทนครอบ ครัวและชุมชนอิสลาม แต่คริสเตียนคิดว่า พี่น้องมุสลิมที่รับเชื่อใหม่ไม่ต่างกับคนอื่นทั่วไป มุสลิมที่รับเชื่อใหม่ บางคนจึงเลิกเชื่อ มุสลิมบางคนยังไม่กล้าเปิดเผยว่าเขาเป็นคริสเตียน อาจจะเป็นเพราะ กลัวที่ต้องแยกจากครอบครัว ยังไม่มีความมั่นใจในการติดตามท่านอีซาอย่างเต็มที่ อยากเป็นพยานเพื่อครอบครัวของเขา
คริสเตียนเราควรตระหนักว่า การรับเชื่อของมุสลิมไม่ใช่เป็นเรื่องของตัวเองเท่านั้น เขาน่าจะมีโอกาสนำครอบครัวให้รับความรอดด้วย กิจการ 16.31 “จงเชื่อและวางใจในท่านอีซาและท่านจะรอดได้ทั้งครอบครัวของท่านด้วย" เราจะทำอย่างไรให้มุสลิมที่เชื่อใหม่สามารถอยู่ในสังคมของเขาได้ อาจจะปฏิบัติดังนี้:
• ให้เขาแสดงความศรัทธาใหม่ แล้วถูกไล่ออก ให้เป็นสมาชิกคริสตจักรอย่างเต็มที่
• สอนให้เขาเก็บความศรัทธาใหม่ในใจ ให้เขาแอบพบผู้เชื่อ ถ้าไม่มีกลุ่มที่ผู้รับเชื่อจากมุสลิม อาจจะแนะนำให้สร้างกลุ่มของคนที่รับเชื่อจากกลุ่มมุสลิม ส่วนใหญ่ผู้รับใช้ที่ประกาศกับพี่น้องมุสลิมเห็นด้วยกับวิธีนี้
มุสลิมที่เชื่อในพระเยซูและคริสตจักรท้องถิ่น
ในประเทศไทยผู้เชื่อส่วนใหญ่มาจากศาสนาพุทธ คริสตจักรก็เลยไม่รู้ว่า จะดูแลผู้เชื่อมุสลิมอย่างไรในปัญหาต่อไปนี้?
• เมื่อมุสลิมผู้รับเชื่อใหม่เข้าในคริสตจักร เขาไม่เข้าใจคำศัพท์บางคำ เพราะ คำศัพท์หลายคำที่ใช้ในคริสตจักรมาจากศาสนาพุทธ จึงฟังเทศนาไม่เข้าใจ
• การนมัสการในคริสตจักรตามแบบทางตะวันตก ผู้ชายกับผู้หญิงนั่งด้วยกัน การแต่งตัวของผู้ที่มาร่วมนมัสการ ดูไม่เหมาะตามสายตาของมุสลิม
• อาหารก็เป็นอุปสรรคสำหรับมุสลิมที่มานมัสการในคริสตจักร มุสลิมถือว่า อาหารที่มีเนื้อหมูเป็น "หารอม" (มลทิน) หรือจานที่โดน(ถูกแตะต้อง)อาหารหมูก็ไม่สะอาด
ยังมีอีกหลายข้อที่มุสลิมสงสัยและเป็นอุปสรรคในการรับเชื่อ คริสเตียนไทยหลายคนไม่ชอบมุสลิม คิดว่า มุสลิมเป็นพวกหัวรุนแรง เข้ากับคนอื่นยาก เห็นแก่ตัวและสร้างปัญหาในสังคม เพราะเหตุผลเช่นนี้ คริสเตียนไม่สนใจในการประกาศกับมุสลิม กลับคิดว่าการประกาศกับพี่น้องมุสลิมไม่เกิดผล การตอบสนองของชาวพุทธมีมากกว่าหลายเท่า แต่มัทธิว 28.19 พระเยซูได้ทรงบัญชาเราว่า “จงออกไปสั่งสอนชนทุกชาติ ให้เป็นสาวกของเรา” กิจการ 1.8 “ท่านทั้งหลายจะเป็นพยานฝ่ายเราในกรุงเยรูซาเล็ม ทั่วแคว้นยูเดีย แคว้นสะมาเรีย และจนถึงที่สุดปลายแผ่นดินโลก” เราต้องออกไปประกาศกับทุกชนชาติ ทุกกลุ่ม ไม่ว่ากลุ่มที่อยู่ในเยรูซาเล็มหรืออยู่ที่สุดปลายแผ่นดินโลกก็ตาม เราไม่มีสิทธิ์เลือก เราควรมีส่วนร่วมในภาระที่ต้องรับผิด ชอบต่อพี่น้องมุสลิม ด้วยการประกาศอย่างเต็มที่ด้วยเช่นกัน

ข้อเเนะนำบางประการกับคนที่ทำงานกับพวกมุสลิม
1. สร้างความสัมพันธ์เป็นเพื่อนกันเเท้จริง
โดยปกติมุสลิมเกือบทุกคนต้องใช้เวลานานกว่าจะมาเป็นคริสเตียน เเละถ้าขาดการ
เป็นเพื่อนที่เเท้จริงกับคริสเตียน จะยิ่งยากที่จะเป็นคริสเตียน เราจึงต้องเเสดงความรักความหวงใยที่เเท้จริง
เช่นเยี่ยมเยียนเวลาที่เขาเจ็บป่วย มีปัญหาชีวิตบางทีอาจจะเชิญเขามาที่บ้าน (ถ้ามีการรับประทานอาหาร อาหารเเละภาชนะที่ใช้ต้องเตรียมให้ถูกหลักตามความเชื่อของเขา)
2. มองเขาในเเง่ดี
อย่าติเตียนจุดอ่อนในการกระทำของเขา ดังเช่นคริสเตียนบางคนมองคนมุสลิมว่า เป็นพวกคบไม่ได้ ไว้ใจยาก ชอบใช้กำลังเป็นใหญ่ ขี้เกียจสันหลังยาว มีความเชื่องมงาย เป็นต้น มุสลิมรักเเละเคารพมูฮัมหมัดเเละพระคัมภีร์กุลอ่านมาก เเละเชื่อจริงใจในพระเจ้าเที่ยงเเท้องค์เดียวมุสลิมทุกคนมักเคร่งศาสนาเเละเกรงกลัวพระจ้า
3. เริ่มที่พระคัมภีร์
เริ่มต้นอาจจะไม่รีบให้พระธรรมมาระโกไปอ่านเพราะพระธรรมมาระโกเริ่มต้นด้วยคำ
ว่าพระเยซู เเต่ในพระธรรมยอห์นเริ่มต้นด้วยคำว่า “เพราะพระเยซูเป็นพระวาทะของพระเจ้า”ซึ่งมุสลิมรับได้ พระธรรมมัทธิวก็ให้ได้เพราะจะมีลำดับพงศ์พันธุ์ที่ไล่จากพระเยซูไปถึงดาวิดเเละ
อับราฮัมซึ่งมุสลิมรับได้
4. ไม่โต้เเย้ง
คริสเตียนควรตอบคำถามของมุสลิมเเละให้เหตุผลของเราด้วย เเต่อย่าโต้เเย้ง
เน้นความสัมพันธ์ของเรากับพระเจ้ายกโทษบาปทางพระเยซูซึ่งมุสลิมขาดสิ่งนี้
ให้เขาทราบว่าเราก็ถือว่า “พระวาทะเป็นพยาน” (ยอห์น17:3) “และนี่แหละคือชีวิต
นิรันดร์ คือที่เขารู้จักพระองค์ ผู้ทรงเป็นพระเจ้าเที่ยงแท้องค์เดียว และรู้จักพระเยซูคริสต์ที่พระองค์ทรงใช้มา”
5. มีชีวิตเป็นเเบบอย่าง
คําพูดเเละความหมายที่ยกากับคําอธิบายที่ลึกซึ้งไม่สามารถจะนำมุสลิมมาเป็นคริสเตียน
ได้เราต้องเเสดงชีวิตที่ถวายหมดเเละรักจริง
เเม้พวกมุสลิมเป็นกลุ่มที่ทําพันธกิจยากที่สุดกลุ่มหนึ่งเเต่ถ้าเราประกาศด้วยความจริงเเละความรัก ความถ่อมใจ สติปัญญา คำพยานของเราย่อมมีประสิทธิภาพไม่มากก็น้อย


บทสรุป
จอห์น สตอทท์ ได้หยิบยกข้อเขียนของ บิชอบ เคนเนธ แคร็กก์ ซึ่งเป็นมิชชั่นารีที่มีชื่อเสียงดีในการประกาศพระกิตติคุณแก่พี่น้องมุสลิม จากหัวข้อว่า “สุเหร่าและคริเตียน ท่านได้เขียนถึงการเรียกร้อง 5 ข้อ ได้แก่ การเรียกร้องให้เข้าใจ ให้รับใช้ ให้กอบกู้ ให้อธิบาย และให้อดทน ซึ่งจุดเน้นสองเรื่องที่แตะต้องใจ จอห์น สตอทท์ เรื่องแรก คือ การเรียกร้องให้เข้าใจ ที่มาจากความปรารถอันแรงกล้า เป็นความเข้าใจแบบที่เกิดขึ้นจากการได้พบกับพี่น้องมุสลิมด้วยตัวเอง ความเข้าใจต้องมาจากคนไม่ใช่แค่ความรู้ทางวิชาการที่มาจากหนังสือ คริสเตียนต้องฝ่าฟันที่จะเข้าไปสู่ชีวิตประจำวันของพี่น้องมุสลิมในฐานะที่เป็นผู้เชื่อ สาวก และมนุษย์ ในการเริ่มต้นคริสเตียนต้องเข้าใจว่าอิสลามมีความหมายต่อชาวมุสลิมอย่างไรบ้าง เราต้องแสวงหาที่จะรู้จากภายในเท่าที่จะเป็นไปได้ และยังต้องฝ่าฟันที่จะเข้าใจสิ่งที่เรียกว่า “ความเข้าใจผิดใหญ่หลวง” ของชาวมุสลิมต่อศาสนศาสตร์คริสเตียน ในเรื่องคำสอนเกี่ยวกับพระเจ้าและตรีเอกานุภาพ เรื่องพระคริสต์และกางเขนและเรื่องความรอด
เรื่องที่สอง คือ การกอบกู้ บิชอบแคร็กก์ได้สรุปว่า ในปัจจัยทั้งหมดที่ทำให้ศาสนาอิสลามรุ่งเรืองขึ้นมามีความล้มเหลวของคริสเตียนโดยคริสตจักรรวมอยู่ด้วย มันเป็นความล้มเหลวในเรื่องความรัก ความบริสุทธิ์ ความร้อนรน เป็นความล้มเหลวของจิตวิญญาณ ศาสนาอิสลามเจริญขึ้นในสภาพแวดล้อมของคริสตศาสนาที่ไม่สมบูรณ์และหย่อนยาน ดังนั้นคริสเตียนใฝ่ฝันที่จะหลุดพ้นจากความห่างเหินกับพระเจ้า และแก้ไขอดีตโดยการฟื้ฟูความสัมพันธ์เสียใหม่ให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้กับพระคริสต์ ซึ่งทรงเป็นคนแปลกหน้าสำหรับศาสนาอิสลาม วัตถุประสงค์จึงไม่ใช่การเข้าครอบครองอีกครั้งในสิ่งที่คริสตจักรได้สูญเสียไปอย่างที่กองทัพสงครามครูเสดเชื่อกัน แต่เป็นการส่งคืนพระคริสต์ที่พี่น้องมุสลิมยังไม่ได้พบให้แก่พวกเขา การกอบกู้เป็นเรื่องของฝ่ายวิญญาณ ซึ่งเป้าหมายไม่ใช่เพื่อให้มีคริสเตียนมากขึ้น แต่เพื่อให้พระคริสต์เป็นที่รู้จักมากขึ้น การกอบกู้ไม่ได้หมายถึงการเอาพระวิหารกลับคืนมาจากสุเหร่าแต่เป็นการส่งพระคริสต์คืนไป เพื่อฟื้นฟูสถานะของพระคริสต์เหนือสิ่งอื่นใด การเป็นพยานต้องแทรกซึมเข้าไป ไม่ว่าที่ไหนก็ตามที่มีความไม่ชัดเจนในเรื่องความงามของกางเขน ความงามนั้นต้องถูกเปิดเผยไม่ว่าที่ไหนก็ตามที่มนุษย์ไม่ได้พบพระเจ้าในพระคริสต์ พระองค์จะต้องถูกส่งคืนอีกครั้ง
ดังนั้นคริสเตียนต้องยืนหยัดที่จะเชิญชวนพี่น้องมุสลิมด้วยความตั้งใจจริงให้เกิดการสนทนาที่แท้จริงขึ้น เราต้องมีความอดทนที่ไม่มีขอบเขตและต้องไม่ยอมให้เกิดความท้อใจ และภาระทั้งหมดของการเชิญชวนของเราต้องเป็นเรื่อง พระเยซูคริสต์ เราไม่มีข่าวประเสริฐอื่นอีกแล้ว ดังที่อัครทูตเปาโลได้กล่าวว่า “เรื่องซึ่งข้าพเจ้ารับไว้นั้น ข้าพเจ้าได้ประกาศแก่ท่านทั้งหลาย เป็นเรื่องสำคัญที่สุดคือว่า พระคริสต์ได้ทรงวายพระชนม์ เพราะบาปของเราทั้งหลาย ตามที่เขียนไว้ในพระคัมภีร์ และทรงถูกฝังไว้ แล้ววันที่สามพระองค์ทรงถูกชุบให้เป็นขึ้นมาใหม่ตามที่มีเขียนไว้ในพระคัมภีร์นั้น” (1โครินธ์ 15:3-4)





บรรณานุกรรม


1. ศาสตราจารย์พิเศษ เสฐียร พันธรังษี. (2542). ศาสนาเปรียบเทียบ.
กรุงเทพฯ :สุขภาพใจ

2. ฉัตรสุมาลย์ กบิลสิงห์. (2521). ศาสนาอิสลาม. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์

3. อบุล อะลา เมาดูดี. อิสลามในปัจจุบัน. กรุงเทพฯ : อัล-ญิหาด

4. แพ็ททริก จอห์นสโตน. (2006). คริสตจักรใหญ่ยิ่งกว่าที่คุณคิด. กรุงเทพฯ : จีพี

5. www.th.wikipedia.org/wiki/

6. www.islam.in.th/

สรุปหนังสือจากเยรูซาเล็มสู่ปลายแผ่นดินโลก

สรุป
หนังสือจากเยรูซาเล็มสู่ปลายแผ่นดินโลก




หนังสือจากเยรูซาเล็มสู่ปลายแผ่นดินโลก

เป็นเรื่องราวอันน่าตื่นเต้นของการขยายแผ่นดินของพระเจ้าทั่วโลก บันทึกไว้ในรูปของชีวิตชายและหญิง ที่ได้ทำการเหล่านั้น หนังสือเล่มนี้เป็นงานเขียนดีอย่างยิ่ง อ่านง่าย ให้ข้อมูลน่าสนใจ ตรงไปตรงมา (แม้ว่าข้อมูลบางอย่างอาจจะล้าสมัยอยู่บ้างก็ตาม) หนังสือยังประกอบด้วยรูปภาพของบุคคล แผ่นที่ เหมาะแก่ผู้อ่านที่เป็นมิชชั่นนารี ผู้รับใช้ นักศึกษา และทุก ๆ ท่านที่มีความสนใจในงานประกาศพระกิตติคุณ ไปยังทุกมุมโลก
หนังสือจากเยรูซาเล็มสู่ปลายแผ่นดินโลกบันทึกพันธกิจของพระเจ้าผ่านทางชีวิตผู้รับใช้ทั้งชายและหญิงในช่วงเวลา ๒๐๐๐ ปีที่ผ่านมา ซึ่งพอจะสรุปเนื้อหาอย่างย่อ ๆ ได้ดังต่อไปนี้
ผู้เขียนได้บันทึกงานพันธกิจของพระเจ้าเริ่มต้นจากคริสตจักรสมัยแรกแผ่ออกไปจากแถบทะเลเมดิเตอร์เรเนียนคือ เยรูซาเล็ม สู่สะมาเรีย ซีซารียา ดามัสกัส และอันทิโอก เป็นต้น โดยผ่านทางผู้เชื่อทั้งหลาย ไม่ว่าจะเป็นผู้เชื่อทั่ว ๆ ไป หรือพวกอัครสาวก เช่นโธมัสออกไปทำพันธกิจที่อินเดีย เปาโลออกไปประกาศตั้งคริสตจักรไม่ต่ำกว่า 30 กว่าแห่ง การเกิดคริสจักรมากมายหลายแห่งในสมัยแรก ก็สืบเนื่องจากการเคี่ยวเข็ญซึ่งเริ่มต้นตั้งแต่สมัยของจักรพรรดิ์เนโร ประมาณปีคศ. 64 ทำให้คริสตชนในสมัยนั้นต้องย้ายหลักแหล่ง เมื่อพวกเขาไปที่ใดก็มักจะนำคนอื่นมาถึงความรอด ความซื่อสัตย์ของคริสตชนผู้ถูกประหารกลับเป็นพยานอันยิ่งใหญ่ทำให้คริสตจักรยิ่งขยายตัวเพิ่มขึ้น ดังเช่นการพลีชีพของโปลิคร์าปในปีคศ. 156 ในช่วงศตวรรษที่ 2 จึงมีคริสตจักรตั้งขึ้นใน
การข่มเหงที่รุนแรงที่สุดมีสองครั้ง คือในสมัยจักรพรรดิ์เดซิอัส และดิโอคลีเทียนคศ.303 ความซื่อซัตย์ของคริสตชนผู้ถูกประหารกลับเป็นพยานอันยิ่งใหญ่ทำให้คริสตจักรยิ่งขยายตัวเพิ่มขึ้น ปีคศ. 312ในสมัยของกษัตริย์คอนสแตนตินคริสตจักรเปลี่ยนจากการถูกดูถูกข่มเหงมาสู่ความมีเกียรติ มีการสร้างโบสถ์ใหญ่โตหลายแห่ง พวกบิชอบมีอำนาจมากขึ้น ทำให้เกิดความขัดแย้งไม่ว่าจะเป็นด้านศาสนศาตร์หรือทางการเมือง ทำให้เกิด

การแบ่งแยกในคริสตจักร แม้มีการแบ่งแยกคริสตจักรก็ยังขยายตัวเรื่อยไป ทางตะวันออกขยายไปถึงเปอร์เซีย ทางตะวันตกขยายไปถึงอังกฤษ ทางใต้ขยายไปถึงอาราเบีย ในศตวรรษที่ 4 -5 แพทริคทำการเผยแพร่ที่ไอร์แลนด์ (432)โคลัมบาไปถึงสก๊อตแลนด์ (563) ออกัสตินเดินทางจากโรมไปยังพวกแองโกลแซกสันทางทิศใต้ ในศตวรรษที่ 6 พวกเนส ทอเรียนที่คริสตจักรตะวันตกไม่ยอมรับ ได้หันงานประกาศไปทางตะวันออกจนถึงประเทศจีน ศตวรรษที่ 8 โบนิเฟสได้เดินทางจากอังกฤษไปเยอรมัน และได้ชื่อว่าเป็นอัครทูตแห่งเยอรมัน และมีการขึ้นครองราชย์ของกษัตริย์ชาร์เลอมานผู้ยิ่งใหญ่แห่งอาณาจักรแฟร้งค์ พระองค์เป็ผู้สนับสนุนศาสนาคริสต์ทางด้านกำลังทหารมากกว่ากษัตริย์องค์อื่นๆ ทั้งยังให้เวลาและกำลังทรัพย์ในการทำพระคัมภีร์ฉบับคัดลอกและส่งออกไปยังที่ต่างๆ มากมาย ทรงเป็นผู้นำการประกาศเผยแพร่ไปถึงหลายพื้นที่ในทวีปยุโรป และเป็นผู้ทำให้มีการปฏิรูป การพัฒนาการศึกษาและกิจกรรมคริสเตียนในหลายๆ ด้านในแถบแครอลินเนียน แต่ในเวลาเดียวกันศาสนาอิสลามก็ได้แพร่ขยายจากปาเลสไตน์ แอฟริกา จนไปถึงประเทศสเปน ดังนั้นผู้นำประเทศต่างๆ เห็นว่ากำลังทหารจะเป็นทางเดียวที่จะป้องกันศาสนาของตนได้ จนนำไปสู่การทำสงครามครูเสดในที่สุด ในศตวรรษที่ 9 อันส์การ์ได้ตั้งคริสตศาสนาในสแกนดิเนเวีย ศตวรรษที่ 9 และ10 มีการเผยแพร่ข่าวประเสริฐไปในรัสเซียด้วย และสงครามครูเสดได้อุบัติขึ้นในปี คศ.1095 อันเป็นจุดที่น่าเศร้าที่สุดในประวัติศาสตร์ต่อพันธกิจคริสเตียน เพราะเป็นการสู้รบเพื่อให้ได้มาซึ่งสาสนาคริสต์ แต่ในที่สุดก็พ่ายแพ้และต้องสูญเสียกำลังคนและกำลังทรัพย์ของคริสเตียนอย่างมากมาย ที่สำคัญไม่ได้ทำการออกไปประกาศข่าวประเสริฐเลย
ในยุคกลางการขยายตัวของคริสตศาสนามีอยู่เรื่อยไป ในศตวรรษที่ 13 เรมอน ลัลล์ ออกไปยังแอฟริกาและเอเซียเพื่อประกาศแก่พวกมุสลิมจนถูกฆ่าตาย เช่นเดี่ยวกันที่ จอห์นเดอมองเต คอวิโน เดินทางไปประกาศถึงปักกิ่ง นอกจากนี้ยังมีประกาศต่างๆเกิดขึ้น เช่นคณะฟรานซีกัน ก่อตั้งโดยนักบุณฟรานซิสแห่งอัสซิซิ (1209 ) คณะโดมินิกัน ก่อตั้งโดยนักบุณโดมินิค (1216 ) การอุทิศตัวของพวกเขาต่อความยากจน การโยกย้ายและการเทศนา ก่อให้เกิดกองทัพแห่งมิชชั่นารีและโครงสร้างงานมิชชั่นที่มีอิสรภาพในการปกครองตนเอง ซึ่งเพียงพอต่อการริเริ่มพัฒนาการประกาศอย่างกล้าหาญแก่ประชากรที่ไม่ได้เป็นคริสเตียน ถัดมาคือคณะเยซูอิท โดย อิคนาทิอุส ลาโทยา (1534 )
ในปี 1492 โคลัมบัสค้นพบทวีปอเมริกา และมีการค้นพบเส้นทางทะเลไปทวีปเอเซียโดยอ้อมทวีปอัฟริกาของชาวโปรตุเกส เปิดทางให้มีการเผยแพร่ไปทางอัฟริกา เอเซียและอเมริกา มิชชั่นนารีส่วนใหญ่ที่ออกไปประกาศเป็นคนสเปนและโปรตุเกสที่อุทิศตัวเพื่อเผยแพร่ความเชื่อคาทอลิกภายใต้คณะเยซูอิท ในศตวรรษที่ 16 ฟรานซิส ซาเวีย เดินทางไปประกาศที่อินเดียและญี่ปุ่น ศตวรรษนี้ได้เกิดการปฏิรูปของมาร์ตินลูเธอร์ ซึ่งได้นำชีวิตใหม่มาให้กับศาสนาคริต์ ขณะที่ฝ่ายโปรเตสแตนท์กำลังยุ่งกับการเผยแพร่ความเชื่อของตนในยุโรปเท่านั้น พวกโรมันคาทอลิกกลับมีการประกาศเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ มัทธิว ริชชี พยายามชักชวนชาวจีนให้เป็นคริสเตียน และ เดอ โนบิลิ มาถึงอินเดีย คณะโดมินิกันไปถึงเฮติ
คริสตจักรโปรเตสแตนท์เริ่มมีการออกไปเป็นมิชชั่นนารีในศตวรรษที่ 18 มีการก่อตั้งองค์การมิชชั่นเดน-ฮัลเล (1705) ซินเซนดอร์ฟก่อตั้งองค์การเฮอร์นฮูท (1722) เอเกเดมาไปประกาศที่กรีนแลนด์ เดวิด
เบรนเนิร์ดไปเผยแพร่กับพวกอเมริกันอินเดียน กลุ่มโมราเวียนส่งมิชชั่นนารีไปหมู่เกาะเวอร์จิน จอร์จ ชมิดท์ไปที่อัฟริกาใต้ ในปี 1793 วิลเลี่ยม แครีย์ เริ่มเผยแพร่ที่อินเดีย ต่อจากนั้นในศตวรรษที่ 19 การตื่นตัวและตอบสนองการทรงเรียกที่จะออกไปเผยแพร่ทั่วโลก มีคณะต่างๆ เกิดขึ้น พร้อมที่จะส่งมิชชั่นนารีไปทั่วโลก เช่น โรเบิร์ต มอริสัน อัดสัน เทย์เลอร์ไปประกาศที่ประเทศจีน ฮัดสันได้ก่อกำเนิดงานมิชชั่นแบบใหม่ที่มีชื่อว่า China Inland Mission ปัจจุบันเรียกว่า Oversea Missionary Fellowship อโดนิแรม จัดสัน ไปเผยแพร่ที่ประเทศพม่า เดวิด ลิฟวิงสโตน บุกเบิกงานเผยแพร่ในอัฟริกา เจมส์ ชาล์เมอรส์ เดินทางไปประกาศในหมู่เกาะแปซิฟิก
จากที่กล่าวมาแล้วนั้นเราจะเห็นว่า แทบจะทุกประเทศในโลกมีงานบุกเบิกเข้าไปถึงแล้ว หรือมิฉะนั้นก็เป็นเป้าหมายต่อไป ผู้เขียนได้บันทึกถึงการประกาศพระกิตติคุณอันครบบริบูรณ์ซึ่งเกี่ยวข้องไปถึงงานด้านสังคม การศึกษา การแพทย์ในหัวข้อการทรงเรียกเพื่องานเฉพาะด้าน
พันธกิจด้านสื่อเสียง
หลังจากการกระจายเสียงเพื่อการค้าเริ่มแพร่หลายกว้างขวางในช่วงปี 1920-1929 ได้ไม่นานนัก คริสเตียนที่มีสายตากว้างไกลก็ฉวยโอกาสใช้สื่อรูปแบบใหม่นี้ในการแพร่พระกิตติคุณ เช่น แคลเรนซ์ ดับเบิลยู. โจนส์ และสถานีวิทยุเอชซีเจบี (Heralding Christ Jesus’ Blessings-การประกาศพระพรของพระเยซูคริสต์) ในเอกวาดอร์ ปี 1931 รายการวิทยุมิชชั่นรายการแรกของโลก ซึ่งในเวลาต่อมาไม่ว่าจะเป็นนิวซีแลนด์ ญี่ปุ่น อินเดีย เยอรมัน และรัสเซีย เป็นต้น ก็สามารถรับฟังพระกิตติคุณจากสถานีวิทยุนี้ด้วย จอย ริคเดอร์ฮอฟ กับงานบันทึกเสียงข่าวประเสริฐ พันธกิจที่เธอได้ก่อตั้งขึ้น ช่างเป็นนวัตกรรมที่ชาญฉลาดในการประดิษฐ์เครื่องมือ เพื่อบันทึกข่าวสารแห่งพระกิตติคุณลงในเครื่องบันทึกเสียง ต่อมาลงบนแถบบันทึกเสียงและแผ่นซีดีในภาษาซึ่งยังไม่มีแม้แต่ผู้เชื่อหรือมิชชั่นนารีด้วยซ้ำ สื่อนี้ยังสามารถผลิตข่าวสารแห่งพระกิตติคุณเป็นภาษาหลักและภาษาท้องถิ่นได้มากมายมหาศาลในเวลาอันรวดเร็ว โดยใช้กับเครื่องมือที่เล่นย้อนกลับไปกลับมาได้ ปัญหาเรื่องการอ่านไม่ออกหรือเขียนไม่ได้ การไม่มีผู้เชื่อท้องถิ่น หรือการขาดแคลนมิชชั่นนารีที่พูดภาษาของพวกเขาได้ ไม่สามารถขัดขวางการประกาศพระกิตติคุณอีกต่อไป

พันธกิจด้านภาษาศาสตร์และการแปลพระคัมภีร์
ตั้งแต่เริ่มแรกที่พระกิตติคุณแพร่เข้าไปในดินแดนแถบเมดิเตอร์เรเนียนและไกลกว่านั้นอีก ก็มีผู้แปลพระคัมภีร์เป็นภาษาซีรีแอค จอร์เจียน คอปติค โดธิค สลาวิค และลาติน และเมื่อถึงกลางศตวรรษที่ 15 พระคัมภีร์ได้รับการแปลเป็นกว่า สามสิบภาษา ต่อมาถึงในช่วงศตวรรษที่ 19 มีการแปลเพิ่มอีกเกือบ500 ภาษา ใน

สมัยก่อนนักวิชาการผู้พิถีพิถันซึ่งอาศัยอยู่ในอารามหรือตามห้องสมุด จะเป็นผู้แปลพระคัมภีร์ แต่ต่อมามิชชั่นนารีซึ่งขาดการฝึกฝนกลับเป็นผู้แปลพระคัมภีร์แทน นอกจากนั้นยังมีนักศึกษา S I L (Summer Institute of Linguistics- สถาบันภาษาศาสตร์ซัมเมอร์)จากประเทศต่าง ๆ ทั่วโลก และผู้ช่วยแปลพระคัมภีร์ที่มาจากเผ่าต่าง ๆ ซึ่งอาจจะเรียนแค่ชั้นประถม ก็กลายเป็นนักแปลที่น่าเชื่อถือในการแปล ปัจจุบันนี้มีภาษาที่ใช้กันมากกว่า 5,000 ภาษา แต่พระคัมภีร์ใหม่ได้รับการแปลเป็นภาษาต่าง ๆ เพียง 1 ใน 3 ของภาษาในโลก ทุกวันนี้มีเหลืออยู่องค์การเดียวที่กำลังแปลพระคัมภีร์มากกว่า 700 ภาษา
พันธกิจด้านการรักษาพยาบาล “ทูตแห่งความเมตตา”
นับตั้งแต่จุดเริ่มต้นของงานพันธกิจจนถึงสมัยปัจจุบัน งานด้านการรักษาพยาบาลก็เป็นส่วนหนึ่งของการประกาศพระกิตติคุณทั่วโลก แต่ไม่ได้กลายเป็นงานที่มีลักษณะเฉพาะตัวจนกระทั่งย่างเข้าปลายศตวรรษที่19 และต้นศตวรรษที่ 20 ซึ่งมีผู้เชี่ยวชาญด้านการแพทย์หลายคนได้ทิ้งงานที่ให้ผลประโยชน์สูงและสถานที่ที่ทันสมัยในประเทศของตน เพื่อไปตรากตรำทำงานที่หนักในสถานที่ไร้ซึ่งความสะดวกสบายและความเจริญ พวกเขาอุทิศชีวิตเพื่อยกมาตรฐานด้านสุขภาพให้สูงขึ้นทั่วโลก และการสร้างโรงพยาบาลและวิทยาลัยแพทย์จากทุนทรัพย์ที่พวกเขาเป็นคนถวายหรือเรี่ยไรมาได้ ถึงกระนั้นมิชชั่นนารีด้านการรักษาพยาบาลก็ต้องเผชิญอุปสรรคเช่นเดียวกับมิชชั่นารีอื่นๆ เพราะแนวคิดด้านการแพทย์ที่พวกเขานำไปเผยแพร่มักขัดแย้งกับขนบธรรมเนียม การถือโชคลาง และความกลัวต่างๆ ของพื้นเมืองอยู่บ่อยครั้ง
มิชชั่นนารีด้านการรักษาพยาบาลคนแรกซึ่งเป็นที่รู้จักกันดีในยุคสมัยใหม่ได้แก่ นายแพทย์จอห์น โธมัส เขาเข้าไปในอินเดียก่อนวิลเลี่ยม แครีย์ และต่อมาได้ทำงานร่วมกัน เดวิด ลิฟวิงสโตน และฮัดสัน เทย์เลอร์ซึ่งได้รับการฝึกอบรมด้านการแพทย์ ก็ได้ใช้การรักษาพยาบาลเป็นตัวประกอบในงานมิชชั่นของเขาด้วย อัลเบิร์ท ชไวท์เซอร์ ผู้มีชื่อเสียงลือเลื่อง เขาเป็นทั้งนายแพทย์ นักดนตรี และนักวิชาการพระคัมภีร์ ผู้อุทิศตัวและเริ่มงานมิชชั่นารีด้านการรักษาพยาบาลในอัฟริกาตะวันตก
งานมิชชั่นโลกที่สาม
ในศตวรรษที่ 20 เริ่มมีพัฒนาการใหม่ของงานมิชชั่นคือว่า ปัจจุบันมิชชั่นนารีไม่ได้มาจากคริสตจักรตะวันตกแต่เพียงอย่างเดียวอีกต่อไป แต่คริสเตียนจากประเทศโลกที่สาม ซึ่งได้แก่ ปรเทศในแถบเอเซีย อัฟริกา และลาตินอเมริกา กำลังแบกรับภาระงานประกาศพระกิตติคุณแก่มวลชนทั่วโลกไว้มากขึ้นทุกที รวมทั้งทำพันธกิจกับชนกลุ่มอื่นๆ ในประเทศของตนด้วย ปี 1980 ประเทศโลกที่สามกำลังส่งและสนับสนุนมิชชั่นนารีกว่าหนึ่งหมื่นคนไปทำงานข้ามวัฒนธรรม มีประมาณการว่าปี 2000 ร้อยละหกสิบของคริสเตียนในโลกจะอยู่ในประเทศโลกที่สาม
ประเภทขององค์การพันธกิจในศตวรรษที่ 20
อาจจะกล่าวได้ว่าเป็นช่วงเวลาที่ต้องทำงานหนักเพื่อวางรากฐานสำหรับการเติบโต การดูแลก่อตั้งคริสตจักร และการฝึกฝนอบรมผู้นำท้องถิ่น หรืออาจจะกล่าวได้ว่าเป็นเวลาที่มีการเน้นความสำคัญต่อคนมากกว่าประเทศตามอย่างมุมมองของนักวิชาการทั่ว ๆ ไป ต่อไปนี้จะขอสรุปถึงงานโดยเฉพาะด้านองค์กรพันธกิจบางด้านซึ่งมีบทบาทอย่างมากต่อในสิ่งที่กล่าวมานี้ เช่น องค์การพันธกิจด้วยความเชื่อ เป็นองค์กรที่ไม่ขึ้นกับคณะนิกายใด แต่ ทำงานเป็นอิสระ เช่น องค์กรประเภทที่ทำงานในด้าน รายการวิทยุ โทรทัศน์ บทเรียนทางไปรษณีย์ เทปพระกิตติคุณ พระคริสตธรรมเลื่อนที่ เป็นต้น องค์การเหล่านี้จะเน้นการประกาศ สร้างคริสตจักร ทำพันธกิจในดินแดนใหม่ ๆ เป็นต้น สถาบันพระคริสตธรรม งานในด้านนี้จะเน้นการศึกษาพระคัมภีร์ การประกาศ และพันธกิจ นอกจากนี้นักศึกษาจำนวนมากมายได้มีส่วนทำให้มีการตื่นตัวเรื่องการจัดส่งมิชชั่นนารีออกไปประกาศยังต่างประเทศ การเคลื่อนไหวของกลุ่มสตรีมิชชั่นนารี ผู้เขียนได้เสอนให้เราเป็นถึงบทบาทของสตรีในด้านการมีการศึกษามากขึ้น


และเริ่มกระตือรือร้นมีส่วน มีอิทธิพลในสังคมบ้าง แต่บทบาทของสตรียังถูกจำกัดอยู่มากในสังคม ในขณะที่งานด้านพันธกิจนั้นสตรีกลับมีบทบาทมากยิ่งขึ้น เป็นต้น
สรุป
ตามที่ได้สรุปมาอย่างคร่าว ๆ ถึงงานด้านพันธกิจของพระเจ้า ตามที่บันทึกไว้ในหนังสือจากเยรูซาเล็มสู่ปลายแผ่นดินโลกในตอนต้นเหล่านั้น ถือได้ว่าเป็นเพียงบางประเด็นที่น่าสนใจเท่านั้น ซึ่งยังมีประเด็นอื่น ๆ อีกมากมายที่เป็นข้อมูลที่ดีสำหรับผู้ที่ต้องการเปิดโลกทัศน์ของตนเอง ต่อพันธกิจแห่งความรอดของพระเจ้าในท่ามกลางมนุษยชาติ ดิฉันเองได้รับประโยชน์อย่างมากมายในการอ่านและทำการสรุปหนังสือเล่มนี้ ขอยอมรับว่าเป็นหนังสือในด้านวิชาการที่อ่านง่าย นำการเปลี่ยนแปลงในความคิด ทางที่กว้างมากยิ่งขึ้น ขอขอบคุณท่านอาจารย์ที่สอนพวกเราในวิชาแนะนำพันธกิจโลก และแนะนำพวกเราได้อ่านหนังสือดีอย่างยิ่งเล่มนี้

คุณค่าของวรรณคดีเรื่องรามเกียรติ์

คุณค่าของวรรณคดีเรื่องรามเกียรติ์




1. รามเกียรติ์เป็นวรรณคดีมรดก

ชาติที่เจริญแล้วย่อมมีวรรณคดีของชาติตน รามเกียรติ์เป็นวรรณคดีเก่าแก่ของไทยซึ่งสูญหายกระจายไปในสมัยที่กรุงศรีอยุธยาแตกเป็นครั้งที่ 2 สมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอกรมพระยาดำรงราชานุภาพทรงกล่าวไว้ในหนังสือสมาคมวรรณคดีปีที่ 1 ฉบับที่ 2 ว่า พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราชทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้แต่งขึ้นไว้สำหรับพระนครให้ครบตามจำนวนที่เคยมีมาในสมัยกรุงศรีอยุธยาทั้ง 4 เรื่อง คือ รามเกียรติ์ อุณรุท อิเหนา และดาหลัง ดังนั้นจึงนับได้ว่า พระราชนิพนธ์รามเกียรติ์เป็นวรรณคดีมรดกของชาติ และเป็นวัฒนธรรมทางวรรณกรรมของชาติไทย
รามเกียรติ์เป็นวรรณคดีมรดก
ของชาติ และเป็นวัฒนธรรมทางวรรณกรรมของไทยที่ควรอนุรักษ์
และหวงแหน



2. รามเกียรติ์เป็นบ่อเกิดและศูนย์รวมของศิลปะแขนงต่างๆ ดังนี้

2.1 การแสดงโขน หนัง และหุ่น พระยาอนุมานราชธนเขียนไว้ว่า
โขน จะเล่นแต่เรื่องรามเกียรติ์เท่านั้น การแสดงโขนถือกันว่าเป็นศิลปะชั้นสูง เป็นที่นิยมว่าถ้าได้แสดงในงานใดก็เป็นการแสดงที่ให้เกียรติ์ ในศิลปะการแสดงโขนนี้ มีทั้งศิลปะการละคร การฟ้อนรำ การดนตรี การขับร้อง การพากย์ การประดิษฐ์เครื่องแต่งตัว การประดิษฐ์หัวโขน การจัดฉาก การล้อการเมือง

การแสดงหนังสดหรือโขนสด เป็นศิลปะที่ชาวบ้านเคยชื่นชอบ แต่ปัจจุบันต้องหลีกทางให้แก่ภาพยนตร์

การแสดงหนัง ซึ่งได้แก่หนังใหญ่และหนังตะลุง ได้ก่อให้เกิดศิลปะการแกะหนังให้เป็นตัวละคร ฉลุลวดลายวิจิตรบรรจง เพื่อให้เกิดความงดงามและสื่อลักษณะของตัวละคร หนังกลางคืนจะใช้สีดำเพื่อให้เงาคมชัด ส่วนหนังกลางวันจะมีการระบายสีอย่างงดงามเป็นสีเขียว สีแดงและสีเหลือง

การแสดงหุ่นเรื่องรามเกียรติ์ ก่อให้เกิดศิลปะการสร้างและเชิดหุ่น หุ่นที่ใช้เล่นเรื่องรามเกียรติ์ เดิมมี 2 ชนิด คือหุ่นหลวงและหุ่นเล็ก โดยหุ่นหลวงจะใช้เล่นในสมัยอยุธยาและรัตนโกสินทร์ตอนต้น ทำขึ้นตามแบบคนจริง แต่งตัวเหมือนเครื่องโขนทุกอย่าง หัวโขนก็ถอดได้ ส่วนหุ่นเล็กมีขนาดเล็กลง เป็นหุ่นเต็มตัว ต่อมามีการทำหุ่นกระบอกใช้เล่นเรื่องรามเกียรติ์ ซึ่งเป็นหุ่นเป็นชนิดมีแต่หัวกับมือและเสื้อ นอกจากนั้นยังมีหุ่นแบบละครเล็กอีกด้วย ทั้งตัวหุ่นชนิดต่างๆ และการเชิดหุ่นล้วนเป็นศิลปะที่ให้ความสุนทรีย์และต้องการความเชี่ยวชาญอย่างมาก

2.2 จิตรกรรม ความประทับใจในเรื่องรามเกียรติ์ก่อให้เกิดจิตรกรรม เพื่อแสดงเรื่องราวที่เกิดขึ้นในรามเกียรติ์ เช่น จิตรกรรมฝาผนังที่ระเบียงรอบโบสถ์วัดพระศรีรัตนศาสดาราม (วัดพระแก้ว) นั้นได้เล่าเรื่องราวรามเกียรติ์ตั้งแต่ต้นจนจบ ในภาพมีทั้งจินตนาการและภาพขนบธรรมเนียมประเพณีของไทย ภาพปราสาทราชวังซึ่งอยู่ในเรื่องและภาพชีวิตชาวไทยสมัยก่อนแฝงอยู่


2.3 ประติมากรรม ภาพสลักนูนแสดงตัวละครตามเนื้อเรื่องรามเกียรติ์ ที่วัดพระเชตุพน จัดเป็นประติมากรรมประเภทไม่ลอยตัวที่งดงามด้วยคุณค่าทางศิลปะ นอกจากนี้ยังมีประติมากรรมลอยตัวรูปตัวละครยักษ์ในวัดพระศรีรัตนศาสดารามและวัดอรุณราชวรารามและตุ๊กตาหินรูปหนุมานกับนางสุพรรณมัจฉาในวัดพระศรีรัตนศาสดาราม เป็นต้น

2.4 ศิลปกรรม มีการนำเรื่องรามเกียรติ์มาเป็นศิลปกรรมประดับอาคารต่างๆ เช่น ในวัดพระเชตุพนฯ ลวดลายแถวไม้ปิดทองที่หน้าบรรณของวิหารทิศ และบานประตูลายมุกของพระอุโบสถ ล้วนประดิษฐ์ตามเรื่องรามเกียรติ์ทั้งสิ้น

2.5 วรรณกรรม เรื่องรามเกียรติ์เป็นแบบฉบับทางวรรณคดี เป็นแรงบันดาลใจแก่กวีและมีอิทธิพลต่อวรรณกรรมในสมัยต่อมา ความประทับใจในรามเกียรติ์ได้ก่อให้เกิดวรรณกรรมรามเกียรติ์มากกว่าสิบฉบับในประเทศไทย
นอกจากนี้เรื่องรามเกียรติ์ยังก่อให้เกิดนิยายพื้นบ้านมากมาย เช่น เรื่องท้าวกกกะหนากที่จังหวัดลพบุรี เรื่องเขาสรรพยาที่จังหวัดชัยนาท เรื่องตำนานเขาช่องกระจกที่ลพบุรี และตำนานเขาขาดที่จังหวัดสระบุรี เป็นต้น
จะเห็นได้ว่าเรื่องรามเกียรติ์เป็นที่มาของศิลปะและเป็นศูนย์รวมของศิลปะแขนงต่างๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งศิลปะ















ตัวละครฝ่ายมนุษย์ พระราม • พระลักษมณ์ • พระพรต • พระสัตรุด • นางสีดา • พระมงกุฎ พระลบ • ท้าวอโนมาตัน
ตัวละครฝ่ายยักษ์ ทศกัณฐ์ • กุมภกรรณ • ไมยราพณ์ • อินทรชิต • สหัสเดชะ • ท้าวลัสเตียน • มังกรกัณฐ์ • พิเภก • รามสูร • นางสำมะนักขา • นางเบญกาย • นางมณโฑ
ตัวละครฝ่ายลิง พาลี • สุครีพ • หนุมาน • องคต • ชมพูพาน • นิลนนท์ • นิลพัท

พระคุณที่ไม่อาจคิดได้ (2 พงศ์กษัตริย์ บทที่ 7)

“พระคุณที่ไม่อาจคิดได้”

(2 พงศ์กษัตริย์ บทที่ 7)

นานมาแล้วเมื่อ 2000 กว่าปีที่แล้ว มีเมืองหนึ่งชื่อว่า สะมาเรียซึ่งอยู่ในประเทศทางตะวันออกกลางคือประเทศอิสราเอลแล้วก็มีพระราชาองค์หนึ่งชื่อว่า เยโฮรัม และก็มีพระราชาองค์หนึ่งชื่อว่า เบนฮาดัดที่ 1 ยกทัพทั้งหมดมาจากเมืองดามัสกัส ประเทศทางตะวันออกของอิสราเอล มาล้อมทุกด้านจะโจมตีเมืองสะมาเรีย พอล้อมนานเข้า ๆ ก็เกิดการกันดารอาหารอย่างร้ายแรง หลายคนไม่มีอะไรจะกิน จนถึงขนาดที่พวกเขาจำเป็นต้อง กินขี้นกพิราบ กินหัวลาซึ่งเป็น สัตว์มลทิน

วันหนึ่งพระราชาดำเนินอยู่บนกำแพง มีหญิงคนหนึ่งร้องทูลว่า “ข้าแต่พระราชาเจ้านายของข้าพระบาท ช่วยด้วยเถิดเจ้าข้า” พระราชากล่าวอย่างกลัดกลุ้มพระทัยยิ่งนักว่า “ถ้าพระเจ้าไม่ทรงช่วยเจ้า แล้วเราจะช่วยเจ้าจากไหน จากลานนวดข้าวหรือบ่อย่ำองุ่น” (บทที่6 ข้อ28) หลังจากที่ระบายความกลัดกลุ้มใจออกมาแล้วจึงให้หญิงนั้นร้องทุกข์ นางเล่าว่า เพื่อนได้ชวนให้ตนต้มเนื้อลูกชายของตนกินโดยตกลงกันว่าวันรุ่งขึ้น จะกินเนื้อของลูกเพื่อน แต่เพื่อนไม่ทำตามสัญญา กลับเอาลูกไปซ่อนเสีย พระราชาได้ฟังก็ตรัสว่า “ ถ้าศีรษะเอลีชา ลูกชายนายชาฟัท ยังอยู่บนบ่าของเขาในวันนี้ ก็ขอให้พระเจ้าทรงลงโทษแก่เรา” พระราชาต้องการชีวิตของเอลีชาในวันนั้น พระองค์เสด็จตรงไปยังบ้านของเอลีชา พร้อมกับประกาศว่า “เหตุร้ายนี้มาจากพระเจ้า ทำไม ๆ ข้าจะต้องรอคอยพระเจ้าอีกเล่า “ พระราชาทรงลืมไปหรือไรว่าก่อนหน้า พระราชาเบนฮาดัด เคยส่ง นาอามาน วีรบุรุษ ขี้เรื้อน แม่ทัพเอก ไปให้พระองค์ช่วยรักษา พระองค์ต้องพึ่ง เอลีชา นาอามานจึงได้หายโรค (บทที่ 5) เอลีชาทูลตอบพระราชาว่าอย่างไร ?

ข้อ 1 แต่เอลิชาทูลว่า “พรุ่งนี้ประมาณเวลานี้ ยอดแป้งถังหนึ่งเขาจะขายกันหนึ่งเชเขล และข้าวบารลีสองถังเชเขลที่ประตูเมืองสะมาเรีย...” หลายคนกำลังรอคอยให้พระคุณการช่วยกู้ของพระเจ้ามาถึงพวกเขาเร็วๆ พวกเขาว้าวุ่นใจ กลัดกลุ้มใจ ไม่ว่าจะเป็นพระราชาหรือ คนรวย คนจน ยาจก คนขอทาน ต้องอดอยาก หิวโหย ไปตาม ๆ กัน เพราะอยากรู้ว่า สิ่งที่ท่านหวัง คิดในใจนั้น จะได้คำตอบสุดท้ายจากพระเจ้า เป็นคำตอบที่ท่านพอใจอิ่มใจ !

ข้อ 2 ได้กล่าวถึงนายทหารคนสนิทของพระราชาที่พูดกับเอลิชาว่า “สิ่งนี้จะเป็นขึ้นได้หรือ ที่ข้าวบารลีสองถังจะขายหนึ่งเชเขล ถ้าพระเจ้าไม่ทรงเปิดหน้าต่างแห่งฟ้าสวรรค์” เอลิชาตอบว่า “ไม่ว่าท่านจะเชื่อหรือไม่ สิ่งนี้ก็จะเกิดขึ้น”

พี่น้องที่รัก ท่านเชื่อหรือไม่ พระคุณของพระเจ้าจะมาถึงท่าน พระคุณของพระองค์นั้นยิ่งใหญ่และมหัศจรรย์ ไม่อาจคิดเข้าใจได้ อยู่เหนือความปรารถนาและความเข้าใจของเรา

ข้อ 3 สรรเสริญองค์พระผู้เป็นเจ้า! มีคนโรคเรื้อน 4 คนปฏิเสธที่จะยอมตาย พวกเขาได้ลุกขึ้นแล้วพยายามหาทางรอด ขณะนี้หลายคนกำลังต่อสู้อยู่ในความทุกข์โศกของเขาวันแล้ววันเล่า น่าเวทนาเหลือเกินที่คนจำนวนมากเลือกที่จะตาย โดยไม่ปรารถนาทางออกให้กับชีวิตเลย จากการเก็บข้อมูลของกรมสุขภาพจิต พบว่า สถิติการฆ่าตัวตายของคนไทย โดยเฉลี่ยอยู่ที่ ประมาณ 5.77 คนต่อประชากร100,000คน หรือมีผู้ฆ่าตัวตายประมาณ 3,612 คนต่อปี และถ้าคิด เฉลี่ยต่อวัน พบว่าในแต่ละวันมีคนฆ่าตัวตายถึง 12 คน หรือเฉลี่ย 1 คนต่อทุก ๆ 2 ชั่วโมง น่าเสียดายที่พี่น้องเหล่านั้นไม่คิดหาทางออก ยอมแพ้ ยอมตายต่อปัญหา ยิ่งไปกว่านั้นบางคนที่ฆ่าตัวตาย เกิดมายังไม่เคยได้ยินได้ฟัง ข่าวดี คำตอบของชีวิตโดยทางพระคริสต์เลย !

ข้อ 4 อัศจรรย์แห่งการอัศจรรย์ คนโรคเรื้อนทั้งสี่นี้คิดหาทางออก พวกเขาพูดกันว่า “เราจะนั่งที่นี่จนตายทำไมเล่า ถ้าเราเข้าไปในเมือง เราก็อดตายเหมือนกัน ฉะนั้นจงมาเถิด ให้เราเข้าไปในค่ายของคนซีเรีย” เราเห็นด้วยกับการยอมจำนนของพวกเขาไหม ? แล้วการตัดสินใจหาทางออกของพวกเขาล่ะ ?

พี่น้องคริสเตียนหญิงคนหนึ่งในเซี่ยงไฮ้ได้เขียนจดหมายเล่าเรื่องคุณแม่ของเธอ ซึ่งอายุแค่ 30 กว่าๆ แต่มีลูก10 คนแล้ว ลูกทุกคนตายหมดยกเว้นเธอคนเดียว เธอเล่าว่า “แม่ของดิฉันเป็นพุทธศาสนิกชนที่เคร่งครัดมาก พระพุทธรูปบอกท่านว่าพวกบรรพบุรุษของท่านที่อยู่ในนรกต้องการใช้เงิน ดังนั้นพวกเขาจึงเอาชีวิตลูกๆ ของท่านไปนรก เพื่อเอาไปขาย ตอนนี้ หนทางเดียวที่ท่านจะรักษาลูกสาวที่เหลืออยู่คนเดียวนี้ได้ คือต้องนำเงินมาถวายให้กับปิศาจเหล่านั้น เมื่อแม่ถามว่าต้องใช้เงินเท่าไร คำตอบคือ 200 เหรียญ และท่านก็นำเงิน 200 เหรียญนั่นไปถวายจริงๆ แต่เมื่อท่านไปถามพระพุทธรูปอีกครั้งหนึ่ง ก็ได้รับคำตอบว่า “บรรพบุรุษของเจ้ายังจนกรอบอยู่เลย ดังนั้น ในวันที่ 8 เดือน 9 พวกเขาจะมาเอาชีวิตลูกสาวเจ้าไปขายที่ในนรก” แม่ของดิฉันหวาดกลัวสุดชีวิต ท่านจึงไปที่โบสถ์และขอให้ศิษยาภิบาลอธิษฐานให้ท่าน สิ่งนี้ทำให้เราเกิดสันติสุขและไม่มีเรื่องร้ายเกิดขึ้นกับฉันซึ่งเป็นลูกสาวของท่านเลย หลังจากนี้ ท่านก็เอาค้อนไปทุบพระพุทธรูปจนแตกเป็นชิ้นๆ”

พี่น้องที่รัก ซาตานได้กดขี่ผู้หญิงคนนี้อย่างมาก เธอได้นอกจากต่อสู้เพื่อหาทางออก ช่างน่ายินดีอะไรเช่นนี้! เธอได้พบทางออก

แต่น่าเสียดายที่ทุกวันนี้ มีผู้คนมากมายตกอยู่ในความเจ็บปวดและทุกข์ลำเค็ญในอำนาจของมารร้าย ตกอยู่ในบ่วงแร้วแห่งเนื้อหนัง ไม่ว่าจะเป็นละคร หนัง บุหรี่ การพนัน หรือปิศาจสุรา ยาเสพติด เพศ แฟชั่น เงินทอง เกียรติ ชื่อเสียง เกมส์ ทำไม่พวกเขาไม่ยอมหาทางออก ยังพอใจที่จะจมอยู่กับสิ่งเหล่านั้น

ข้อ 5 และ 6 4 สหายเรื้อน พบหนทางไปสู่ค่ายของคนซีเรีย แต่เมื่อพวกเขาไปถึงที่นั่น พวกเขาก็ไม่เห็นใครสักคนอยู่ในค่าย “โอ้นี่ไง ของกินมากมาย กายกอง!” สี่สหายต่างได้กินกันอย่างอิ่มหนำ แถมไม่พอ พวกเขาได้กินอย่างสบายใจ เพราะไม่มีทหารซีเรียแม้แต่คนเดียว มายืนถือดาบคอยคุม จะฆ่า ต่อสู้พวกเขาเลย...” พี่น้องที่รัก การงานของพระวิญญาณบริสุทธิ์ช่างเป็นเรื่องอัศจรรย์อะไรเช่นนี้ ถ้าคนหนึ่งเต็มใจที่จะอยู่ภายใต้การทรงนำของพระวิญญาณบริสุทธิ์เพื่อแสวงหาทางออก เขาก็จะพบหนทางที่น่าพิศวงรออยู่เบื้องหน้า และยังจะน่าพิศวงมากกว่านั้นอีก

ข้อ 7 - 8 สหายเรื้อนทั้ง 4 ต่างก็ตื่นเต้นได้เป็นเจ้าของทรัพย์สิน เนื่องจากกองทัพของคนซีเรียตกใจกลัว เพราะเสียงรถรบ….เสียงม้าที่ได้ยินเมื่อคืนก่อน จนต้องวิ่งหนีเอาชีวิตรอดกัน……… พระคุณของพระเจ้านั้นประทานให้แก่เราเปล่าๆ ดังนั้น โดยไม่มีอาวุธและไม่ต้องยกแม้เพียงนิ้วเดียวขึ้นมาต่อสู้ คนโรคเรื้อนเหล่านั้นก็มีของกินมากมาย มีเหลือเฟือ จนไม่สามารถขนเอาไปได้ นี่แหละพระคุณที่ไม่สิ้นสุด ไม่อาจคิดได้ของพระเจ้า

เราเคยฝันว่า เก็บเงินได้จำนวนมากไหม เราหยิบเงินขึ้นมาทุกเหรียญ แต่พอเราตื่น เราก็ไม่มีเงินสักเหรียญอยู่ในมือเลย นั่นเป็นธรรมชาติของความฝัน แต่พระคุณของพระเจ้าไม่ใช่ความว่างเปล่าไร้สาระเช่นนั้น ไม่ใช่ความฝัน พระคุณของพระเจ้าเป็นสิ่งจริงแท้ สิ่งนี้ท้าทายการนับพระคุณของเรา พระคุณของพระเจ้าไม่เพียงแต่สร้างความพึงพอใจแก่ท้องที่ร้องด้วยความหิวของคนโรคเรื้อน สิ่งนี้ยังไม่เพียงพอ...

ข้อ 9 ข้อนี้มีค่าที่สุด 4 สหายเรื้อนนั้นเมื่อได้กินจนพอใจแล้ว ก็คิดถึงเพื่อนร่วมชาติที่หิวโหยอยู่ พวกเขาจึงตกลงกันว่า “ถ้าเรานิ่งอยู่และคอยจนแสงอรุณขึ้นโทษจะตกอยู่กับเรา เพราะฉะนั้นมาเถิด ให้เราเข้าไปในวังบอกข่าวดีนี้” พี่น้องที่รัก พวกเรากี่คนที่กำลังฝังของประทานของตน เช่นพวกเราไม่เคยออกไปบอกข่าวดีคนอื่นเลย...ซ้อนพระกิตติคุณ! เปาโลบอกว่า “วิบัติจงเกิดแก่ข้าพเจ้า ถ้าข้าพเจ้าไม่เทศนาพระกิตติคุณ” พี่น้องมีผู้คนมากมายไม่มีอะไรจะกิน ขณะที่เราทั้งหลายอิ่มหนำสำราญ โลกเต็มไปด้วยจิตวิญญาณที่กำลังอดตายอยู่นับไม่ถ้วน พวกเขาไม่เคยได้ลิ้มรสพระคุณของพระเจ้าเลย พี่น้องที่รัก “วิบัติจงเกิดแก่ข้าพเจ้า ถ้าข้าพเจ้าไม่เทศนาพระกิตติคุณ”

4 สหายเรื้อนได้ประกาศข่าวดี พวกเขาได้เป็นพยานอย่างแข็งขัน เพราะวิบัติจะมาถึงพวกเขาถ้าพวกเขาไม่ประกาศข่าวดีนั้น พี่น้องที่รัก ให้เราประกาศข่าวดีของพระเจ้ากันเถิด

ข้อ 10 และ 11 ตอนนี้พวกเขากำลังออกเดินทางไปพระราชวัง พวกเขาบอกนายประตูเมือง และนายประตูเมืองก็เชื่อเพราะเขาเห็นพวกเขาทั้งสี่ได้กินอาหารอิ่มหนำ ผู้คนเชื่อพวกเขาเพราะพวกเขาได้กินอาหารมาจนอิ่ม

มีคริสเตียนจำนวนมากที่ไม่เคยบังเกิดใหม่เลย แต่กลับประกาศเรื่อง “ความรอดผ่านการบังเกิดใหม่” น่าเสียดายจริงๆ! ทำไมทุกวันนี้คริสตจักรจึงเคลื่อนที่ไปอย่างเชื่องช้า เพราะว่าในโบสถ์มีแต่คริสเตียนในนาม คริสเตียนตามพ่อตามแม่ เป็นหลานของพระเจ้า ไม่ได้เป็นลูกของพระเจ้า คนเหล่านั้นไม่เคยเดินทางไปพบพระเจ้าด้วยตนเอง ไม่เคยได้รับความอิ่มใจ ในชีวิต พวกเขายังหิวโหยอยู่ ไม่มีใครอยากฟังหรือเชื่อในสิ่งที่เขาพูด สี่สหายเรื้อน กำลังทำให้นายประตูเมืองเชื่อ เราล่ะ เราสามารถพูดได้ไหมว่า “ฉันได้ไปโบสถ์มา ได้กินอาหารฝ่ายวิญญาณจนอิ่มเลย” พี่น้องที่รักท่านจะท้าชวนพวกเพื่อนๆ ให้มาสัมผัสกับพระเจ้า ถ้าท่านได้สัมผัสกับพระองค์ก่อน

ข้อ 12 นายประตูเมืองกล่าวว่า “ให้ข้าไปทูลพระราชา” เมื่อพระราชาทรงตื่นจากบรรทมตอนกลางดึก พระองค์ก็ทรงมีอคติ ตรัสว่า “บางทีคนซีเรียอาจออกไปซ่อนตัวอยู่นอกค่ายที่กลางทุ่งคิดว่า ‘เมื่อเขาออกมาจากในเมืองเราจะจับเขาทั้งเป็น’” พระราชาไม่เชื่อว่า พระเจ้าสามารถเปิดประตูแห่งพระคุณได้

ข้อ 13 และ 14 บางคนได้ทูลพระราชาว่า “อย่าทรงมีอคติเลยพระเจ้าค่ะ ให้เราส่งคนห้าคนไปดู” เมื่อทั้ง 5 คนกลับมาแล้ว พวกเขาก็พูดเป็นเสียงเดียวกันว่า “ศัตรูได้ถอยทัพไปแล้ว! ตลอดทางมีเสื้อผ้าและเครื่องใช้ซึ่งคนซีเรียทิ้งเมื่อเขารีบหนีไป” พี่น้องที่รัก เมื่อมนุษย์ต่อต้านท่าน อย่าเพิ่งท้อใจ ถ้าพระเจ้าทรงอยู่ฝ่ายท่าน ทุกปัญหาไม่เร็วก็ช้าจะได้รับการแก้ไข

ข้อ 16 และ 17 ประตูแห่งพระคุณของพระเจ้าก็เปิดออก! ทุกคนออกไป! ไม่มีความจำเป็นต้องเชื้อเชิญหรือบังคับ พวกเขาถลันออกไปสุดความสามารถ ทุกคนกำลังจะตายเพราะความหิว และทุกคนก็ดิ้นรนเพื่อหาอาหาร ถ้าสิ่งที่เราประกาศคือพระกิตติคุณ ผู้คนก็จะมาฟัง ถ้าสิ่งที่เรากล่าวคือความจริง เราก็ไม่ต้องวิตกถึงปัญหา อุปสรรคต่าง ๆ พระเจ้าเองจะทรงเปิดประตูอย่างกว้างขวางให้เรา ชีวิตของคริสเตียนในฐานะผู้รับใช้ของพระเจ้าจำเป็นต้องมีประสบการณ์เดินผ่านประตูที่เปิดออกของพระเจ้าเอง ไม่ใช่ฟังเขาว่ามา ตื่นเต้นกับประสบการณ์ของคนอื่น ทุก ๆ อาทิตย์กลับจากโบสถ์พร้อมด้วยคำพยาน ตัวอย่างคำเทศน์ ที่ตื่นเต้นมากของคนอื่น จำอะไรไม่ได้นอกจาก ตัวอย่างคำเทศน์ที่ตื่นเต้น ส่วนนักเทศน์ก็เหมือนกัน เตรียมเทศน์แต่ละครั้งก็ต้องเสียเวลามากมายเพื่อหาตัวอย่างดี ๆ ตื่นเต้น เร้าใจ กลายเป็นว่า นักเทศน์เครียด เหนื่อย วุ่นวายนักหนากับการเตรียมอาหารฝ่ายวิญญาณสำหรับพี่น้องในวันอาทิตย์ มีแต่อาหารกระป๋อง มีแต่อาหารเก่าเน่าแล้วของคนอื่น เราพยายามจะเอามากิน เลี้ยงดูจิตวิญญาณของเรา สรุปปรากฎคนเตรียมอาหารไม่เคยลิ้มลองรสชาดอาหารนั้นด้วยตนเอง นักเทศน์มากมายจึงอยู่ในสภาพหิวโซ น้ำลายไหล เพราะมัวแต่นั่งจ้องคนอื่นเขาได้กินอย่างอร่อย ส่วนสมาชิกก็ตื่นเต้นกับนักเทศน์ตลกคาเฟ่ ได้แต่ฟังเมนูอาหารอร่อย ๆ ได้แต่เห็นคนอื่นเขากินเอากิน แต่ตัวเองไม่เคยได้กิน ข้าวบารลีสองถังจะขายกันหนึ่งเชเขล” จริงหรือ ใช่แน่หรือ พระคุณของพระเจ้านั้นไม่อาจคิดได้

ข้อ 18 พระคำของพระเจ้าเป็นความจริงใช่ไหม แน่นอนที่สุด ใครก็ตามที่ไม่เชื่อก็กลายเป็นหินสะดุด แต่คนเช่นนั้นก็จะถูกเหยียบจนตาย! ถ้าเราเทศนาพระคำอย่างถูกต้อง แน่นอนที่ซาตานต้องพ่ายแพ้ ตอนนี้พวกเราบังเกิดใหม่แล้ว ได้รับพระพรแล้ว ถ้าเราไม่ประกาศพระกิตติคุณ วิบัติก็จะตามมา!ผู้คนมากมายหลายพันยังคงอยู่ในการยึดกุมของซาตาน ขอให้เรากล่าวด้วยกันว่า “วิบัติจงเกิดแก่ข้าพเจ้า ถ้าข้าพเจ้าไม่ประกาศพระกิตติคุณ”

พี่น้องที่รัก เราได้รับอาหารฝ่ายวิญญาณจนอิ่มแล้ว วิบัติจะเกิดแก่เรา ถ้าเราไม่ประกาศข่าวดีนี้

หนังสือม้วนอิสยาห์

หนังสือม้วนอิสยาห์

เป้าหมายของพระธรรมอิสยาห์

องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเรียกอิสยาห์จากประชากรของพระองค์ เพื่อเตือนชาวยูดาห์เรื่องการพิพากษา และเปิดเผยถึงการเสด็จมาของ องค์อิมมานูเอล

พระธรรมอิสยาห์มีความพิเศษทางด้านศาสนศาสตร์คร่าว ๆ คือ

1.การเชื่อฟังและพึ่งพาองค์พระผู้เป็นเจ้าเพียงพระองค์เดียว

2.หลังการทนทุกข์ผู้ที่เหลืออยู่จะได้รับการอวยพระพร

3.พระเจ้ามีวันหนึ่งเพื่อให้ทุกสิ่งสำเร็จตามพระประสงค์ มีเวลาแห่งการอวยพระพร พระเมสิยาห์จะเป็นผู้ปกครองและจะไม่มีความขัดแย้งบนโลก

ฯ

การแบ่งหัวข้อ

ต้นฉบับหนังสืออิสยาห์มิได้มีการแบ่งออกเป็นหัวข้อเป็นบท หากแต่เรียงร้อยถ้อยคำด้วยการพยากรณ์ สลับกับการสอน ผู้ศึกษาพระธรรมอิสยาห์อย่างละเอียดจึงพบกับปัญหาในการตี ความข้อความต่างๆ ว่าควรจะเป็นหัวข้อใดเช่น การพิพากษา หรือ วันแห่งองค์พระผู้เป็นเจ้า เป็นต้น ฉะนั้นจึงต้องกำหนดแนวทางของข้อพระธรรมตอนนั้นๆ เพื่อการพิจารณาจัดข้อพระธรรมให้ถูกต้องตามหัวข้อ เช่นการจัดหัวข้อในชั้นเรียนพระธรรมอิสยาห์ ซึ่งพวกเราได้ศึกษาตามหัวข้อเห็นว่าเป็นประโยชน์มาก ทั้งเห็นว่าแท้จริงแต่ละหัวข้อมีความเชื่อมโยงต่อเนื่องกันอย่างมีความหมาย ตามวัตถุประสงค์ที่ผู้เขียนพยายามจะสื่อสารกับผู้อ่าน (คนอิสราเอลและรวมทั้งเราทั้งหลายด้วย) หัวข้อที่อาจารย์ได้แบ่งออกมาให้พวกเราศึกษาพอจะสรุปคร่าว ๆ ได้ดังต่อไปนี้

ความบริสุทธิ์ของพระเจ้า

หมายถึงพระลักษณะที่แสดงออกถึงความเพียบพร้อมบริบูรณ์ทุกด้าน ซึ่งเป็นเอกลักษณ์เฉพาะพระองค์ของพระผู้เป็นเจ้า ด้วยเหตุนี้ความมีมลทินความไม่บริสุทธิ์จึงห่างไกลจากพระองค์ ในทางกลับกันความสูงส่งด้านจริยธรรมความดีงามทุกสิ่งอยู่กับพระองค์ และพระองค์มีพระประ สงค์ให้ประชากรของพระองค์บริสุทธิ์ตามแบบอย่างของพระองค์ จึงเป็นที่มาของการสำแดงพระองค์ให้เห็นเด่นชัดในด้านความบริสุทธิ์ ชอบธรรม ตลอดในพระธรรมอิสยาห์และพระคัมภีร์ทั้งเล่ม และตลอดในประวัติศาสตร์ของมนุษยชาติ (เช่น ลวต.11:44-45,ยชว.24:19)

หนังสือม้วนอิสยาห์ 2

ผู้รับใช้ของพระเจ้า

ในความหมายของชาวอิสราเอลถือว่าทุกคนเป็นทาสรับใช้ของพระเจ้า (อพย.4:10, กดว.12:7 , วนฉ. 2:7 ) ทั้งนี้เพื่อเน้นถึงความรับผิดชอบของพวกเขาต่อพระเจ้า ชาวอิสราเอลไม่รู้สึกอับ

อายหรือถูกดูแคลนที่เรียกตนเองว่าทาส แต่กลับรู้สึกเป็นเกียรติที่พระเจ้าเลือกใช้ตน ( สดด.89:3) มี 10 ท่านเท่านั้นที่ถูกบันทึกคำต่อท้ายว่าผู้รับใช้ของพระเจ้า คือ อับราฮาม ผู้รับใช้ของเรา (ปฐก.26:24),โมเสส ผู้รับใช้ของเรา (กดว.12:8) , คาเลบ ผู้รับใช้ของเรา (กดว.14:24) ,ดาวิด ผู้รับใช้ของเรา (1 พกษ.14:8) , โยบ ผู้รับใช้ของเรา ( โยบ 1:8) , อิสยาห์ ผู้รับใช้ของเรา ( อสย.20:3) เอลียาคิม ผู้รับใช้ของเรา (อสย.22:20) ,เนบูคัสเนสซาห์ ผู้รับใช้ของเรา ( ยรม.25:9) เศรุบาเบล ผู้รับใช้ของเรา (ฮักกัย 2:23) และสุดท้าย“เราจะนำผู้รับใช้ของเรามาคือ “กิ่ง” หมายถึงพระเยซูคริสต์ ( ศคย.3:8)

คุณสมบัติของผู้รับใช้ของพระเจ้า

ความเชื่อฟังพระเจ้าอย่างสุดจิตสุดใจ ความถ่อมใจไม่เหลิงว่าเป็นคนของผู้ยิ่งใหญ่ (ฉธบ.10:12-13) และพวกเขาต้องอยู่ตรงข้ามกับพระอื่นๆ(ฉธบ.6:13-14)

การพิพากษาและความรอด

การพิพากษาของพระเจ้ามิได้หมายความถึงการลงโทษเสมอไป พระเจ้าทรงพิจารณาทุกสิ่งอย่างเที่ยงธรรม โดยมาตรฐานอันยุติธรรมของพระองค์ เมื่อพระเจ้าทรงพิพากษาตัดสินแล้ว ผลที่ได้รับคือฝ่ายที่บริสุทธิ์ตามมาตรฐานของพระเจ้าจะได้รับความรอด ฝ่ายที่ไม่ได้มาตรฐานของพระเจ้าต้องได้รับผลการลงโทษ (ฉธบ.1:16-17) ในพระคัมภีร์เราจะพบเห็นผู้รับใช้พระเจ้า(คนของพระเจ้า)อ้อนวอนให้พระเจ้ามาพิพากษาตัดสินความของเขาโดยเร็ว(ดูจากในสดุดีมีมากมายหลายตอน )

องค์อิมมานูเอล

“อิมมานูเอล” แปลว่า “พระเจ้าทรงสถิตกับเรา” เล็งถึงพระมาซีฮาที่โลกและชาวยิวรอคอย ผู้ที่จะมาทำการปลดปล่อยประชากรของพระเจ้าจากความทุกข์ ผู้จะมาพิพากษาคนอธรรม ผู้จะมาประทานพระพรแก่ประชากรของพระเจ้า องค์อิมมานูเอล คือ บุคคลที่อยู่ในความบาปไม่กล้าเผชิญหน้าด้วย(เพราะการมาของพระองค์สำหรับคนบาปนั่นก็คือการพิพากษา) แต่พระองค์ทรง

หนังสือม้วนอิสยาห์ 3

เป็นความหวังใจของประชากรของพระเจ้าที่กำลังอยู่ในความทุกข์ องค์อิมมานูเอลคือ บุคคลที่จะเสด็จมาอย่างแน่นอนในอนาคต

วันแห่งองค์พระผู้เป็นเจ้า

โดยปกติแล้วหมายถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวาระสุดท้ายของประวัติศาสตร์และมักจะใช้คำว่า “ในวันนั้น” เป็นการอธิบายถึงการทรงสำแดงของพระเจ้าไม่ว่าจะทางตรงหรือทางอ้อมก็ตาม ให้เราเห็นเหตุการณ์พิเศษนั้นตามพระประสงค์ของพระองค์

คำว่า “ในวันนั้น” อาจมีความหมายมากกว่า 24 ชั่วโมง อาจกินความถึงเหตุการณ์ทั้งเหตุ การณ์ตั้งแต่ต้นจนจบ เช่นการเสด็จกลับมาของพระเยซูคริสต์เพื่อรับผู้เชื่อและการพิพากษาผู้ไม่เชื่อ

ความสอดคล้องของหัวข้อต่างๆในหนังสืออิสยาห์

เริ่มจากความบริสุทธิ์ขององค์พระผู้เป็นเจ้า ซึ่งพระองค์มีพระประสงค์ให้ประชากรของพระองค์เห็นแบบอย่างและพัฒนาจริยธรรมให้มากยิ่งๆขึ้น พระองค์จึงทรงแต่งตั้งผู้รับใช้ของพระองค์ เพื่อนำสารจากพระเจ้ามาสู่ประชากรของพระองค์ ในสารนั้นคือมาตรฐานการดำเนินชีวิตที่พระเจ้าประสงค์ให้ประชากรของพระองค์เป็น การละเลยไม่นำพาหรือจงใจไม่รักษามาตรฐานของพระเจ้านำมาซึ่งการพิพากษา ส่วนผู้ที่ใส่ใจพัฒนาตนเองรักษามาตรฐานของพระเจ้าชีวิตย่อมเต้มด้วยพระพรฝ่ายจิตวิญญาณ แต่มาตรฐานของพระเจ้านั้นสูงส่งยากที่จะกระทำให้สำเร็จครบถ้วน พระเจ้าทรงพระ กรุณาพระองค์ไม่ประสงค์ให้แม้แต่คนเดียวพินาศ พระองค์จึงประทานพระผู้ช่วยให้รอดมาแบกรับส่วนที่เราทำไม่สำเร็จ คือ องค์อิมมานูเอล ผู้ที่จะปรากฏพระองค์ในฐานะผู้รับใช้ที่สมบูรณ์ ในวันแห่งองค์พระผู้เป็นเจ้า มาในฐานะจอมกษัตริย์ ผู้พิพากษา ฯลฯ มาเพื่อจัดการกับความอธรรม และมาในฐานะพระเมสสิยาห์ พระผู้เล้ยงที่ดี ฯลฯ เพื่อทำหน้าที่ปลดปล่อยประชากรของพระเจ้าให้เป็นอิสระจากความบาป สนองพระประสงค์เริ่มแรกขององค์พระผู้เป็นเจ้า อาจแสดงให้เห็นด้วยภาพด้านล่าง

หนังสือม้วนอิสยาห์ 4

ความบริสุทธิ์ของพระเจ้า

พระองค์จึงแต่งตั้ง

ผู้รับใช้ของพระเจ้า

เพื่อนำสารของพระเจ้าเรื่อง

การพิพากษาและความรอด

โดยมีพระผู้ช่วยคือ

องค์อิมมานูเอล

ผู้จะเสด็จมาทำราชกิจใน

วันแห่งองค์พระผู้เป็นเจ้า

ความบริสุทธิ์ขององค์พระผู้เป็นเจ้าในหนังสืออิสยาห์

ความยิ่งใหญ่ของพระธรรมอิสยาห์ประการหนึ่งคือ ภาพผู้รับใช้พระเจ้าได้เข้าเฝ้าองค์พระผู้เป็นเจ้า (บทที่ 6) บรรดาทูตสวรรค์ผู้มีฤทธิ์ต่างเปล่งเสียงชัยโยพร้อมเพรียงกันว่า บริสุทธิ์ บริสุทธิ์ บริสุทธิ์ ในพระธรรมอิสยาห์เราพบคำว่า องค์บริสุทธิ์มากกว่า 30 ครั้ง ท่าทีของอิสยาห์คำพูดของอิสยาห์ต่อหน้าพระพัตรพระเจ้าเป็นแบบอย่างที่คริสเตียนควรนำมาพิจารณาไตร่ตรอง เราจะพบบางสิ่งดังนี้

1. มีช่องว่างระหว่างองค์พระผู้เป็นเจ้ากับคนบาป(อสย.59:1-2) ความบาปทำให้มนุษย์ตกต่ำถอยห่างออกจากพระเจ้า ไม่มีทางที่มนุษย์จะตะเกียดตะกายพัฒนาตนเองลบล้างความบาปให้หมดไป

2. องค์พระผู้เป็นเจ้าเท่านั้นที่สามารถประทานความสัมพันธ์อีกครั้งกับมนุษย์ผ่านทางผู้รับใช้ของพระเจ้าเป็นผู้เตรียมการ และองค์อิมมานูเอลผู้จะเสด็จมาปลดปล่อยมนุษย์ให้เป็นอิสระจากบาป (อสย.50:6)

3. มนุษย์ควรจะจงรักภักดีต่อพระเจ้าผู้ทรงช่วยกู้ ( อสย.6:5-7) มนุษย์ต้องถือรักษาความสัมพันธ์ของเราต่อพระผู้สร้างของเราทั้งหลาย เพื่อเราทั้งหลายจะได้มีชีวิตที่เต็มด้วยสันติภาพในพระเจ้า เพราะนอกจากพระองค์ ทางอื่นเริ่มต้นดูเหมือนดี แต่ปลายทางก็คือความวิบัติเท่านั้น

อาจสรุปได้ว่า

ความบริสุทธิ์คือ อาภรณ์ชุดเดียวที่คริสตชนจะสวมเข้าเฝ้าพระเจ้าเท่านั้น อาภรณ์ชุดนี้ไม่สามารถจัดหาสร้างขึ้นด้วยความสามารถของมนุษย์ ไม่ว่าจะเป็นการทำดีมีจริยธรรมหรือสติ

หนังสือม้วนอิสยาห์ 5

ปัญญา อาภรบริสุทธิ์นี้เป็นสิ่งที่องค์พระผู้เป็นเจ้าเท่านั้นจะประทานให้ผู้ชอบธรรม คือผู้สำนึกในบาปผิดของตนด้วยความถ่อมใจ ไม่ใช่วินิจฉัยแต่ความผิด ความบกพร่องของคนอื่น แต่ควรเห็นจุดบกพร่องของตนเหมือนที่พระเจ้าทรงเห็นดังเช่นอิสยาห์ เราต้องตระหนักอยู่เสมอว่าชีวิตเราไม่อาจจะเอาชนะและหลุดพ้นจากบาปด้วยตนเองได้ แต่ด้วยการพึ่งพิง การชำระด้วยไฟแห่งพระวิญญาณบริสุทธิ์ ด้วยพระวจนะของพระเจ้า ด้วยพระโลหิตของพระเยซูคริสต์เจ้า เราทั้งหลายจึงสามารถยืนอยู่จำเพาะพระพักตร์ของพระเจ้าได้

ผู้รับใช้พระเจ้าในพระธรรมอิสยาห์

ในพระธรรมอิสยาห์นอกจากท่านอิสยาห์แล้ว คำว่าผู้รับใช้พระเจ้าครอบคลุมบุคคลเหล่านี้ คือ

1. ชาวอิสราเอลทั้งหมด รวมทั้งบรรพบุรุษบางคนที่ผู้เผยพระวนะเอ่ยถึง(อสย.4:8)

2. กษัตริย์ต่างชาติและคนต่างชาติที่พระเจ้าทรงใช้ (ไซรัส) (44:28-45:1-7;56:6)

3. ชาวอิสราเอลที่ได้รับอิสรภาพ (52:13-53:12)

4. และ หมายถึงพระเยซูคริสต์ (53:1-2)

ฯ

ในส่วนของท่านอิสยาห์ท่านตระหนักดีว่าตนเองเป็นผู้รับใช้พระเจ้า ท่านยอมกระทำตามบัญชาของพระเจ้าทุกประการ เช่น เดินเท้าเปล่า 3 ปี (อสย.20:3) เป็นผู้นำสารของพระเจ้าแม้จะไม่มีใครสนใจฟัง (อสย.44:26,50) อิสยาห์ให้ภาพที่ชัดเจนเกี่ยวกับผู้รับใช้พระเจ้า (41:8-9) พระเจ้าทรงเลือกและเรียกบุคคลต่างๆเพื่อภารกิจเฉพาะ และเป็นเอกสิทธิ์ของพระองค์ในการเลือก(63:17) ดังจะพบว่าคนต่างชาติก็สามารถรับใช้พระเจ้าได้ (44:28-45:1-7;56:6)

พระธรรมอิสยาห์บทที่ 52 และ 53 ถูกนำไปอ้างอิงในพระคัมภีร์เดิม เช่น โรม 15:21 ยอห์น 12:38 เป็นภาพของผู้รับใช้พระเจ้าที่ยอมแบกภาระหนัก ยอมสละชีวิตเพื่อพันธกิจขององค์พระผู้เป็นเจ้า

การพิพากษาและความรอดในพระธรรมอิสยาห์

ความรอด

ความรอดขององค์พระผู้เป็นเจ้ามีความหมายที่กว้างมาก อาจหมายถึงความรอดส่วนบุคคลจากโรคภัยไข้เจ็บ หรือ จากภัยต่างๆ ตลอดจนความรอดจากความตายในภาพรวมอาจหมายถึง

หนังสือม้วนอิสยาห์ 6

ประเทศชาติรอดพ้นจากศัตรูผู้รุกราน พระเจ้าสามารถส่งผู้รับใช้ของพระองค์มาดำเนินการช่วยให้รอดได้ในกรณีต่างๆ แต่เบื้องหลังทุกเหตุการณ์องค์พระผู้เป็นเจ้าคือผู้ทรงช่วยให้รอดนั่นเอง(อสย.33:22,43:3,11,15)

หัวใจในเรื่องความรอดในพระคัมภีร์ใหม่คือความรอดจากบาป โดยการช่วยกู้ขององค์พระเยซูคริสต์จากเหตุการณ์ที่ไม้กางเขน ความรอดเป็นพระพรแก่ทุกๆคนทุกๆเชื้อชาติที่เชื่อวางใจในองค์พระเยซูคริสต์(กจ.2:21)

การพิพากษา

องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเป็นผู้รักษาระบบของจักรวาลที่พระองค์ทรงสร้าง พระองค์ไม่สามารถวางเฉยต่อความเบี่ยงเบนออกนอกระบบของพระองค์ ผลคือพระเจ้าทรงดำรงตำแหน่งผู้พิพากษา และการพิพากษาของพระองค์ยุติธรรมเสมอแต่ก็มีความกรุณาและให้โอกาสอยู่ด้วย ฉะนั้นการพิพากษาของพระเจ้าจึงไม่ได้เป็นการลงโทษเสมอไป การพิพากษานำมาซึ่งการชำระให้บริสุทธิ์ ผู้ที่บริสุทธิ์เท่านั้นสมควรได้รับการอวยพระพร พระธรรมอิสยาห์ตั้งแต่บทที่ 1 ถึง 39 ได้กล่าวถึงการพิพากษาในวาระต่างๆ เพื่อให้ชาวยูดาห์สำนึกและหันกลับมาหาองค์พระผู้เป็นเจ้า

องค์อิมมานูเอลในพระธรรมอิสยาห์

คริสตชนส่วนใหญ่ให้ความสนใจคำว่า อิมมานูเอล จากพระรรมมัทธิว จากการที่ท่านมัทธิวอ้างพระคำสัญญาขององค์พระผู้เป็นเจ้า ความสำเร็จของคำพยากรณ์จากพระธรรม

อิสยาห์สมบูรณ์ในองค์พระเยซูคริสต์

อิมมานูเอล แปลว่า พระเจ้าทรงสถิตอยู่กับเรา ขยายความได้ว่า พระเจ้าทรงเสด็จมาอยู่ท่ามกลางมนุษย์ด้วยพระองค์เอง หรือ พระเจ้าทรงบังเกิดเป็นมนุษย์ พระธรรมอิสยาห์กล่าวพยากรณ์ไว้หลายครั้งหลายตอนเช่น

- พระองค์จะได้รับการทรงเรียกให้เป็นผู้รับใช้ของพระเจ้าตั้งแต่ยังไม่ประสูติจากครรภ์

มารดา จาก อสย.49:1

- พระองค์จะประสูติจากหญิงพรหมจารีย์ จาก อสย.7:14

- พระองค์จะเป็นลูกหลานของเจสซี จึงเป็นเชื้อสายของดาวิด จาก อสย. 11 ;1,10

- พระองค์จะยอมทนทุกข์โดยสมัครพระทัย จาก อสย.50:6,53:7

- พระองค์จะรับแบกบาปของโลกด้วยพระองค์เอง จาก อสย.53:4-6

หนังสือม้วนอิสยาห์ 7

และอีกหลายตอนในพระธรรมอิสยาห์ล้วนสนับสนุน การเสด็จมาและการดำเนินพระราชกิจบนโลกของพระเยซูคริสต์

วันแห่งองค์พระผู้เป็นเจ้าในอิสยาห์

ผลของการพิพากษาขององค์พระผู้เป็นเจ้า ทำให้เกิดการทำลายล้างอย่างกว้าวขวาง เช่น การสงครามใหญ่ การเกิดโรคระบาดร้ายแรง การเกลียดชังกันเป็นที่ทราบกันแล้วว่า วันแห่งองค์พระผู้เป็นเจ้าไม่ใช่เรื่องของระยะเวลา หากแต่หมายถึงเหตุการณ์ทั้งเหตุการณ์ ฉะนั้นทุกวันนี้อาจรวมเข้ากับวันแห่งองค์พระผู้เป็นเจ้าแล้วก็ได้ ( อสย. 5:8)

ในพระธรรมอิสยาห์ วันแห่งองค์พระผู้เป็นเจ้า มีความหมายแตกต่างกัน เช่น

วันแห่งการพิพากษา เกิดขึ้นในสมัยพระคัมภีร์เดิม พระเจ้าทรงใช้อัสซีเรียนำการลงโทษมายังประชากรของพระองค์ ( อสย.7:18-20)

วันแห่งการช่วยกู้ ถ้าพวกเขากลับใจใหม่เขาก็จะรอด ( อสย.12:1-2) พระเจ้าทรงช่วยคนของพระองค์ที่เหลืออยู่ ให้ได้รับพระพรและสร้างชาติขึ้นมาใหม่ (อสย.37:31) ไม่ใช่แต่อิสราเอลเท่านั้นที่จะได้รับการช่วยกู้ ( อสย.19:21)

วันที่พระเจ้าประทานจอมกษัตริย์มาปกครองโลก นั่นคือพระเยซูคริสต์ผู้จะเสด็จมาครั้งที่สอง (อสย.9:6-7,11:1-9)

วันที่พระเจ้าทรงสถาปนาเยรูซาเล็มใหม่ ซึ่งเป็นผลต่อเนื่องจากการเสด็จกลับมาครั้งที่สองของพระเยซูคริสต์นั้นเอง นครซึ่งจะเป็นศูนย์กลางการปกครองของแผ่นดินโลกใหม่ท้องฟ้าใหม่ (อสย.2:2-4, 1:21-26)

เราไม่ควรตกใจกลัววันแห่งองค์พระผู้เป็นเจ้า เพราะสิ่งนี้คือการเริ่มต้นของยุคสุดท้าย พระเยซูคริสต์จะทรงเสด็จผ่านเหตุการณ์เหล่านี้เข้ามาเพื่อสร้างแผ่นดินโลกใหม่ ฟ้าใหม่ ระบบการปกครองใหม่ ฉะนั้นคริสตชนควรตั้งอารมณ์ให้มั่นคงรอคอยการเสด็จมาครั้งที่สองขององค์พระเยซูคริสต์ ด้วยการรักษาความเชื่อให้มั่นคงท่ามกลางความทุกข์ยาก การข่มเหง (อสย.2:2-4)

พระธรรมอิสยาห์ได้ให้ความหวังใจแก่คริสตชนในการรอคอยและการเผชิญกับวันแห่งองค์พระผู้เป็นเจ้า คริสตชนไม่ควรอธิษฐานหลีกเลี่ยงการทนทุกข์เพราะรักษาความเชื่อ แต่ควรอธิษฐานขอกำลังจากพระเจ้าเพื่อรักษาความเชื่อและสามารถผ่านพ้นเหตุการณ์ต่างๆไปได้

--------------------------------------------------------------------------------------------

ภาคผนวก 1

ภาคผนวก

จากการศึกษาพิจารณาหนังสือม้วนอิสยาห์ ร่วมกันของสมาชิกในกลุ่มทำให้ได้ข้อคิดเกี่ยวกับหัวข้อต่างๆดังต่อไปนี้

บทที่ 1 ประชาชาติที่บาปหนา

ข้อ 1 – 9 การพิพากษา

คำเด่น ข้อ 5 ยังจะให้เฆี่ยนเจ้าตรงไหนอีกที่เจ้ากบฏอยู่เรื่อยไป ศีรษะก็เจ็บหมดจิตใจก็อ่อนเปลี้ยไปสิ้น

ข้อ 10 – 20 ความรอด

คำเด่น ข้อ 16 จงชำระตัว จงทำตัวให้สะอาด จงเอากรรมชั่วของเจ้าออกไปให้พ้นจากสายตาของเรา จงเลิกกระทำชั่ว

ข้อ 21 – 31 การพิพากษา/ ความรอด

คำเด่น ข้อ 21 เมืองที่ซื่อสัตย์กลายเป็นแพศยาเสียแล้วหนอ คือเธอที่เคยเปี่ยมด้วยความยุติธรรม

ข้อ 27 ศิโยนจะรับการไถ่ด้วยความยุติธรรม และ บรรดาคนในนครที่กลับใจจะรับการไถ่ด้วยความชอบธรรม

บทที่ 2 พระเจ้าทรงครอบครองอย่างสันติทั่วสากล ( คล้าย มีคา 4:1-3)

ข้อ 1- 4 วันแห่งองค์พระผู้เป็นเจ้า

คำเด่น ข้อ 2 ในยุคหลังจะเป็นดังนี้ คือภูเขาแห่งพระนิเวศของพระเจ้าจะถูกสถาปนาขึ้นให้สูงในจำพวกภูเขาทั้งหลาย และจะถูกยกขึ้นเหนือบรรดาเนินเขา และประชาชาติทั้งสิ้นจะหลั่งไหลเข้ามาหา

ภาคผนวก 2

คำขวัญของ U.N. เขาทั้งหลายจะตีดาบของเขาให้เป็นผาลไถนา และหอกของเขาให้เป็นขอลิด

ข้อ 5 – 22 การพิพากษา / วันแห่งองค์พระผู้เป็นเจ้า

คำเด่น ข้อ 17 และความผยองของมนุษย์จะต้องถูกปราบลง และความจองหองของคนจะตกต่ำลง ในวันนั้นพระเจ้าองค์เดียวจะเป็นที่เทิดทูน

บทที่ 3 การพิพากษายูดาห์ และ เยรูซาเล็ม

ข้อ 1 – 15 การพิพากษา

คำเด่น ข้อ 8 เพราะเยรูซาเล็มก็สะดุด และ ยูดาห์ก็ล้มคว่ำ เพราะว่าวาจาของเขาและการกระทำของเขาก็ต่อสู้พระเจ้า กบฏต่อพระพักตร์อันรุ่งโรจน์ของพระองค์

ข้อ 16 – 26 การพิพากษา

คำเด่น ข้อ 18 ในวันนั้นพระเจ้าจะทรงนำเอาเครื่องวิจิตรงดงามไปเสีย คือกำไลข้อมือ ปันจุเหร็จ ตุ้มวงเดือน ฯลฯ

บทที่ 4 อนาคตอันรุ่งโรจน์ของเยรูซาเล็ม

ข้อ 2 – 6 วันแห่งองค์พระผู้เป็นเจ้า

คำเด่น ข้อ 2 ในวันนั้นบรรดาสิ่งที่งอกเพราะพระเจ้าจะงดงามและรุ่งโรจน์และพืชผลของแผ่นดินนั้นจะเป็นความภูมิใจและเกียรติของอิสราเอลผู้รอดตายมา

บทที่ 5 อุปมาเรื่องสวนองุ่น

ข้อ 1 – 7 การพิพากษา

คำเด่น ข้อ 6 เราจะกระทำมันให้เป็นที่ร้าง จะไม่มีใครลิดแขนงหรือพรวนดินหนามย่อยหนามใหญ่ก็จะงอกขึ้น และเราจะบัญชาเมฆไม่ให้โปรยฝนรดมัน

ข้อ 8 – 30 การพิพากษา

ภาคผนวก 3

คำเด่น ข้อ 20 วิบัติแก่คนเหล่านั้นที่เรียกความชั่วร้ายว่าความดี และความดีว่าความชั่วร้าย ผู้ถือเขาความมืดเป็นความสว่างและสว่างเป็นมืดผู้ถือเอาว่าความขมเป็นความหวานและความหวานเป็นความขม

การท้าทายพระเจ้า ข้อ 19 ให้พระองค์รีบร้อนให้พระองค์เร่งงานของพระองค์(การพิพากษา)เพื่อเรา(ชาวอิสราเอลที่ทำชั่ว)จะได้เห็น

บทที่ 6 นิมิตและการทรงเรียกอิสยาห์

ข้อ 1 – 13 ผู้รับใช้ของพระเจ้า / ความบริสุทธิ์

คำเด่น ข้อ 3 บริสุทธิ์ บริสุทธิ์ บริสุทธิ์ พระเจ้าจอมโยธา แผ่นดินโลกทั้งสิ้นเต็มด้วยพระสิริของพระองค์

ข้อ 8 เราจะใช้ผู้ใดไปและผู้ใดจะไปแทนเรา ข้าพเจ้าทูลว่าข้าพระองค์นี้พระเจ้าข้า ขอทรงใช้ข้าพระองค์ไปเถิด

บทที่ 7 ข่าวแรกของอิสยาห์ที่มาถึงอาหัส

ข้อ 1 – 9 ผู้รับใช้ของพระเจ้า

คำเด่น ข้อ 3 และพระเจ้าตรัสกับ อิสยาห์ ว่า จงออกไปพบอาหัส ทั้งเจ้าและเชอารยาชูบ บุตรชายเจ้า ณ ที่ปลายท่อน้ำสระบนที่ถนนลานซักฟอก

ข้อ 10 – 25 องค์อิมมานูเอล

คำเด่น ข้อ 14 ดูเถิดหญิงสาว(หญิงพรหมจารี)คนหนึ่งจะตั้งครรภ์ และคลอดบุตรชายคนหนึ่ง และเขาจะเรียกนามท่านว่า อิมมานูเอล

บทที่ 8 ชื่อบุตรของผู้เผยพระวจนะ

ข้อ 1 – 10 การพิพากษา

ภาคผนวก 4

คำเด่น ข้อ 4 เพราะก่อนที่เด็ก(มาร์เฮอร์ชาลาลหัชบัส)จะร้องเรียก “พ่อ แม่ ” ได้ ทรัพย์สมบัติของดามัสกัสและของที่ริบได้จากสะมาเรียจะถูกขนเอาไปต่อพระพักตร์พระราชาอัสซีเรีย

มาร์เฮอร์ชาลาลหัชบัส = ของที่ถูกริบไป

ข้อ 11 – 22 การพิพากษา

คำเด่น ข้อ 21 เขาทั้งหลายจะผ่านแผ่นดินด้วยความระทมใจอันยิ่งใหญ่และ

ด้วยความหิว เขาจะเกรี้ยวกราดและแช่งด่าพระราชาของเขาและพระเจ้าของเขา.....

บทที่ 9 กำเนิดและรัชกาลขององค์สันติราช

ข้อ 1 – 7 องค์อิมมานุเอล

คำเด่น ข้อ 6 ด้วยมีเด็กคนหนึ่งเกิดมาเพื่อเรา มีบุตรชายคนหนึ่งประทานมาให้เรา และการปกครองจะอยู่ที่บ่าของท่าน และท่านจะเรียกนามของท่านว่า ที่ปรึกษามหัศจรรย์ พระเจ้าผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์ พระบิดานิรันดร์ องค์สันติราช

ข้อ 8 – 21 การพิพากษา

คำเด่น ข้อ 21 มนัสเสห์กินเอฟราอิม เอฟราอิมกินมนัสเสห์ และทั้งคู่ก็สู้กับยูดาห์ ถึงกระนั้นก็ดีพระพิโรธของพระองค์ก็ยังมิได้หันกลับ และพระหัตถ์ของพระองค์ยังเหยียดออก

บทที่ 10 ความผิดของยูดาห์

ข้อ 1 – 4 การพิพากษา

คำเด่น ข้อ 4 ไม่มีอะไรเหลือนอกจากจะไปหลังขดหลังงออยู่กับนักโทษ

ภาคผนวก 5

หรือล้มลงในหมู่พวกคนที่ถูกฆ่า ถึงกระนั้นก็ดี พระพิโรธของพระองค์ก็ยังมิได้หันกลับ และพระหัตถ์ของพระองค์ยังเหยียดออกอยู่

ข้อ 5 – 19 การพิพากษา ( อิสราเอล ด้วย อัสซีเรีย)

คำเด่น ข้อ 5 วิบัติแก่อัสซีเรีย ผู้เป็นตะบองแห่งความกริ้วของเรา

ข้อ 20 – 27 วันแห่งองค์พระผู้เป็นเจ้า

คำเด่น ข้อ 20 ในวันนั้น คนอิสราเอลที่เหลืออยู่และคนที่รอดตายแห่งเชื้อสายของยาโคบ จะไม่พิงผู้ตีเขาอีก แต่จะพักพิงที่พระเจ้า องค์บริสุทธิ์แห่งอิสราเอล โดยความสัตย์จริง

ข้อ 28 – 34 การพิพากษา ( อัสซีเรีย)

คำเด่น ข้อ 33 ดูเถิด องค์พระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าจอมโยธา จะทรงตัดกิ่งไม้ด้วยกำลังอันน่าคร้ามกลัว ต้นที่สูง(อัสซีเรีย)ยิ่งจะถูกโค่นลงมาและต้นที่สูงจะต้องถูกทลายลง

บทที่ 11 การครอบครองอันชอบธรรมของกิ่งแห่งเจสซี / K.J. พระเยซูคริสต์จะประทับบนพระที่นั่งของดาวิด

ข้อ 1 – 10 องค์อิมมานูเอล

คำเด่น ข้อ 1 จะมีหน่อแตกออกมาจากตอแห่งเจสซี จะมีกิ่งออกมาจากรากทั้งหลายของเขา

ข้อ 11 – 16 วันแห่งองค์พระผู้เป็นเจ้า

คำเด่น ข้อ 11 ในวันนั้น องค์พระผู้เป็นเจ้าจะทรงยื่นพระหัตถ์ออกไปเป็นครั้งที่สอง เพื่อจะได้ส่วนชนชาติของพระองค์ที่เหลืออยู่คืนมา เป็นคนที่เหลือจากอัสซีเรีย

ภาคผนวก 6

จากอียิปต์ จากปัทโรส จากเอธิโอเปีย จาก เอลาม จากชินาร์ (บาบิโลน) จาก ฮามัท และแผ่นดินชายทะเล

บทที่ 12 บทเพลงโมทนา / K.J. คนอิสราเอลทุกคนจะได้รับความรอด

ข้อ 1 – 6 ผู้รับใช้พระเจ้า

คำเด่น ข้อ 2 ดูเถิด พระเจ้าเป็นความรอดของข้าพเจ้า ข้าพเจ้าจะวางใจและไม่กลัวเพราะพระเจ้าทรงเป็นกำลังและบทเพลงของข้าพเจ้าและพระองค์ทรงเป็นความรอดของข้าพเจ้า

บทที่ 13 ครุวาทเกี่ยวกับบาบิโลน

ข้อ 1 – 5 การพิพากษา ( บาบิโลน )

คำเด่น ข้อ 1 ครุวาท ( คำพยากรณ์/ภาระ ) เกี่ยวกับบาบิโลน

ข้อ 6 – 13 วันแห่งองค์พระผู้เป็นเจ้า

คำเด่น ข้อ 6 จงพิลาบร่ำไห้ซิ เพราะวันแห่งพระเจ้ามาใกล้แล้ว

ข้อ 14 – 22 การพิพากษา ( บาบิโลน )

คำเด่น ข้อ 20 จะไม่มีใครเข้าอยู่ในบาบิโลน หรืออาศัยอยู่ตลอดทุกชั่วชาติพันธ์

บทที่ 14 การเย้ยหยันพระราชาบาบิโลน

ข้อ 1 – 23 การพิพากษา ( บาบิโลน )

คำเด่น ข้อ 5 พระเจ้าทรงหักไม้พลองของคนอธรรมคฑาของผู้ครอบครอง

ข้อ 24 – 27 การพิพากษา ( อัสซีเรีย )

คำเด่น ข้อ 25 คือเราจะตีคนอัสซีเรียในแผ่นดินของเราให้ย่อยยับไป

ข้อ 28 -32 การพิพากษา ( ฟิลิสเตีย )

ภาคผนวก 7

คำเด่น ข้อ 29 ประเทศฟิลิสเตียเอ๋ยเจ้าทุกคนอย่าเปรมปรีดิ์เลย

บทที่ 15 ครุวาทเกี่ยวกับโมอับ

ข้อ 1- 9 การพิพากษา ( โมอับ )

คำเด่น ข้อ 9 คือสิงห์สำหรับชาวโมอับที่หนีไปและสำหรับคนที่เหลืออยู่ในแผ่นดิน

บทที่ 16 การปกป้องอิสราเอล

ข้อ 1-5 ความรอด / องค์อิมมานูเอล

คำเด่น ข้อ 5 พระที่นั่งก็ได้รับการสถาปนาด้วยความรักมั่นคงบนนั้นจะมีผู้หนึ่งนั่งอยู่ด้วยความสัตย์สุจริตในเต็นท์ของดาวิด

ข้อ 6-14 การพิพากษา (โมอับ)

คำเด่น ข้อ 14 ศักดิ์ศรีของโมอับจะถูกเหยียดหยามแม้มวลชนมหึมาของเขาทั้งสิ้นก็ดีและคนที่เหลืออยู่นั้นก็จะน้อยและกะปลกกะเปลี้ย

บทที่ 17 ครุวาทเกี่ยวกับดามัสกัส

ข้อ 1-3 การพิพากษา (ดามัสกัส)

คำเด่น ข้อ 1 ดูเถิดดามัสกัสจะหยุดไม่เป็นเมืองหลวงและจะกลายเป็นกองสิ่งปรักหักพัง

ข้อ 4-14 การพิพากษา(อิสราเอล)

คำเด่น ข้อ 12 เอ๊ะ ( ภาษาฮีบรู Hoy)เสียงกึกก้องของชนชาติทั้งหลายเป็นอันมากเขากึกก้องเหมือนทะเลก้องกึก

บทที่ 18 ครุวาทเกี่ยวกับเอธิโอเปีย

ข้อ 1-7 การพิพากษา(เอธิโอเปีย)

คำเด่น ข้อ 1 เฮ้ย แผ่นดินแห่งปีกที่กระหึ่มซึ่งอยู่เลยแม่น้ำแห่งเอธิโอเปีย

ภาคผนวก 8

บทที่ 19 ครุวาทเกี่ยวกับอียิปต์

ข้อ 1-25 การพิพากษา (อียิปต์)

คำเด่น ข้อ 1 ต่อพระพักตร์พระองค์รูปเคารพแห่งอียิปต์จะสั่นสะเทือนและใจของอียิปต์จะละลายไปภายในตัวเขา

บทที่ 20 อัสซีเรียจะชนะอียิปต์และเอธิโอเปีย

ข้อ 1-6 การพิพากษา (อียิปต์และเอธิโอเปีย)

คำเด่น ข้อ 4 พระราชาแห่งอัสซีเรียจะนำคนอียิปต์ไปเป็นเชลยและจะกวาดคนเอธิโอเปียไปทั้งคนหนุ่มสาวและคนแก่เปลือยกายและเท้าเปล่าเปิดก้น

บทที่ 21 ครุวาทเกี่ยวกับถิ่นทุรกันดารของทะเล

ข้อ 1-10 การพิพากษา(บาบิโลน)

คำเด่น ข้อ 9 บาบิโลนล่มแล้วล่มแล้วบรรดารูปเคารพทั้งสิ้นแห่งพระของเขา

ข้อ 11-12 การพิพากษา (เอโดม)

คำเด่น ข้อ 11 มีคนหนึ่งเรียกข้าพเจ้าจากเสอีร์(เมืองของเอโดม)

ข้อ 13-15 การพิพากษา ( อาระเบีย )

บทที่ 22 ครุวาทเกี่ยวกับที่ลุ่ม(ห้วยขิดโรน= เยรูซาเร็ม)

ข้อ 1-14 การพิพากษา(เยรูซาเล็ม)

คำเด่น ข้อ 10 และท่านก็นับเรือนของเยรูซาเล็มและท่านก็พังเรือนมาเสริมกำแพงเมือง

ข้อ 15-25 การพิพากษา(ข้าราชการ2คนของเฮเซคียาห์)

บทที่ 23 ครุวาทไทระและไซดอน

ภาคผนวก 9

ข้อ 1-18 การพิพากษา (บริเวณรอบๆเมติเตอร์เรเนีย)

คำเด่น ข้อ 6 โอ ชาวชายทะเลเอ๋ยจงคร่ำครวญ

บทที่ 24 การพิพากษาเหนือโลก

ข้อ 1-23 การพิพากษา(โลก)

คำเด่น ข้อ 17 โอ ชาวแผ่นดินโลกเอ๋ยความสยดสยองและหลุมพรางและกับก็มาทันเจ้าแล้ว

บทที่ 25 บทเพลงสรรเสริญ

ข้อ 1-12 วันแห่งองค์พระผู้เป็นเจ้า

คำเด่น ข้อ 9 ในวันนั้น เขาจะกล่าวกันว่า นี่แนะ นี่คือพระเจ้าของเราทั้งหลาย

บทที่ 26 บทเพลงเรื่องความไว้วางใจ

ข้อ 1-21 วันแห่งองค์พระผู้เป็นเจ้า

คำเด่น ข้อ 1 ในวันนั้น เขาจะร้องเพลงนี้ในแผ่นดินยูดาห์

บทที่ 27 การพิพากษาและช่วยกู้อิสราเอล

ข้อ 1-12 การพิพากษา

คำเด่น ข้อ 13 ในวันนั้นเขาจะเป่าเขาสัตว์ใหญ่และบรรดาผู้ที่กำลังพินาศอยู่ในแผ่นดินอัสซีเรียและบรรดาผู้ถูกขับไล่ออกไปยังแผ่นดินอียิปต์จะมานมัสการพระเจ้าบนภูเขาบริสุทธิ์ที่เยรูซาเล็ม

บทที่ 28 ตักเตือนเอฟราอิม

ข้อ 1-13 พิพากษา (ฝ่ายเหนือ)

คำเด่น ข้อ 1 วิบัติแก่มงกุฎอันโอ่อ่าของคนขี้เมาแห่งเอฟราอิม

ข้อ 14-29 พิพากษา (ฝ่ายใต้)

คำเด่น ข้อ 14 เพราะฉะนั้นเจ้าทั้งหลายคนมักเยาะเย้ยเอ๋ยจงฟังพระวจนะของพระเจ้าคือเจ้าผู้ปกครองชนชาตินี้ในเยรูซาเล็ม

บทที่ 29 อารีเอลกับศัตรู

ข้อ 1-16 พิพากษา (อารีเอล=สิงห์ของพระเจ้า=เยรูซาเล็ม)

คำเด่น ข้อ 1 โอ้โฮ อารีเอล อารีเอล นครซึ่งดาวิดทรงตั้งค่าย

ข้อ 17-24 วันแห่งองค์พระผู้เป็นเจ้า

คำเด่น ข้อ 18 วันนั้นคนหูหนวกจะได้ยินถ้อยคำหนังสือคนตาบอดจะเห็น

บทที่ 30 อียิปต์ไม่ใช่ทางรอด

ข้อ 1-17 การพิพากษา

คำเด่น ข้อ 2 ผู้ออกเดินทางไปอียิปต์โดยไม่ขอคำปรึกาของเราเพื่อจะไปลี้ภัยในความอารักขา ของฟาโรห์

ข้อ 18-26 ความรอด(อิสราเอล)

คำเด่น ข้อ 19 เออ ประชาชนผู้อาศัยในศิโยน ณ เยรูซาเล็มเอ๋ย เจ้าจะไม่ร้องไห้

อีกต่อไป

ข้อ 27-33 การพิพากษา(อัสซีเรีย)

คำเด่น ข้อ 31 คนอัสซีเรียจะสยดสยองด้วยพระสุรเสียงของพระเจ้า

บทที่ 31 อียิปต์คือมนุษย์ไม่ใช่พระเจ้า

1-9 การพิพากษา (ต่อจากบทที่ 30 )

คำเด่น ข้อ 3 คนอียิปต์เป็นคนและไม่ใช่พระเจ้าและม้าทั้งหลายของเขาเป็นเนื้อหนังและไม่ใช่เป็นวิญญาณ เมื่อพระเจ้าเหยียดพระหัตถ์ออกผู้ช่วยเหลือก็จะสะดุดและผู้รับการช่วยเหลือก็จะล้มลงและเขาทั้งหลายจะพินาศเสียด้วยกัน

บทที่ 32 ราชาผู้ชอบธรรม

1-8 องค์อิมมานูเอล

คำเด่น ข้อ 1 ดูเถิดพระราชาองค์หนึ่งจะครอบครองด้วยความชอบธรรม

และเจ้านายจะครอบครองด้วยความยุติธรรม

9-14 การพิพากษา

คำเด่น ข้อ 10 อีกสักปีกว่าๆ หญิงที่อิ่มใจเอ๋ยท่านจะสะดุ้งจนตัวสั่น

15-20 วันแห่งองค์พระผู้เป็นเจ้า

คำเด่น ข้อ 15 จนกว่าพระวิญญาณจะเทลงมาบนเราจากเบื้องบนและถิ่นทุรกันดารกลายเป็นสวนผลไม้

บทที่ 33 พระเจ้าทรงนำความรอดมา

1 การพิพากษา

คำเด่น วิบัติแก่เจ้าผู้ทำลาย

2-24 วันแห่งองค์พระผู้เป็นเจ้า

คำเด่น ข้อ 6 และพระองค์จะทรงเป็นเสถียรภาพแห่งเวลาของข้าพเจ้าทรงเป็นความรอดสติปัญญาและความรู้อันอุดมความยำเกรงพระเจ้าเป็นทรัพย์สมบัติของเขา

บทที่ 34 พระพิโรธต่อประชาชาติและเอโดม

1-4 การพิพากษา

คำเด่น ข้อ 2 เพราะพระเจ้าทรงเกรี้ยวกราดต่อประชาชาติทั้งสิ้น

5-17 การพิพากษา ( เอโดม )

คำเด่น ข้อ 5 ดูเถิดมันลงมาเพื่อการพิพากษาเอโดม

บทที่ 35 ชนชาติของพระเจ้ากลับสู่สภาพดี

1-10 วันแห่งองค์พระผู้เป็นเจ้า

คำเด่น ข้อ 10 ผู้ได้รับการไถ่แล้วของพระเจ้าจะกลับและจะมายังศิโยน

ภาคผนวก 7

บทที่ 36 เซนาเคอริบบุกยูดาห์

1-22 การพิพากษา

คำเด่น ข้อ 10 พระเจ้าตรัสแก่ข้าว่า จงขึ้นไปต่อสู้แผ่นดินนี้และทำลายเสีย

บทที่ 37 ทรงช่วยกู้ยูดาห์จากเซนาเคอริบ

1-38 ความรอด

คำเด่น ข้อ 33 พระเจ้าจึงตรัสเกี่ยวกับพระราชาแห่งอัสซีเรียดังนี้ว่า ท่านจะไม่เข้าไปในนครนี้หรือยิงลูกธนูไปที่นั่น

บทที่ 38 เฮเซคียาห์ทรงประชวร

1-22 ผู้รับใช้ของพระเจ้า

คำเด่น ข้อ 20 พระเจ้าทรงช่วยข้าพเจ้าให้รอดและข้าพเจ้าทั้งหลายจะเล่นเครื่องสายของข้าพเจ้าตลอดวันเวลาแห่งชีวิตข้าพเจ้าทั้งหลาย

บทที่ 40 พระเจ้าทรงเล้าโลมศิโยน

1-10 ผู้รับใช้ของพระเจ้า

คำเด่น ข้อ 3 เสียงหนึ่งร้องว่า จงเตรียมมรรคาแห่งพระเจ้าในถิ่นทุรกันดาร

และ ข้อ 31 แต่เขาผู้รอคอยพระเจ้า จะเสริมเรี่ยวแรงใหม่เขาจะบินขึ้นด้วยปีกเหมือนนกอินทรีเขาจะวิ่งและไม่เหน็ดเหนื่อย

บทที่ 41 พระเจ้าทรงให้ประกันต่ออิสราเอล

1-29 ผู้รับใช้ของพระเจ้า

คำเด่น ข้อ 8 แต่เจ้า อิสราเอล ผู้รับใช้ของเรา ยาโคบผู้ซึ่งเราเลือกไว้

บทที่ 42 คนรับใช้ของพระเจ้า

1-25 ความบริสุทธิ์ของพระเจ้า

คำเด่น ข้อ 3 ไม้อ้อช้ำแล้วท่านจะไม่หัก และไส้ตะเกียงที่ลุกริบหรี่อยู่ท่านจะไม่ดับ

บทที่ 43 พระเจ้าทรงเป็นผู้ไถ่แต่พระองค์เดียว

1-28 ความบริสุทธิ์ของพระเจ้า

คำเด่น ข้อ 3 เพราะเราเป็นพระเยโฮวาห์พระเจ้าของเจ้า องค์บริสุทธ์แห่งอิสราเอลผู้ช่วยให้รอดของเจ้า

บทที่ 44 พระเจ้าทรงเป็นพระเจ้าแต่พระองค์เดียว

1-28 ความบริสุทธิ์ของพระเจ้า

คำเด่น ข้อ 6 เราเป็นผู้ต้นและเราเป็นผู้ปลาย นอกจากเราแล้วไม่มีพระเจ้า

บทที่ 45 พระเจ้าตรัสถึงไซรัส

1-8 ผู้รับใช้พระเจ้า

คำเด่น ข้อ 1 พระเจ้าตรัสกับผู้ที่พระองค์ทรงเจิมไว้คือไซรัส

บทที่ 46 พระเจ้าทรงเหนือกว่าบาบิโลน

1-13 วันแห่งองค์พระผู้เป็นเจ้า(อนาคต)

คำเด่น ข้อ 13 เราจะนำการช่วยกู้ของเรามาใกล้มันไม่ไกลเลยและความรอดของเราจะไม่รอช้า

บทที่ 47 การพิพากษาลงโทษบาบิโลน

1-14 การพิพากษา(บาบิโลน)

ภาคผนวก 8

คำเด่น ข้อ 1 โอ ธิดาแห่งชาวเคลเดียเอ๋ย จงนั่งลงบนพื้นดินไม่มีบัลลังก์

บทที่ 48 คำพยากรณ์เกี่ยวกับสิ่งใหม่

1-22 ความบริสุทธ์ของพระเจ้า

คำเด่น ข้อ 17 องค์บริสุทธิ์ของอิสราเอลตรัสดังนี้ เราคือพระเยโฮวาพระเจ้าของเจ้า

บทที่ 49 ผู้รับใช้ของพระเจ้าเป็นความสว่างแก่ประชาชาติ

1-26 ผู้รับใช้ของพระเจ้า

คำเด่น ข้อ 3 และพระองค์ตรัสกับข้าพเจ้าว่า เจ้าเป็นผู้รับใช้ของเรา

บทที่ 50 คำตักเตือนอิสราเอลให้ดำเนินโดยความเชื่อ

1-3 การพิพากษา

คำเด่น ข้อ 1 ดูเถิดความบาปชั่วของเจ้าจะถูกขายและความทรยศของเจ้าแม่เจ้าจึงถูกไล่ไป

(ดู ฉธบ 24:1 )

4-11 ผู้รับใช้ของพระเจ้า

คำเด่น ข้อ 1 พระเจ้าได้ประทานให้ข้าพเจ้ามีลิ้นของบรรดาผู้ที่พระองค์ทรงสอนเพื่อข้าพเจ้าจะได้รู้ที่จะค้ำชูผู้ที่เหน็ดเหนื่อยไว้ด้วยถ้อยคำ

บทที่ 51 คำเล้าโลมมาถึงศิโยน

1-23 วัันแห่งองค์พระผู้เป็นเจ้า

คำเด่น ข้อ 22 ดูเถิดเราได้เอาจอกแห่งความโซเซมาจากมือของเจ้าแล้วขันแห่งความพิโรธของเราเจ้าจะไม่ต้องดื่มอีก

บทที่ 52 พระเจ้าทรงช่วยอิสราเอลจากการเป็นเชลย

1-12 วันแห่งองค์พระผู้เป็นเจ้า

คำเด่น ข้อ 2 โอ ธิดาแห่งศิโยนที่เป็นเชลยเอ๋ยจงแก้พันธะออกจากคอของเจ้า

13-15 ผู้รับใช้ของพระเจ้า

คำเด่น ข้อ 13 ดูเถิด ผู้รับใช้ของเราจะทำอย่างมีสติปัญญา

บทที่ 53 คำสารภาพของอิสราเอล

1-12 ผู้รับใช้ของพระเจ้า

คำเด่น ข้อ 11 โดยความรู้ของท่านผู้ชอบธรรมคือผู้รับใช้ของเรา

บทที่ 54 ความรักที่ไม่สิ้นสุดของพระเจ้าเพื่ออิสราเอล

1-17 วันแห่งองค์พระผู้เป็นเจ้า

คำเด่น ข้อ 14 เจ้าจะได้รับการสถาปนาไว้ในความชอบธรรมเจ้าจะห่างไกลจากการบีบบังคับเพราะเจ้าจะไม่ต้องกลัวและห่างจากความสยดสยองเพราะมันจะไม่มาใกล้เจ้า

บทที่ 55 ประทานพระกรุณาให้ทั่ว

1-13 ความบริสุทธิ์ของพระเจ้า

คำเด่น ข้อ 9 เพราะฟ้าสวรรค์สูงกว่าแผ่นดินโลกฉันใดวิถีของเราสูงกว่าทางของเจ้าและความคิดของเราสูงกว่าความคิดของเจ้าฉันนั้น

บทที่ 56 รางวัลแก่ผู้ที่รักษาพันธสัญญา

1-8 วันแห่งองค์พระผู้เป็นเจ้า

ภาคผนวก 9

คำเด่น ข้อ 8 พระเจ้าผู้ทรงรวบรวมอิสราเอลที่กระจัดกระจายตรัสว่าเราจะรวบรวมคนอื่นมาไว้กับเขานอกจากคนเหล่านั้นที่ได้รวบรวมไว้แล้ว

9-12 การพิพากษา

คำเด่น ข้อ 10 ยามของเขาตาบอดเขาทั้งปวงไร้ความรู้เขาทั้งปวงเป็นสุนัขใบ้

บทที่ 57 คนชอบธรรมต้องทนทุกข์

1-13 การพิพากษา(คนนับถือรูปเคารพ)

คำเด่น ข้อ 13 เมื่อเจ้าร้องออกมาก็ให้สิ่งที่เจ้าสะสมช่วยกู้เจ้าซี ลมจะพัดมันไปเสีย

14-21 ความบริสุทธิ์ของพระเจ้า

คำเด่น ข้อ 15 องค์ผู้สูงเด่น คือผู้อยู่ในนิรันดร์กาลผู้ทรงพระนามว่าบริสุทธิ์

บทที่ 58 การถืออดอาหารที่ถูกต้อง

1-14 ความบริสุทธิ์ของพระเจ้า

คำเด่น ข้อ 13 และเรียกวันสะบาโตว่า วันปิติยินดีและเรียกวันบริสุทธิ์ของพระเจ้าว่าวันมีเกียรติ

บทที่ 59 การสารภาพความโหดร้ายของชาติ

1-21 ความบริสุทธิ์ของพระเจ้า

คำเด่น ข้อ 21 พระเจ้าตรัสว่า และฝ่ายเรา นี่เป็นพันธสัญญาของเรากับเขาทั้งหลาย

บทที่ 60 พระสิริในอนาคตของศิโยน

1-22 วันแห่งองค์พระผู้เป็นเจ้า

คำเด่น ข้อ 20 ดวงอาทิตย์ของเจ้าจะไม่ตกอีกหรือดวงจันทร์ของเจ้าจะไม่มีข้างแรม

บทที่ 61 ข่าวดีแห่งความรอดมาถึงศิโยน

1-11 ผู้รับใช้พระเจ้า

คำเด่น ข้อ 1 เพราะพระเจ้าทรงเจิมข้าพเจ้าไว้เพื่อนำข่าวดีมายังผู้ทุกข์ใจ

1-12 วันแห่งองค์พระผู้เป็นเจ้า

คำเด่น ข้อ 11 เพราะแผ่นดินโลกจะเกิดหน่อของมัน

บทที่ 62 การฟื้นฟูเยรูซาเล็มใหม่

1-12 ผู้รับใช้ของพระเจ้า

คำเด่น ข้อ 10 จงไปที่ประตูเมืองจัดเตรียมทางไว้ให้ชนชาตินี้

บทที่ 63 วันแห่งการแก้แค้นของพระเจ้า

1-6 การพิพากษา

คำเด่น ข้อ 4 การแก่แค้นอยู่ในใจเรา

7-19 ความบริสุทธิ์ของพระเจ้า

คำเด่น ข้อ 1 ข้าพเจ้าจะกล่าวให้คิดถึงความรักมั่นคงของพระเจ้าบรรดากิจการอันน่าสรรเสริญ

ของพระเจ้า

บทที่ 64 ความสูงส่งของพระเจ้า

1-13 ความบริสุทธิ์ของพระเจ้า

คำเด่น ข้อ 8 ข้าพระองค์ทั้งหลายเป็นดินเหนียวและพระองค์ทรงเป็นช่างปั้น

บทที่ 65 การลงโทษผู้มักกบฏ

1-15 การพิพากษา

ภาคผนวก 10

คำเด่น ข้อ 12 เราจะเอาเจ้าทั้งหลายฟาดเคราะห์ให้ดาบไป

17-25 วันแห่งองค์พระผู้เป็นเจ้า

คำเด่น ข้อ 17 เพราะดูเถิด เราจะสร้างฟ้าสวรรค์ใหม่

บทที่ 66 การพิพากษาและความหวัง

1-16 การพิพากษา

คำเด่น ข้อ 16 องค์พระผู้เป็นเจ้าจะทรงพิพากษาลงโทษมนุษย์ด้วยไฟและด้วยดาบของ

พระองค์

17-24 ความรอด

คำเด่น ข้อ 23 องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศว่า ฟ้าสวรรค์ใหม่และแผ่นดินโลกใหม่ที่เราสร้างขึ้น

จะยั่งยืนอยู่ต่อหน้าเราฉันใด นามของเจ้าและลูกหลานของเจ้าจะยั่งยืนอยู่ฉันนั้น

------------------------------------------